Czytania liturgiczne na 26 maja 2022

Na Liturgii

Dnia:
Ap. Dz 14,20-27
Dz 14, 20

Gdy zaś otoczyli go uczniowie, wstał i wszedł do miasta.

Во днѝ ѻ҆́ны, и҆зы́де па́ѵелъ съ варна́вою въ де́рвїю.

21

A nazajutrz odszedł wraz z Barnabą do Derbe. Po zwiastowaniu temu miastu Dobrej Nowiny i pozyskaniu wielu uczniów wrócili do Listry, następnie do Ikonium i do Antiochii.

Благовѣствова̑вша же гра́дꙋ томꙋ̀ и҆ наꙋчи̑вша мнѡ́ги, возврати́стасѧ въ лѵ́стрꙋ и҆ і҆коні́ю и҆ а҆нтїохі́ю,

22

Pokrzepiali dusze uczniów, zachęcając do wytrwania w wierze i [mówiąc], że przez wiele utrapień należy przejść, aby wejść do Królestwa Bożego.

ᲂу҆твержда̑юща дꙋ́шы ᲂу҆чн҃кѡ́въ, молѧ̑ща пребы́ти въ вѣ́рѣ, и҆ ꙗ҆́кѡ мно́гими скорбьмѝ подоба́етъ на́мъ вни́ти въ црⷭ҇твїе бж҃їе.

23

I ustanowili im w Cerkwiach prezbiterów przez nałożenie rąk, modląc się i poszcząc, powierzając ich Panu, w którego uwierzyli.

Рꙋкополѡ́жша же и҆̀мъ пресвѵ́теры на всѧ̑ цр҃кви и҆ помоли̑вшасѧ съ посто́мъ, преда́ста и҆̀хъ гдⷭ҇еви, въ него́же ᲂу҆вѣ́роваша.

24

Przeszedłszy przez Pizydię, przyszli do Pamfilii.

И҆ прошє́дша пїсїді́ю, прїидо́ста въ памфѷлі́ю:

25

Po zwiastowaniu Słowa [Pańskiego] w Perge zeszli do Atalii.

и҆ глагѡ́лавша въ пергі́и сло́во гдⷭ҇не, снидо́ста во а҆тталі́ю

26

Stamtąd odpłynęli do Antiochii, gdzie zostali oddani łasce Bożej dla dzieła, które wypełnili.

и҆ ѿтꙋ́дꙋ ѿплы́ста во а҆нтїохі́ю, ѿню́дꙋже бѣ́ста прє́дана блгⷣти бж҃їей въ дѣ́ло, є҆́же сконча́ста.

27

A przybywszy tam i zebrawszy Cerkiew, opowiadali, co Bóg przez nich uczynił i że otworzył poganom bramę wiary.

Пришє́дша же и҆ собра̑вша цр҃ковь, сказа́ста, є҆ли̑ка сотворѝ бг҃ъ съ ни́ма и҆ ꙗ҆́кѡ ѿве́рзе ꙗ҆зы́кѡмъ две́рь вѣ́ры:

Ew. J 9,39 - 10,9
J 9, 39

Rzecze Pan do Żydów, którzy przyszli do Niego: – Na sąd przyszedłem na ten świat, aby ci, co nie widzą, widzieli, a ci, co widzą, stali się ślepymi.

Речѐ гдⷭ҇ь ко прише́дшымъ къ немꙋ̀ і҆ꙋде́ѡмъ: на сꙋ́дъ а҆́зъ въ мі́ръ се́й прїидо́хъ, да неви́дѧщїи ви́дѧтъ, и҆ ви́дѧщїи слѣ́пи бꙋ́дꙋтъ.

40

Niektórzy faryzeusze, co z Nim byli, usłyszeli to i rzekli Mu: – Czy i my ślepi jesteśmy?

И҆ слы́шаша ѿ фарїсє́й сїѧ̑ сꙋ́щїи съ ни́мъ и҆ рѣ́ша є҆мꙋ̀: є҆да̀ и҆ мы̀ слѣ́пи є҆смы̀;

41

Rzekł im Jezus: – Gdybyście byli ślepi, nie mielibyście grzechu. Teraz zaś mówicie: – Widzimy. Grzech wasz pozostaje.

Речѐ и҆̀мъ і҆и҃съ: а҆́ще бы́сте слѣ́пи бы́ли, не бы́сте и҆мѣ́ли грѣха̀: нн҃ѣ же глаго́лете, ꙗ҆́кѡ ви́димъ, грѣ́хъ ᲂу҆̀бо ва́шъ пребыва́етъ.

J 10, 1

Amen, amen, mówię wam: – Kto nie wchodzi do zagrody owiec przez bramę, ale gdzie indziej przechodzi, ten jest złodziejem i zbójem.

А҆ми́нь, а҆ми́нь гл҃ю ва́мъ: не входѧ́й две́рьми во дво́ръ ѻ҆́вчїй, но прела́зѧ и҆́нꙋдѣ, то́й та́ть є҆́сть и҆ разбо́йникъ:

2

Ten zaś, co przez bramę przechodzi, jest pasterzem owiec.

а҆ входѧ́й две́рьми па́стырь є҆́сть ѻ҆вца́мъ:

3

Temu stróż otwiera, a owce głos jego słyszą i woła swoje owce po imieniu, i wyprowadza je.

семꙋ̀ две́рникъ ѿверза́етъ, и҆ ѻ҆́вцы гла́съ є҆гѡ̀ слы́шатъ, и҆ своѧ̑ ѻ҆́вцы глаша́етъ по и҆́мени, и҆ и҆зго́нитъ и҆̀хъ:

4

Kiedy swoje owce wywiedzie, przed nimi idzie, a owce w ślad za nim idą, bo głos jego znają.

и҆ є҆гда̀ своѧ̑ ѻ҆́вцы и҆ждене́тъ, пред̾ ни́ми хо́дитъ: и҆ ѻ҆́вцы по не́мъ и҆́дꙋтъ, ꙗ҆́кѡ вѣ́дѧтъ гла́съ є҆гѡ̀:

5

Za obcym zaś w ślad nie pójdą, lecz uciekają od niego, albowiem głosu obcych nie znają.

по чꙋжде́мъ же не и҆́дꙋтъ, но бѣжа́тъ ѿ негѡ̀, ꙗ҆́кѡ не зна́ютъ чꙋжда́гѡ гла́са.

6

Taką to przypowieść powiedział im Jezus, oni zaś nie pojęli tego, co im mówił.

Сїю̀ при́тчꙋ речѐ и҆̀мъ і҆и҃съ: ѻ҆ни́ же не разꙋмѣ́ша, что̀ бѧ́ше, ꙗ҆̀же гл҃аше и҆̀мъ.

7

Rzekł im więc znowu Jezus: – Amen, amen, mówię wam, że Ja jestem bramą owiec.

Рече́ же па́ки и҆̀мъ і҆и҃съ: а҆ми́нь, а҆ми́нь гл҃ю ва́мъ, ꙗ҆́кѡ а҆́зъ є҆́смь две́рь ѻ҆вца́мъ.

8

Wszyscy, którzy przychodzili przede Mną, złodziejami są i zbójami, ich jednak owce nie usłuchały.

Всѝ, є҆ли́кѡ (и҆́хъ) прїи́де пре́жде менє̀, та́тїе сꙋ́ть и҆ разбѡ́йницы: но не послꙋ́шаша и҆́хъ ѻ҆́вцы.

9

Ja jestem bramą, przeze Mnie jeśli ktoś wejdzie, zbawiony zostanie i wejdzie, i wyjdzie, i pastwisko znajdzie.

А҆́зъ є҆́смь две́рь: мно́ю а҆́ще кто̀ вни́детъ, сп҃се́тсѧ, и҆ вни́детъ и҆ и҆зы́детъ, и҆ па́жить ѡ҆брѧ́щетъ.