Zostań przyjacielem cerkiew.pl
DAWID III Odnowieciel, król Gruzji i Abchazji (Błagowiernyj Dawid III Wozobnowitiel, car Iwierii i Abchazii), 26 stycznia/8 lutego, zm. 1125
Był synem króla Jerzego II. Urodził się w 1072 r. i mając zaledwie siedemnaście lat, gdy po śmierci ojca, przejął rządy w państwie. W tym okresie Turcy, Persowie i Arabowie zupełnie zniszczyli ziemie położone na południe od Gruzji i skierowali się na północ, pustosząc gruzińskie miasta i wsie. Dawid stanął na czele wojsk i po wielu krwawych bitwach pokonał wroga. Rozpoczął też odbudowę zniszczonego materialnie i duchowo kraju.
Król był prawdziwym odnowicielem Kościoła gruzińskiego. Za jego panowania zbudowano wiele cerkwi i monasterów. Powołano do życia Akademię Duchowną przy Ławrze Iwerskiej na Świętej Górze Atos, założono seminarium duchowne w miejscowości Petricion (obecnie Boczkow w Bułgarii), jedyną szkołę tego typu w ówczesnym Bizancjum.
W 1089 r., Gruziński Kościół Prawosławny zyskał też miano patriarchatu.
Dawid był głęboko wierzącym chrześcijaninem. Każdą wolną chwilę poświęcał na czytanie ksiąg cerkiewnych. Często brał udział w nabożeństwach, doskonalił się też duchowo, o czym może świadczyć napisany przez niego kanon pokutny, zwany "Pieśnią pokuty".
Król zmarł 24 stycznia 1125 r. Został pochowany w grobowcu królewskim w założonym przez siebie Monasterze Gelackim. Rozsławione cudami relikwie przeniesiono następnie pod ołtarz monasterskiego soboru. Został kanonizowany w XIII w. Uważany jest za jednego z największych gruzińskich świętych.
Imię Dawid pochodzi z hebrajskiego i oznacza "ukochany, ulubieniec".
opr. Jarosław Charkiewicz