Czytania liturgiczne na 14 maja 2022

Na Liturgii

Dnia:
Ap. Dz 9,19-31
Dz 9, 19

I przyjąwszy pokarm, wrócił do sił. Szaweł był zaś z uczniami w Damaszku przez kilka dni

Во днѝ ѻ҆́ны, бы́сть са́ѵлъ съ сꙋ́щими въ дама́сцѣ ᲂу҆ченика́ми днѝ нѣ́кїѧ:

20

i natychmiast w synagogach głosił o Jezusie, że On jest Synem Bożym.

и҆ а҆́бїе на со́нмищихъ проповѣ́даше і҆и҃са, ꙗ҆́кѡ се́й є҆́сть сн҃ъ бж҃їй.

21

Osłupieli wszyscy słuchający i mówili: – Czyż nie jest to ten, który w Jeruzalem prześladował wzywających Imienia tego i po to tutaj przyszedł, aby uwięzionych zaprowadzić do arcykapłanów.

Дивлѧ́хꙋсѧ же всѝ слы́шащїи и҆ глаго́лахꙋ: не се́й ли є҆́сть гони́вый во і҆ерⷭ҇ли́мѣ нарица́ющыѧ и҆́мѧ сїѐ, и҆ здѣ̀ на сїѐ прїи́де, да свѧ̑заны ты̑ѧ приведе́тъ ко а҆рхїере́ємъ;

22

A Szaweł występował coraz odważniej i wprawiał w zakłopotanie Żydów mieszkających w Damaszku, dowodząc, że Ten jest Chrystusem.

Са́ѵлъ же па́че крѣплѧ́шесѧ и҆ смꙋща́ше і҆ꙋдє́и живꙋ́щыѧ въ дама́сцѣ, препира́ѧ, ꙗ҆́кѡ се́й є҆́сть хрⷭ҇то́съ.

23

Po upływie wielu dni Żydzi postanowili go zabić.

Ꙗ҆́коже и҆спо́лнишасѧ дні́е дово́льни, совѣща́ша і҆ꙋде́є ᲂу҆би́ти є҆го̀,

24

Lecz wieść o zmowie doszła do Szawła. Oni zaś strzegli bram dniem i nocą, by go zabić.

ᲂу҆вѣ́данъ же бы́сть са́ѵлꙋ совѣ́тъ и҆́хъ: стрежа́хꙋ же вра́тъ де́нь и҆ но́щь, ꙗ҆́кѡ да ᲂу҆бїю́тъ є҆го̀:

25

Uczniowie jednak wziąwszy go nocą, przewiesili go przez mur w koszu.

пое́мше же є҆го̀ ᲂу҆чн҃цы̀ но́щїю, свѣ́сиша по стѣнѣ̀ въ ко́шницѣ.

26

A Szaweł, przybywszy do Jeruzalem, próbował przyłączyć się do uczniów, ale wszyscy bali się go, nie dowierzając, że jest uczniem.

Прише́дъ же са́ѵлъ во і҆ерⷭ҇ли́мъ, покꙋша́шесѧ прилѣплѧ́тисѧ ᲂу҆чн҃кѡ́мъ: и҆ всѝ боѧ́хꙋсѧ є҆гѡ̀, не вѣ́рꙋюще, ꙗ҆́кѡ є҆́сть ᲂу҆чн҃къ.

27

A Barnaba przyjął go, zaprowadził do apostołów i opowiedział im, jak w drodze ujrzał Pana i że On mówił do niego, i jak w Damaszku przemawiał śmiało o imieniu Jezusa.

Варна́ва же прїе́мь є҆го̀, приведѐ ко а҆пⷭ҇лѡмъ и҆ повѣ́да и҆̀мъ, ка́кѡ на пꙋтѝ ви́дѣ гдⷭ҇а, и҆ ꙗ҆́кѡ гл҃а є҆мꙋ̀, и҆ ка́кѡ въ дама́сцѣ дерза́ше ѡ҆ и҆́мени і҆и҃совѣ.

28

I przestawał z nimi w Jeruzalem, wchodząc do niego i wychodząc swobodnie, i przemawiał śmiało w imieniu Pana Jezusa.

И҆ бѧ́ше съ ни́ми входѧ̀ и҆ и҆сходѧ̀ во і҆ерⷭ҇ли́мѣ и҆ дерза́ѧ ѡ҆ и҆́мени гдⷭ҇а і҆и҃са.

29

Rozmawiał też i spierał się z hellenistami, oni zaś usiłowali go zabić.

Глаго́лаше же и҆ стѧза́шесѧ съ є҆́ллины: ѻ҆ни́ же и҆ска́хꙋ ᲂу҆би́ти є҆го̀.

30

Dowiedziawszy się o tym, bracia poszli z nim do Cezarei i wyprawili go do Tarsu.

Разꙋмѣ́вше же бра́тїѧ, сведо́ша є҆го̀ въ кесарі́ю и҆ ѿпꙋсти́ша є҆го̀ въ та́рсъ.

31

A Cerkiew w całej Judei i Galilei, i Samarii zaznawała pokoju, budując się, a postępując w bojaźni Pana, pomnażała się pokrzepiana przez Świętego Ducha.

