W owym czasie, był w Jeruzalem człowiek imieniem Symeon; mąż ten był sprawiedliwy i pobożny, oczekujący pocieszenia Izraela, a Duch Święty był na nim.
Во вре́мѧ ѻ҆́но, бѣ̀ человѣ́къ во і҆ерꙋсали́мѣ, є҆мꙋ́же и҆́мѧ сѷмеѡ́нъ: и҆ человѣ́къ се́й пра́веденъ, и҆ благочести́въ, ча́ѧ ᲂу҆тѣ́хи і҆и҃левы: и҆ дх҃ъ бѣ̀ ст҃ъ въ не́мъ.
Zostało mu objawione przez Ducha Świętego, że śmierci nie ujrzy, póki nie zobaczy Chrystusa Pańskiego.
И҆ бѣ̀ є҆мꙋ̀ ѡ҆бѣща́нно дх҃омъ ст҃ы́мъ, не ви́дѣти сме́рти, пре́жде да́же не ви́дитъ хрⷭ҇та̀ гдⷭ҇нѧ.
I w Duchu przyszedł do świątyni, a gdy rodzice wnosili Dziecię Jezus, aby dokonać na Nim obrządku zgodnego z Prawem,
И҆ прїи́де дꙋ́хомъ въ це́рковь. И҆ є҆гда̀ введо́ста роди́тєлѧ ѻ҆троча̀ і҆и҃са, сотвори́ти и҆́ма по ѡ҆бы́чаю зако́нномꙋ ѡ҆ не́мъ,
wziął Je na ręce i błogosławiąc Boga rzekł:
и҆ то́й прїе́мь є҆го̀ на рꙋкꙋ̀ своє́ю, и҆ бл҃гословѝ бг҃а, и҆ речѐ:
Teraz puszczasz sługę swego, Władco, według słowa swego w pokoju,
нн҃ѣ ѿпꙋща́еши раба̀ твоего̀, влⷣко, по гл҃ꙋ твоемꙋ̀, съ ми́ромъ:
albowiem widziały oczy moje zbawienie Twoje,
ꙗ҆́кѡ ви́дѣстѣ ѻ҆́чи моѝ спⷭ҇нїе твоѐ,
które przygotowałeś w obliczu wszystkich ludów,
є҆́же є҆сѝ ᲂу҆гото́валъ пред̾ лице́мъ всѣ́хъ люді́й:
światłość dla objawienia narodom i chwałę ludu Twego, Izraela.
свѣ́тъ во ѿкрове́нїе ꙗ҆зы́кѡмъ, и҆ сла́вꙋ люді́й твои́хъ і҆и҃лѧ.
Bez żadnego zaś sprzeciwu to, co mniejsze, jest przez to, co większe błogosławione.
Бра́тїе, без̾ всѧ́кагѡ прекосло́вїѧ, ме́ньшее ѿ бо́льшагѡ благословлѧ́етсѧ.
Tu bowiem przyjmują dziesięcinę ludzie, którzy umierają, tam zaś ten, o którym zaświadczono, że żyje.
И҆ здѣ̀ ᲂу҆́бѡ десѧти̑ны человѣ́цы ᲂу҆мира́ющїи прїе́млютъ: та́мѡ же свидѣ́тельствꙋемый, ꙗ҆́кѡ жи́въ є҆́сть.
I można by tak powiedzieć, że przez Abrahama i Lewi przyjmujący dziesięcinę, sam jest obłożony dziesięciną.
И҆ да си́це рекꙋ̀, а҆враа́момъ и҆ леѵі́й, прїе́млѧй десѧти̑ны, десѧти̑ны да́лъ є҆́сть:
Był bowiem jeszcze w lędźwiach ojca, gdy wyszedł mu na spotkanie Melchizedek.
є҆ще́ бо въ чре́слѣхъ ѻ҆́тчїихъ бѧ́ше, є҆гда̀ срѣ́те є҆го̀ мелхїседе́къ.
Gdyby bowiem doskonałość była osiągalna przez kapłaństwo lewickie – a lud przez nie został utwierdzony w Prawie – to dlaczego jeszcze byłoby potrzebne ustanowienie innego kapłana według porządku Melchizedeka i dlaczego nie byłby nazwany kapłanem według porządku Aarona?
А҆́ще ᲂу҆́бѡ соверше́нство леѵі́тскимъ свѧще́нствомъ бы́ло, лю́дїе бо на не́мъ взако́нени бы́ша: ка́ѧ є҆щѐ потре́ба по чи́нꙋ мелхїседе́ковꙋ и҆но́мꙋ воста́ти свѧще́нникꙋ, а҆ не по чи́нꙋ а҆арѡ́новꙋ глаго́латисѧ;
Gdy bowiem zmienia się kapłaństwo, nastąpić też musi zmiana Prawa.
прелага́емꙋ бо свѧще́нствꙋ, по нꙋ́жди и҆ зако́нꙋ премѣне́нїе быва́етъ.
Ten bowiem, o którym tak jest mówione: należał do innego pokolenia, z którego nikt nie przystępował do ołtarza.
Ѡ҆ не́мже бо глаго́лютсѧ сїѧ̑, колѣ́нꙋ и҆но́мꙋ причасти́сѧ, ѿ негѡ́же никто́же пристꙋпѝ ко ѻ҆лтарю̀:
Jest bowiem [zawczasu] jasne, że z plemienia Judy zajaśniał nasz Pan, a w tym plemieniu o kapłanach Mojżesz nic nie powiedział.
ꙗ҆́вѣ бо, ꙗ҆́кѡ ѿ колѣ́на і҆ꙋ́дова возсїѧ̀ гдⷭ҇ь на́шъ, ѡ҆ не́мже колѣ́нѣ мѡѷсе́й ѡ҆ свѧще́нствѣ ничесо́же глаго́ла.
A jeszcze bardziej jest oczywiste, że na podobieństwo Melchizedeka powstaje inny kapłan,
И҆ ли́шше є҆щѐ ꙗ҆́вѣ є҆́сть, ꙗ҆́кѡ по подо́бїю мелхїседе́ковꙋ востае́тъ сщ҃е́нникъ и҆́нъ,
który stał się nie według cielesnego przykazania Prawa, lecz według mocy życia niezniszczalnego.
и҆́же не по зако́нꙋ за́повѣди плотскі́ѧ бы́сть, но по си́лѣ живота̀ неразрꙋша́емагѡ.
Świadczy się bowiem: Ty jesteś kapłanem na wieki, według porządku Melchizedeka.
Свидѣ́тельствꙋетъ бо, ꙗ҆́кѡ ты̀ є҆сѝ сщ҃е́нникъ во вѣ́къ по чи́нꙋ мелхїседе́ковꙋ.
W owym czasie, zanieśli rodzice Dziecię Jezusa do Jerozolimy, by stawić Go przed Panem,
Во вре́мѧ ѻ҆́но, вознесо́ста роди́тєлѧ ѻ҆троча̀ і҆и҃са во і҆ерꙋсали́мъ, поста́вити є҆го̀ пред̾ гдⷭ҇емъ.
jak jest powiedziane w Prawie Pana: Każdy potomek męski otwierający łono matki będzie poświęcony Panu,
ꙗ҆́коже є҆́сть пи́сано въ зако́нѣ гдⷭ҇ни: ꙗ҆́кѡ всѧ́къ младе́нецъ мꙋ́жеска по́лꙋ, разверза́ѧ ложесна̀, ст҃о гдⷭ҇еви нарече́тсѧ:
i żeby złożyć ofiarę zgodnie z tym, co powiedziano w Prawie Pana: parkę synogarlic lub dwa gołąbki.
и҆ є҆́же да́ти же́ртвꙋ, по рече́нномꙋ въ зако́нѣ гдⷭ҇ни, два̀ гѡ́рличища и҆лѝ два̀ птенца̑ голꙋби̑на.
A oto był w Jeruzalem człowiek imieniem Symeon; mąż ten był sprawiedliwy i pobożny, oczekujący pocieszenia Izraela, a Duch Święty był na nim.
И҆ сѐ, бѣ̀ человѣ́къ во і҆ерⷭ҇ли́мѣ, є҆мꙋ́же и҆́мѧ сѷмеѡ́нъ. И҆ человѣ́къ се́й првⷣнъ и҆ бл҃гочⷭ҇ти́въ, ча́ѧ ᲂу҆тѣ́хи і҆и҃левы: и҆ дх҃ъ бѣ̀ ст҃ъ въ не́мъ.
Zostało mu objawione przez Ducha Świętego, że śmierci nie ujrzy, póki nie zobaczy Chrystusa Pańskiego.
И҆ бѣ̀ є҆мꙋ̀ ѡ҆бѣща́нно дх҃омъ ст҃ы́мъ, не ви́дѣти сме́рти, пре́жде да́же не ви́дитъ хрⷭ҇та̀ гдⷭ҇нѧ.
I w Duchu przyszedł do świątyni, a gdy rodzice wnosili Dziecię Jezus, aby dokonać na Nim obrządku zgodnego z Prawem,
И҆ прїи́де дꙋ́хомъ въ це́рковь. И҆ є҆гда̀ введо́ста роди́тєлѧ ѻ҆троча̀ і҆и҃са, сотвори́ти и҆́ма по ѡ҆бы́чаю зако́нномꙋ ѡ҆ не́мъ,
wziął Je na ręce i błogosławiąc Boga rzekł:
и҆ то́й прїе́мь є҆го̀ на рꙋкꙋ̀ своє́ю, и҆ бл҃гословѝ бг҃а, и҆ речѐ:
Teraz puszczasz sługę swego, Władco, według słowa swego w pokoju,
нн҃ѣ ѿпꙋща́еши раба̀ твоего̀, влⷣко, по гл҃ꙋ твоемꙋ̀, съ ми́ромъ:
albowiem widziały oczy moje zbawienie Twoje,
ꙗ҆́кѡ ви́дѣстѣ ѻ҆́чи моѝ спⷭ҇нїе твоѐ,
które przygotowałeś w obliczu wszystkich ludów,
є҆́же є҆сѝ ᲂу҆гото́валъ пред̾ лице́мъ всѣ́хъ люді́й:
światłość dla objawienia narodom i chwałę ludu Twego, Izraela.
свѣ́тъ во ѿкрове́нїе ꙗ҆зы́кѡмъ, и҆ сла́вꙋ люді́й твои́хъ і҆и҃лѧ.
A Józef i matka Jego zdumiewali się tym, co mówiono o Nim.
И҆ бѣ̀ і҆ѡ́сифъ и҆ мт҃и є҆гѡ̀ чꙋдѧ̑щасѧ ѡ҆ глаго́лемыхъ ѡ҆ не́мъ.
I błogosławił im Symeon, i rzekł do Marii, matki Jego: – Oto Ten jest położony na upadek i powstanie wielu w Izraelu, i na znak, któremu przeciwstawiać się będą,
И҆ бл҃гословѝ ѧ҆̀ сѷмеѡ́нъ, и҆ речѐ къ мр҃і́и мт҃ри є҆гѡ̀: сѐ, лежи́тъ се́й на паде́нїе и҆ на воста́нїе мнѡ́гимъ во і҆и҃ли, и҆ въ зна́менїе прерѣка́емо:
twą zaś własną duszę miecz przebije, aby zostały odsłonięte zamysły wielu serc.
и҆ тебѣ́ же само́й дш҃ꙋ про́йдетъ ѻ҆рꙋ́жїе: ꙗ҆́кѡ да ѿкры́ютсѧ ѿ мно́гихъ серде́цъ помышлє́нїѧ.
Była też prorokini Anna, córka Fanuela, z pokolenia Asera. Dożyła późnej starości. Od swego dziewictwa przeżyła z mężem siedem lat.
И҆ бѣ̀ а҆́нна прⷪ҇ро́чица, дщѝ фанꙋ́илева, ѿ колѣ́на а҆си́рова: сїѧ̀ заматорѣ́вши во дне́хъ мно́зѣхъ, жи́вши съ мꙋ́жемъ се́дмь лѣ́тъ ѿ дѣ́вства своегѡ̀:
Była osiemdziesięcioczteroletnią wdową i nie opuszczała świątyni, postami i modlitwami służąc dzień i noc.
и҆ та̀ вдова̀ ꙗ҆́кѡ лѣ́тъ ѻ҆́смьдесѧтъ и҆ четы́ре, ꙗ҆́же не ѿхожда́ше ѿ це́ркве, посто́мъ и҆ моли́твами слꙋжа́щи де́нь и҆ но́щь.
I o tej właśnie godzinie podeszła, i wyznając, wielbiła Pana [Boga], i mówiła o Nim wszystkim oczekującym odkupienia Jeruzalem.
И҆ та̀ въ то́й ча́съ приста́вши и҆сповѣ́дашесѧ гдⷭ҇еви и҆ глаго́лаше ѡ҆ не́мъ всѣ̑мъ ча́ющымъ и҆збавле́нїѧ во і҆ерⷭ҇ли́мѣ.
I kiedy dopełnili wszystkiego zgodnie z Prawem Pana, powrócili do Galilei, do swego miasta Nazaret.
И҆ ꙗ҆́кѡ сконча́шасѧ всѧ̑ по зако́нꙋ гдⷭ҇ню, возврати́шасѧ въ галїле́ю, во гра́дъ сво́й назаре́тъ.
A dziecko dorastało i umacniało się duchem, pełne mądrości, i łaska Boża była na Nim.
Ѻ҆троча́ же растѧ́ше и҆ крѣплѧ́шесѧ дх҃омъ, и҆сполнѧ́ѧсѧ премⷣрости: и҆ блгⷣть бж҃їѧ бѣ̀ на не́мъ.