Fotyna (Świetlana), samarytanka (ok. 66)

Zdjęcie przedstwiającego postać św. Fotyna (Świetlana), samarytanka (ok. 66)

FOTYNA (ŚWIETLANA) SAMARYTANKA, męczennica (Muczenica Fotina (Swietłana) Samaranynia, Rymskaja), 20 marca/2 kwietnia.

Święta Fotyna jest tą samą kobietą, z którą rozmawiał Jezus Chrystus przy studni Jakubowej (J 4,5-42). Wraz ze swoimi towarzyszami została zamęczona za Chrystusa w Rzymie, za czasów panowania cesarza Nerona (54-68) w 66 r.

W tym okresie Fotyna mieszkała z najmłodszym synem Jozjaszem w Karatgenie i tam głosiła Ewangelię. Jej starszy syn, Wiktor był dowódcą w armii rzymskiej i stacjonował w Attalii (obecnie miasto Antalya w Turcji). Gdy wybuchły prześladowania chrześcijan, zarządca Attalii, Sebastian spotkał się ze św. Wiktorem i powiedział mu: "Wiem, że ty, twoja matka i twój brat jesteście naśladowcami Chrystusa. Po przyjacielsku jednak Ci radzę - poddaj się woli cesarza. Otrzymasz za to majątki chrześcijan, których nam przyprowadzisz. Zaś do twoich matki i brata napiszę, żeby otwarcie nie głosili Chrystusa. Niech potajemnie wyznają swoją religię". Święty odpowiedział: "Ja sam chcę zostać głosicielem Chrystusa, jak moi matka i brat". Zarządca odrzekł:"Wiktorze, wszyscy dobrze wiemy, jakie cierpienia was za to oczekują". Po wypowiedzeniu tych słów, Sebastian poczuł ostry ból w oczach, zmienił się na twarzy i oniemiał. Trzy dni przeleżał ślepy, nie wypowiadając ani słowa. Na czwarty dzień nieoczekiwanie głośno zakrzyknął: "Tylko wiara chrześcijan jest prawdziwa, nie ma innej prawdziwej wiary!" Wiktorowi, który zapytał się, dlaczego tak szybko zmienił zdanie, odpowiedział: "Ponieważ Chrystus mnie przyzywa". Wkrótce Sebastian ochrzcił się i wtedy też wyzdrowiał. Jego słudzy, widząc takie cuda, także ochrzcili się.

Wieści o tym zdarzeniu dotarły do Nerona, który rozkazał przyprowadzić chrześcijan do Rzymu. Wtedy sam Chrystus zjawił się męczennikom i powiedział: "Nie bójcie się, będę z wami. Neron i wszyscy, którzy mu służą zostaną zwyciężeni." Do św. Wiktora Jezus powiedział: "O dziś będziesz się nazywał Fotyn, ponieważ dzięki tobie wielu będzie oświeconych i będą wierzyć we Mnie." Zbawiciel wzmocnił i zachęcił także św. Sebastiana do wytrwania w trakcie czekających go mąk.

Te wydarzenia zostały objawione św. Fotynie. Wiedząc o czekających ją torturach, opuściła wraz z kilkorgiem chrześcijan Kartagenę i udała się do Rzymu. W stolicy imperium, Neron kazał przyprowadzić do siebie świętych i spytał, czy rzeczywiście wierzą oni w Chrystusa. Wszyscy wyznawcy odmówili wyrzeczenia się Zbawiciela. Wtedy cesarz rozkazał rozbić stawy w rękach męczenników. Jednak w czasie tortur święci nie odczuwali bólu, a ich ręce pozostały nienaruszone. Neron rozkazał oślepić i zamknąć w więzieniu św. Sebastiana, Fotyna i Jozjasza, a św. Fotynę i pięć jej sióstr: Anatolę, Foto, Fotydę, Paraskiewę i Cyriakę - odesłać do cesarskiego dworu i zostawić pod nadzorem swojej córki Domny. Nieoczekiwanie, Fotyna nawróciła Domnę i jej służące, które przyjęły chrzest. Nawróciła także i czarownika, który przyniósł jej zatrute jedzenie.

Minęły trzy lata i Neron posłał po jednego ze swoich sług, który był zamknięty w więzieniu. Wysłannicy donieśli cesarzowi, że święci Sebastian, Fotyn i Jozjasz, którzy byli oślepieni, są zdrowi i wielu ludzi odwiedza ich i słucha ich kazań. Całe więzienie zmieniło się w jasne i aromatyczne miejsce, w którym wysławia się Boga. Neron rozkazał ukrzyżować świętych i przez trzy dni bić ich nagie ciała rzemieniami. Na czwarty dzień wysłał sługi, żeby sprawdzić, czy męczennicy są wciąż żywi. Słudzy, gdy przyszli na miejsce tortur oślepli. W tym czasie anioł Pański uwolnił i uzdrowił świętych, którzy ulitowali się i przywrócili wzrok wysłannikom cesarza. Uzdrowieni uwierzyli w Chrystusa i wkrótce zostali ochrzczeni. Widząc swoją bezsilność, Neron rozgniewał się i rozkazał uciąć świętym Sebastianowi, Fotynowi i Jozjaszowi nogi, wyrzucić je psom, a następnie zerwać z męczenników skórę. Ostatnią torturę zadał także św. Fotynie, którą następnie rozkazał wrzucić do studni. Siostry św. Fotyny także wycierpiały okrutne męczarnie. Cesarz rozkazał odciąć im piersi, a następnie zedrzeć skórę. Wyrafinowaną i okrutną mękę Neron przygotował św. Fotydzie: przywiązano ją za nogi do wierzchołków dwóch nagiętych drzew, które prostując się, rozerwały męczennicę. Św. Fotynę wyciągnięto ze studni i zamknięto w więzieniu. Pozostałym męczennikom ścięto głowy.

Po dwudziestu dniach Neron rozkazał przyprowadzić Fotynę i spytał, czy teraz przyniesie ofiary bożkom. Męczennica splunęła cesarzowi w twarz i śmiejąc się z niego, powiedziała: "Niecny ślepcu, błądzący i głupi człowieku! Czy uważasz mnie za tak nierozumną, żebym wyrzekła się mojego Władcy Chrystusa i przyniosła ofiarę, podobnym tobie, ślepym bożkom?" Słysząc takie słowa, Neron rozkazał ponownie wrzucić męczennicę do studni, gdzie oddała swoją duszę Bogu.

W kalendarzu greckim, św. Fotynę wspomina się 26 lutego.

Imię Fotyna (Świetlana) pochodzi z greki od słowa phos - "światło, jasność". Słowiańskie imię Świetlana jest literackim tłumaczeniem tego imienia.

opr. Piotr Makal