Paweł i Sylwan, i Tymoteusz do Cerkwi tesaloniczan w Bogu, Ojcu naszym, i w Panu, Jezusie Chrystusie.
Па́ѵелъ и҆ сїлꙋа́нъ и҆ тїмоѳе́й, цр҃кви солꙋ́нстѣй, ѡ҆ бз҃ѣ ѻ҆ц҃ѣ̀ на́шемъ и҆ гдⷭ҇ѣ і҆и҃сѣ хрⷭ҇тѣ̀:
Łaska wam i pokój od Boga, Ojca naszego, i Pana, Jezusa Chrystusa.
блгⷣть ва́мъ и҆ ми́ръ ѿ бг҃а ѻ҆ц҃а̀ на́шегѡ, и҆ гдⷭ҇а і҆и҃са хрⷭ҇та̀.
Dziękować powinniśmy Bogu zawsze za was, bracia, jak to i godne jest, bo wzrasta niezmiernie wiara wasza i obfituje miłość każdego z was wszystkich, jednych ku drugim.
Благодари́ти до́лжни є҆смы̀ бг҃а всегда̀ ѡ҆ ва́съ, бра́тїе, ꙗ҆́коже досто́йно є҆́сть, ꙗ҆́кѡ превозраста́етъ вѣ́ра ва́ша, и҆ мно́житсѧ любо́вь є҆ди́нагѡ коегѡ́ждо всѣ́хъ ва́съ дрꙋ́гъ ко дрꙋ́гꙋ:
Tak że my sami chlubimy się wami w Cerkwiach Bożych ze względu na wytrwałość waszą i wiarę we wszystkich prześladowaniach waszych, i uciski, które znosicie.
ꙗ҆́кѡ самѣ̑мъ на́мъ хвали́тисѧ ѡ҆ ва́съ въ цр҃квахъ бж҃їихъ, ѡ҆ терпѣ́нїи ва́шемъ и҆ вѣ́рѣ во всѣ́хъ гоне́нїихъ ва́шихъ и҆ ско́рбехъ, ꙗ҆̀же прїе́млете,
Są one znakiem sprawiedliwego sądu Bożego, zmierzającego do uznania was za godnych Królestwa Bożego, dla którego też i cierpicie.
показа́нїе првⷣнагѡ сꙋда̀ бж҃їѧ, во є҆́же сподо́битисѧ ва́мъ црⷭ҇твїѧ бж҃їѧ, є҆гѡ́же ра́ди и҆ стра́ждете.
Jeśli nawet jest sprawiedliwym u Boga oddanie w zamian uciskiem tym, którzy was uciskają,
А҆́ще ᲂу҆́бѡ првⷣно ᲂу҆ бг҃а, возда́ти ско́рбь ѡ҆скорблѧ́ющымъ ва́съ,
to i wam uciskanym wytchnienie razem z nami podczas objawienia Pana, Jezusa z nieba, wespół z aniołami mocy Jego;
а҆ ва́мъ ѡ҆скорблѧ́ємымъ ѿра́дꙋ съ на́ми, во ѿкрове́нїи гдⷭ҇а і҆и҃са съ нб҃сѐ, со а҆́гг҃лы си́лы своеѧ̀,
w ogniu gorejącym On wymierzy karę nieznającym Boga i niesłuchającym Ewangelii Pana naszego, Jezusa Chrystusa.
во ѻ҆гнѝ пла́меннѣ даю́щагѡ ѿмще́нїе не вѣ́дꙋщымъ бг҃а и҆ не послꙋ́шающымъ бл҃говѣствова́нїѧ гдⷭ҇а на́шегѡ і҆и҃са хрⷭ҇та̀:
Oni to karę poniosą – zagładę wieczną przed obliczem Pańskim i przed chwałą mocy Jego,
и҆̀же мꙋ́кꙋ прїи́мꙋтъ, поги́бель вѣ́чнꙋю, ѿ лица̀ гдⷭ҇нѧ и҆ ѿ сла́вы крѣ́пости є҆гѡ̀,
a kiedy przyjdzie, aby ukazać chwałę w świętych swoich i aby być wielbionym wśród wszystkich, którzy uwierzyli, gdyż znalazło wiarę świadectwo nasze wobec was, w owym dniu.
є҆гда̀ прїи́детъ просла́витисѧ во ст҃ы́хъ свои́хъ и҆ ди́венъ бы́ти во всѣ́хъ вѣ́ровавшихъ, ꙗ҆́кѡ ᲂу҆вѣ́рисѧ свидѣ́тельство на́ше въ ва́съ, въ де́нь ѡ҆́нъ.
a kiedy przyjdzie, aby ukazać chwałę w świętych swoich i aby być wielbionym wśród wszystkich, którzy uwierzyli, gdyż znalazło wiarę świadectwo nasze wobec was, w owym dniu.
Бра́тїе, ᲂу҆вѣ́рисѧ свидѣ́тельство на́ше въ ва́съ въ де́нь ѻ҆́нъ.
I zawsze modlimy się za was, aby uznał was za godnych powołania Bóg nasz i spełnił wszelkie upodobanie dobroci i dzieło wiary w mocy,
За сїѐ и҆ мо́лимсѧ всегда̀ ѡ҆ ва́съ, да вы̀ сподо́битъ зва́нїю бг҃ъ на́шъ и҆ и҆спо́лнитъ всѧ́ко бл҃говоле́нїе бл҃гости и҆ дѣ́ло вѣ́ры въ си́лѣ,
aby chwalebne okazało się imię Pana naszego Jezusa Chrystusa w was, a wy w Nim, wedle łaski Boga naszego i Pana Jezusa Chrystusa.
ꙗ҆́кѡ да просла́витсѧ и҆́мѧ гдⷭ҇а на́шегѡ і҆и҃са хрⷭ҇та̀ въ ва́съ, и҆ вы̀ въ не́мъ, по блгⷣти бг҃а на́шегѡ и҆ гдⷭ҇а і҆и҃са хрⷭ҇та̀.
Prosimy was, bracia, jeśli chodzi o przyjście Pana naszego, Jezusa Chrystusa, i nasze zgromadzenie się przy Nim,
Мо́лимъ же вы̀, бра́тїе, ѡ҆ прише́ствїи гдⷭ҇а на́шегѡ і҆и҃са хрⷭ҇та̀ и҆ на́шемъ собра́нїи ѡ҆ не́мъ,
abyście nie dali się szybko zachwiać na umyśle i abyście nie dali się zastraszyć czy to przez ducha, czy to przez słowo, czy też przez list rzekomo od nas wysłany, jakoby już nastał Dzień Chrystusowy.
не ско́рѡ подвиза́тисѧ ва́мъ ѿ ᲂу҆ма̀, ни ᲂу҆жаса́тисѧ нижѐ дꙋ́хомъ, нижѐ сло́вомъ, ни посла́нїемъ а҆́ки ѿ на́съ по́сланнымъ, ꙗ҆́кѡ ᲂу҆жѐ настои́тъ де́нь хрⷭ҇то́въ.
W owym czasie, Jezus, pytany przez faryzeuszów, kiedy nadejdzie Królestwo Boże, odpowiedział im, mówiąc: – Nie przychodzi Królestwo Boże dostrzegalnie;
Во вре́мѧ ѻ҆́но, вопроше́нъ бы́въ і҆и҃съ ѿ фарїсє́й, когда̀ прїи́детъ црⷭ҇твїе бж҃їе, ѿвѣща́въ и҆̀мъ речѐ: не прїи́детъ црⷭ҇твїе бж҃їе съ соблюде́нїемъ {со ᲂу҆смотре́нїемъ}:
i nie powiedzą: Oto tu! lub: Tam! Oto bowiem Królestwo Boże jest w was!
нижѐ рекꙋ́тъ: сѐ здѣ̀, и҆лѝ: ѻ҆́ндѣ. Се́ бо, црⷭ҇твїе бж҃їе внꙋ́трь ва́съ є҆́сть.
Do uczniów zaś powiedział: – Nadejdą dni, gdy zapragniecie ujrzeć jeden z dni Syna Człowieczego i nie zobaczycie.
Рече́ же ко ᲂу҆чн҃кѡ́мъ (свои̑мъ): прїи́дꙋтъ дні́е, є҆гда̀ вожделѣ́ете є҆ди́нагѡ днѐ сн҃а чл҃вѣ́ческагѡ ви́дѣти, и҆ не ᲂу҆́зрите:
Będą wam mówili: Oto tu, oto tam! Nie odchodźcie [stąd] ani nie biegnijcie [tam]!
и҆ рекꙋ́тъ ва́мъ: сѐ здѣ̀, и҆лѝ: сѐ, ѻ҆́ндѣ: не и҆зы́дите, ни пожени́те:
Jako bowiem błyskawica rozświetla niebo od jednego krańca nieba po drugi, tak będzie z Synem Człowieczym w Jego dniu.
ꙗ҆́кѡ бо мо́лнїѧ блиста́ющисѧ ѿ поднебе́сныѧ на поднебе́снѣй свѣ́титсѧ: та́кѡ бꙋ́детъ сн҃ъ чл҃вѣ́ческїй въ де́нь сво́й.
Najpierw jednak trzeba mu wiele wycierpieć i być odrzuconym przez to pokolenie.
Пре́жде же подоба́етъ є҆мꙋ̀ мно́гѡ пострада́ти и҆ и҆скꙋше́нꙋ {ѿве́рженꙋ} бы́ти ѿ ро́да сегѡ̀.
Rzecze Pan: Jak stało się w dniach Noego, tak będzie w dniach Syna Człowieczego:
Речѐ гдⷭ҇ь: ꙗ҆́коже бы́сть во днѝ нѡ́евы, та́кѡ бꙋ́детъ и҆ во днѝ сн҃а человѣ́ческа.
jedli, pili, żenili się, za mąż wydawali, aż do tego dnia, gdy Noe wszedł do arki i nadszedł potop, i wszystkich wytracił.
ꙗ҆дѧ́хꙋ, пїѧ́хꙋ, женѧ́хꙋсѧ, посѧга́хꙋ, до негѡ́же днѐ вни́де нѡ́е въ ковче́гъ: и҆ прїи́де пото́пъ и҆ погꙋбѝ всѧ̑.
Podobnie, jak stało się w dniach Lota: jedli, pili, kupowali, sprzedawali, sadzili, budowali,
Та́кожде и҆ ꙗ҆́коже бы́сть во дни̑ лѡ́тѡвы: ꙗ҆дѧ́хꙋ, пїѧ́хꙋ, кꙋпова́хꙋ, продаѧ́хꙋ, сажда́хꙋ, зда́хꙋ:
aż pewnego dnia wyszedł Lot z Sodomy, spadł z nieba deszcz ognia i siarki, i wszystkich wytracił.
во́ньже де́нь и҆зы́де лѡ́тъ ѿ содо́млѧнъ, ѡ҆дождѝ ка́мыкъ горѧ́щь и҆ ѻ҆́гнь съ небесѐ и҆ погꙋбѝ всѧ̑:
Tak samo będzie w dniu, w którym Syn Człowieczy się objawi.
по томꙋ́ же бꙋ́детъ и҆ въ де́нь, во́ньже сн҃ъ чл҃вѣ́ческїй ꙗ҆ви́тсѧ.
W owym dniu, kto będzie na dachu, a jego rzeczy w mieszkaniu, niech nie schodzi po nie, a ten, kto w polu, także niech nie wraca.
Въ то́й де́нь, и҆́же бꙋ́детъ на кро́вѣ, и҆ сосꙋ́ди є҆гѡ̀ въ домꙋ̀, да не сла́зитъ взѧ́ти и҆̀хъ: и҆ и҆́же на селѣ̀, та́кожде да не возврати́тсѧ вспѧ́ть:
Przypomnijcie sobie żonę Lota.
помина́йте женꙋ̀ лѡ́товꙋ.
Kto by starał się duszę swoją zachować dla siebie, utraci ją; kto by zaś ją utracił, żywą zachowa.
И҆́же а҆́ще взы́щетъ дꙋ́шꙋ свою̀ спастѝ, погꙋби́тъ ю҆̀: и҆ и҆́же а҆́ще погꙋби́тъ ю҆̀, живи́тъ ю҆̀.
Mówię wam: – Owej nocy dwóch będzie na jednym łożu; jeden będzie zabrany, a drugi – zostawiony.
Гл҃ю ва́мъ: въ тꙋ̀ но́щь бꙋ́дета два̀ на ѻ҆дрѣ̀ є҆ди́нѣмъ: є҆ди́нъ пое́млетсѧ, а҆ дрꙋгі́й ѡ҆ставлѧ́етсѧ:
Dwie będą mleć razem; jedna będzie zabrana, druga – zostawiona.
бꙋ́детѣ двѣ̀ вкꙋ́пѣ ме́лющѣ: є҆ди́на пое́млетсѧ, а҆ дрꙋга́ѧ ѡ҆ставлѧ́етсѧ.
Dwóch będzie na polu; jeden będzie zabrany, a drugi – zostawiony.
Два̀ бꙋ́дета на селѣ̀: є҆ди́нъ пое́млетсѧ, а҆ дрꙋгі́й ѡ҆ставлѧ́етсѧ.
Odpowiadając, mówią Mu: – Gdzie, Panie? Odparł im: – Gdzie ciało, tam i orły się zgromadzą.
И҆ ѿвѣща́вше глаго́лаша є҆мꙋ̀: гдѣ̀, гдⷭ҇и; Ѻ҆́нъ же речѐ и҆̀мъ: и҆дѣ́же тѣ́ло, та́мѡ соберꙋ́тсѧ и҆ ѻ҆рлѝ.