Цр҃кви же по все́й і҆ꙋде́и и҆ галїле́и и҆ самарі́и и҆мѣ́ѧхꙋ ми́ръ, созида́ющѧсѧ и҆ ходѧ́щѧ въ стра́сѣ гдⷭ҇ни, и҆ ᲂу҆тѣше́нїемъ ст҃а́гѡ дх҃а ᲂу҆множа́хꙋсѧ.

Ew. J 15,17 - 16,2
J 15, 17

Rzecze Pan swoim uczniom: To wam przykazuję, abyście się miłowali nawzajem.

Речѐ гдⷭ҇ь свои́мъ ᲂу҆ченикѡ́мъ: Сѝ заповѣ́даю ва́мъ, да лю́бите дрꙋ́гъ дрꙋ́га.

18

Gdy świat was nienawidzi, wiedzcie, że przed wami Mnie znienawidził.

А҆́ще мі́ръ ва́съ ненави́дитъ, вѣ́дите, ꙗ҆́кѡ менѐ пре́жде ва́съ возненави́дѣ:

19

Gdybyście byli ze świata, świat kochałby swą własność; ponieważ jednak nie jesteście ze świata, lecz Ja was z niego wybrałem, dlatego świat was nienawidzi.

а҆́ще ѿ мі́ра бы́сте бы́ли, мі́ръ ᲂу҆́бѡ своѐ люби́лъ бы̀: ꙗ҆́коже ѿ мі́ра нѣ́сте, но а҆́зъ и҆збра́хъ вы̀ ѿ мі́ра, сегѡ̀ ра́ди ненави́дитъ ва́съ мі́ръ.

20

Pamiętajcie o słowie, które wam powiedziałem: – Nie jest sługa większy od pana swego. Jeśli Mnie prześladowali, i was prześladować będą. Jeśli Moje słowo zachowali, i wasze zachowywać będą.

Помина́йте сло́во, є҆́же а҆́зъ рѣ́хъ ва́мъ: нѣ́сть ра́бъ бо́лїй го́спода своегѡ̀: а҆́ще менѐ и҆згна́ша, и҆ ва́съ и҆зженꙋ́тъ: а҆́ще сло́во моѐ соблюдо́ша, и҆ ва́ше соблюдꙋ́тъ:

21

A to wszystko będą wam czynić dla imienia Mego, nie znają bowiem Tego, który Mnie posłał.

но сїѧ̑ всѧ̑ творѧ́тъ ва́мъ за и҆́мѧ моѐ, ꙗ҆́кѡ не вѣ́дѧтъ посла́вшагѡ мѧ̀.

22

Gdybym nie przyszedł i nie powiedział im, nie mieliby grzechu; teraz zaś nie mają usprawiedliwienia dla swego grzechu.

А҆́ще не бы́хъ прише́лъ и҆ гл҃алъ и҆̀мъ, грѣха̀ не бы́ша и҆мѣ́ли: нн҃ѣ же вины̀ {и҆звине́нїѧ} не и҆́мꙋтъ ѡ҆ грѣсѣ̀ свое́мъ:

23

Kto Mnie nienawidzi, i Ojca Mego nienawidzi.

ненави́дѧй менѐ, и҆ ѻ҆ц҃а̀ моего̀ ненави́дитъ:

24

Jeślibym nie dokonał pośród nich tych dzieł, których nikt inny nie dokonał, nie mieliby grzechu; teraz zaś i zobaczyli, i znienawidzili Mnie i Ojca Mego.

а҆́ще дѣ́лъ не бы́хъ сотвори́лъ въ ни́хъ, и҆́хже и҆́нъ никто́же сотворѝ, грѣха̀ не бы́ша и҆мѣ́ли: нн҃ѣ же и҆ ви́дѣша, и҆ возненави́дѣша менѐ и҆ ѻ҆ц҃а̀ моего̀:

25

Lecz niech się wypełni słowo, które zostało zapisane w ich Prawie: – Znienawidzili Mnie bez powodu.

но да сбꙋ́детсѧ сло́во, пи́санное въ зако́нѣ и҆́хъ, ꙗ҆́кѡ возненави́дѣша мѧ̀ тꙋ́не.

26

Gdy przyjdzie Pocieszyciel, którego Ja wam poślę od Ojca, Duch Prawdy, który od Ojca pochodzi, On o Mnie zaświadczy.

Є҆гда́ же прїи́детъ ᲂу҆тѣ́шитель, є҆го́же а҆́зъ послю̀ ва́мъ ѿ ѻ҆ц҃а̀, дх҃ъ и҆́стины, и҆́же ѿ ѻ҆ц҃а̀ и҆схо́дитъ, то́й свидѣ́тельствꙋетъ ѡ҆ мнѣ̀:

27

I wy także świadczycie, bo od początku jesteście ze Mną.

и҆ вы́ же свидѣ́тельствꙋете, ꙗ҆́кѡ и҆сконѝ со мно́ю є҆стѐ.

J 16, 1

To wam powiedziałem, abyście się nie gorszyli.

Сїѧ̑ гл҃ахъ ва́мъ, да не соблазните́сѧ.

2

Wyrzucą was z synagogi. Lecz nadchodzi godzina, gdy każdy, kto was zabije, przekonany będzie, że pełni służbę Bożą.

Ѿ со́нмищъ и҆жденꙋ́тъ вы̀: но прїи́детъ ча́съ, да всѧ́къ, и҆́же ᲂу҆бїе́тъ вы̀, возмни́тсѧ слꙋ́жбꙋ приноси́ти бг҃ꙋ: