Czytania liturgiczne na 27 maja 2022

I zgromadzili się apostołowie i starsi, aby rozpatrzyć tę sprawę.

Собра́шасѧ же а҆пⷭ҇ли и҆ ста́рцы вѣ́дѣти ѡ҆ словесѝ се́мъ.

A po długich sporach Piotr powstawszy, rzekł do nich: – Mężowie bracia, wy wiecie, że już dawno temu przez usta moje Bóg dokonał wśród nas wyboru, by poganie słuchali słowa Ewangelii i uwierzyli.

Мно́гꙋ же взыска́нїю бы́вшꙋ, воста́въ пе́тръ речѐ къ ни̑мъ: мꙋ́жїе бра́тїе, вы̀ вѣ́сте, ꙗ҆́кѡ ѿ дні́й пе́рвыхъ бг҃ъ въ на́съ и҆збра̀ ᲂу҆сты̑ мои́ми ᲂу҆слы́шати ꙗ҆зы́кѡмъ сло́во бл҃говѣ́стїѧ и҆ вѣ́ровати:

I Bóg, który zna serca, poświadczył to, dając im Ducha Świętego jak i nam.

и҆ срⷣцевѣ́децъ бг҃ъ свидѣ́тельствова и҆̀мъ, да́въ и҆̀мъ дх҃а ст҃а́го, ꙗ҆́коже и҆ на́мъ,

I nie uczynił żadnej różnicy między nami a nimi, wiarą oczyściwszy ich serca.

и҆ ничто́же разсꙋдѝ междꙋ̀ на́ми же и҆ ѻ҆́нѣми, вѣ́рою ѡ҆чи́щь сердца̀ и҆́хъ:

Teraz więc czemuż kusicie Boga, nakładając na kark uczniów jarzmo, którego ani ojcowie nasi, ani my nie mogliśmy unieść?

нн҃ѣ ᲂу҆̀бо что̀ и҆скꙋша́ете бг҃а, (хотѧ́ще) возложи́ти и҆́го на вы̑и ᲂу҆чн҃кѡ́мъ, є҆гѡ́же ни ѻ҆тцы̀ на́ши, ни мы̀ возмого́хомъ понестѝ;

Ale przez łaskę Pana, Jezusa [Chrystusa] wierzymy, że zostaniemy zbawieni tak samo jak i oni.

но блгⷣтїю гдⷭ҇а і҆и҃са хрⷭ҇та̀ вѣ́рꙋемъ спⷭ҇ти́сѧ, ꙗ҆́коже и҆ ѻ҆нѝ.

Zamilkło zaś całe zgromadzenie i słuchało Barnaby i Pawła opowiadających, jakie znaki i przedziwne dzieła uczynił Bóg przez nich wśród pogan.

Оу҆молча́ же всѐ мно́жество и҆ послꙋ́шахꙋ варна́вы и҆ па́ѵла повѣ́дающєю, є҆ли̑ка сотворѝ бг҃ъ зна́мєнїѧ и҆ чꙋдеса̀ во ꙗ҆зы́цѣхъ и҆́ма.

A gdy oni umilkli, odezwał się Jakub, mówiąc: – Mężowie bracia, posłuchajcie mnie!

По ᲂу҆молча́нїи же є҆ю̀, ѿвѣща̀ і҆а́кѡвъ глаго́лѧ: мꙋ́жїе бра́тїе, послꙋ́шайте менѐ:

Szymon opowiedział, jak to najpierw Bóg zadbał, aby spośród narodów wybrać lud dla imienia swego.

сѷмеѡ́нъ повѣ́да, ꙗ҆́кѡ пре́жде бг҃ъ посѣтѝ прїѧ́ти ѿ ꙗ҆зы̑къ лю́ди ѡ҆ и҆́мени свое́мъ:

I z tym współbrzmią słowa proroków, jak napisano:

и҆ семꙋ̀ согласꙋ́ютъ словеса̀ прⷪ҇рѡ́къ, ꙗ҆́коже пи́шетъ:

Potem obrócę się i odbuduję upadły przybytek Dawida, i to, co zburzone, odbuduję, naprawię go;

по си́хъ ѡ҆бращꙋ́сѧ и҆ сози́ждꙋ кро́въ дв҃довъ па́дшїй, и҆ раскѡ́панаѧ є҆гѡ̀ сози́ждꙋ и҆ и҆спра́влю є҆го̀,

tak by reszta ludzi szukała Pana i wszystkie narody, nad którymi wezwano imię moje nad nimi, mówi Pan, który to wszystko czyni.

ꙗ҆́кѡ да взы́щꙋтъ про́чїи человѣ́цы гдⷭ҇а, и҆ всѝ ꙗ҆зы́цы, въ ни́хже нарече́сѧ и҆́мѧ моѐ, гл҃етъ гдⷭ҇ь, творѧ́й сїѧ̑ всѧ̑.

Znane są od wieków Bogu wszelkie czyny Jego.

Разꙋ̑мна ѿ вѣ́ка сꙋ́ть бг҃ови всѧ̑ дѣла̀ є҆гѡ̀.

Dlatego sądzę, że nie należy przysparzać trudności tym spośród pogan, którzy zwracają się do Boga,

Сегѡ̀ ра́ди а҆́зъ сꙋждꙋ̀ не стꙋжа́ти ѿ ꙗ҆зы̑къ ѡ҆браща́ющымсѧ къ бг҃ꙋ,

ale przykazać im [w liście], by powstrzymywali się od tego, co ofiarowano bożkom, i od nierządu, i od tego, co uduszone, i od krwi, a wszystkiego, co nie jest miłe samemu sobie, nie czynić innym.

но заповѣ́дати и҆̀мъ ѡ҆греба́тисѧ ѿ тре́бъ і҆́дѡльскихъ и҆ ѿ блꙋда̀ и҆ ᲂу҆да́вленины и҆ ѿ кро́ве, и҆ є҆ли̑ка неꙋгѡ́дна себѣ̀ сꙋ́ть, и҆ны̑мъ не твори́ти.

Mojżesz bowiem od pradawnych pokoleń ma w każdym mieście takich, którzy go zwiastują w synagogach, gdzie czyta się go w każdy szabat.

Мѡѷсе́й бо ѿ родѡ́въ дре́внихъ по всѣ̑мъ градѡ́мъ проповѣ́дающыѧ є҆го̀ и҆́мать, въ со́нмищихъ по всѧ̑ сꙋббѡ̑ты что́мый.

Wówczas spodobało się apostołom i starszym z całą Cerkwią, by wybranych spośród siebie mężów posłać do Antiochii razem z Pawłem i Barnabą: Judę, zwanego Barsabą, i Sylasa, mężów, którzy przewodzili braciom,

Тогда̀ и҆зво́лисѧ а҆пⷭ҇лѡмъ и҆ ста́рцємъ со все́ю цр҃ковїю, и҆збра́вше мꙋ̑жа ѿ ни́хъ, посла́ти во а҆нтїохі́ю съ па́ѵломъ и҆ варна́вою, і҆ꙋ́дꙋ нарица́емаго варса́вꙋ, и҆ сі́лꙋ, мꙋ̑жа нарѡ́чита въ бра́тїи,

napisawszy im ręką następujące: „Apostołowie i starszy, bracia, ślą pozdrowienia braciom spośród pogan, tym w Antiochii, Syrii i Cylicji.

написа́вше рꙋка́ма и҆́хъ сїѧ̑: а҆пⷭ҇ли и҆ ста́рцы и҆ бра́тїѧ, сꙋ́щымъ во а҆нтїохі́и и҆ сѷрі́и и҆ кїлїкі́и бра́тїѧмъ, и҆̀же ѿ ꙗ҆зы̑къ, (ѡ҆ гдⷭ҇ѣ) ра́доватисѧ.

Ponieważ usłyszeliśmy, że niektórzy z nas, którzy od nas odeszli, wzbudzili niepokój wśród was, siejąc zamęt w duszach waszych słowami, których nie przekazywaliśmy, i mówiąc, że trzeba poddać się obrzezaniu i przestrzegać Prawa,

Поне́же слы́шахомъ, ꙗ҆́кѡ нѣ́цыи ѿ на́съ и҆зше́дше возмꙋти́ша ва́съ словесы̀, развраща́юще дꙋ́шы ва́шѧ, глаго́люще ѡ҆брѣ́затисѧ и҆ блюстѝ зако́нъ, и҆̀мже мы̀ не завѣща́хомъ:

jednomyślnie uznaliśmy za słuszne, by posłać do was wybranych mężów z umiłowanymi naszymi Barnabą i Pawłem,

и҆зво́лисѧ на́мъ собра́вшымсѧ є҆динодꙋ́шнѡ, и҆збра̑нныѧ мꙋ́жы посла́ти къ ва́мъ, съ возлю́бленныма на́шима варна́вою и҆ па́ѵломъ,

ludźmi, którzy oddali dusze swoje dla imienia Pana naszego, Jezusa Chrystusa.

человѣ́кома преда́вшема дꙋ́шы своѧ̑ ѡ҆ и҆́мени гдⷭ҇а на́шегѡ і҆и҃са хрⷭ҇та̀:

Wysłaliśmy więc Judę i Sylasa, aby oni ustnie oznajmili wam to samo.

посла́хомъ ᲂу҆̀бо і҆ꙋ́дꙋ и҆ сі́лꙋ, и҆ тѣ́хъ сло́вомъ сказꙋ́ющихъ та̑ѧжде:

Spodobało się bowiem Duchowi Świętemu i nam, aby żadnego większego ciężaru na was nie nakładać, oprócz tego, co konieczne:

и҆зво́лисѧ бо ст҃о́мꙋ дх҃ꙋ и҆ на́мъ, ничто́же мно́жае возложи́ти ва́мъ тѧготы̀, ра́звѣ нꙋ́ждныхъ си́хъ:

powstrzymywać się od tego, co ofiarowane bożkom, i od krwi, i od tego, co uduszone, i od nierządu, i wszystkiego, czego nie chcecie, aby się wam przydarzyło, innym nie czyńcie; strzegąc siebie od tego, dobrze uczynicie. Bywajcie zdrowi!”.

ѡ҆греба́тисѧ ѿ і҆дѡложе́ртвенныхъ и҆ кро́ве, и҆ ᲂу҆да́вленины и҆ блꙋда̀: и҆ є҆ли̑ка не хо́щете ва́мъ бы́ти, дрꙋги̑мъ не твори́те: ѿ ни́хже соблюда́юще себѐ, до́брѣ сотворитѐ. Здра́вствꙋйте.

A oni, gdy zostali odprawieni, przyszli do Antiochii. I zgromadziwszy lud, przekazali list.

Ѻ҆ни́ же ᲂу҆̀бо по́слани бы́вше прїидо́ша во а҆нтїохі́ю, и҆ собра́вше наро́дъ, вда́ша посла́нїе.

Po odczytaniu go uradowali się tym pokrzepieniem.

Проче́тше же, возра́довашасѧ ѡ҆ ᲂу҆тѣше́нїи.

Juda i Sylas, sami będąc prorokami, w wielu słowach pokrzepiali braci i umacniali ich.

І҆ꙋ́да же и҆ сі́ла, и҆ та̑ прⷪ҇рѡ́ка сꙋ̑ща, сло́вомъ мно́зѣмъ ᲂу҆тѣ́шиста бра́тїю и҆ ᲂу҆тверди́ста.

Przebywali tam przez pewien czas i zostali odprawieni w pokoju przez braci do apostołów.

Пребы̑вша же та́мѡ вре́мѧ, ѿпꙋщє́на бы́ста съ ми́ромъ ѿ бра́тїй ко а҆пⷭ҇лѡмъ.

Lecz Sylas postanowił tam zostać, Juda zaś powrócił do Jerozolimy.

И҆зво́лисѧ же сі́лѣ пребы́ти та́мѡ, і҆ꙋ́да же возврати́сѧ во і҆ерⷭ҇ли́мъ.

Nikt Mi jej nie zabiera, lecz Ja sam ją oddaję. I mam władzę, by ją oddać, i mam władzę, by ją na powrót otrzymać: takie przykazanie przyjąłem od Ojca Mego.

никто́же во́зметъ ю҆̀ ѿ менє̀, но а҆́зъ полага́ю ю҆̀ ѡ҆ себѣ̀: ѡ҆́бласть и҆́мамъ положи́ти ю҆̀ и҆ ѡ҆́бласть и҆́мамъ па́ки прїѧ́ти ю҆̀: сїю̀ за́повѣдь прїѧ́хъ ѿ ѻ҆ц҃а̀ моегѡ̀.

Znowu stał się podział wśród Żydów z powodu tych słów.

Ра́спрѧ же па́ки бы́сть во і҆ꙋде́ехъ за словеса̀ сїѧ̑.

Wielu z nich mówiło: – Demona ma i bredzi. Po cóż go słuchacie?

Глаго́лахꙋ же мно́зи ѿ ни́хъ: бѣ́са и҆́мать и҆ неи́стовъ є҆́сть: что̀ є҆гѡ̀ послꙋ́шаете;

Inni mówili: – To nie są słowa opętanego przez demona. Czyż demon może ślepym oczy otwierać?

И҆ні́и глаго́лахꙋ: сі́и гл҃гѡ́ли не сꙋ́ть бѣснꙋ́ющагѡсѧ: є҆да̀ мо́жетъ бѣ́съ слѣпы̑мъ ѻ҆́чи ѿве́рсти;

Było wtedy święto Odnowienia [świątyni] w Jerozolimie. Była zima.

Бы́ша же (тогда̀) ѡ҆бновлє́нїѧ во і҆ерⷭ҇ли́мѣхъ, и҆ зима̀ бѣ̀.

Jezus przechadzał się w świątyni w przedsionku Salomona.

И҆ хожда́ше і҆и҃съ въ це́ркви, въ притво́рѣ соломѡ́ни.

Obstąpili Go więc Żydzi i mówili Mu:–Jak długo będziesz dusze nasze szarpał? Jeśli Ty jesteś Chrystusem, powiedz nam otwarcie.

Ѡ҆быдо́ша же є҆го̀ і҆ꙋде́є и҆ глаго́лахꙋ є҆мꙋ̀: доко́лѣ дꙋ́шы на́шѧ взе́млеши; а҆́ще ты̀ є҆сѝ хрⷭ҇то́съ, рцы̀ на́мъ не ѡ҆бинꙋ́ѧсѧ.

Odrzekł im Jezus: – Powiedziałem wam i nie wierzycie. Dzieła, które Ja czynię w imię Ojca Mego, świadczą o Mnie.

Ѿвѣща̀ и҆̀мъ і҆и҃съ: рѣ́хъ ва́мъ, и҆ не вѣ́рꙋете: дѣла̀, ꙗ҆̀же а҆́зъ творю̀ ѡ҆ и҆́мени ѻ҆ц҃а̀ моегѡ̀, та̑ свидѣ́тельствꙋютъ ѡ҆ мнѣ̀:

Wy jednak nie wierzycie, bo nie jesteście z Moich owiec, jak wam powiedziałem.

но вы̀ не вѣ́рꙋете, нѣ́сте бо ѿ ѻ҆ве́цъ мои́хъ, ꙗ҆́коже рѣ́хъ ва́мъ:

Moje owce słuchają Mego głosu i Ja znam je, i idą w ślad za Mną.

ѻ҆́вцы моѧ̑ гла́са моегѡ̀ слꙋ́шаютъ, и҆ а҆́зъ зна́ю и҆̀хъ, и҆ по мнѣ̀ грѧдꙋ́тъ:

I Ja daję im życie wieczne, i nie pójdą na wieczne zatracenie, i nikt nie wyrwie ich z ręki Mojej.

и҆ а҆́зъ живо́тъ вѣ́чный да́мъ и҆̀мъ, и҆ не поги́бнꙋтъ во вѣ́ки, и҆ не восхи́титъ и҆́хъ никто́же ѿ рꙋкѝ моеѧ̀: