Zostań przyjacielem cerkiew.pl
GRZEGORZ z Pieczery, mnich, męczennik (Prepodobnomuczenik Grigorij Pieczerskij, czudotworec), 8/21 stycznia i 28 września/11 października (Sobór świętych kijowsko-pieczerskich spoczywających w Bliższych Pieczarach), zm. 1093
Żył w XI w. Jako nowicjusz zamieszkał w Monasterze Pieczerskim w Kijowie, gdzie z pokorą i modlitwą wypełniał wszystkie powierzane mu przez starszych braci zadania. W 1064 r. złożył śluby zakonne na ręce swego ojca duchowego św. Teodozego z Pieczery-Kijowa. Modląc się nocami i czytając za dnia święte księgi dostąpił od Boga daru przewidywania przyszłości.
Kilkukrotnie niegodziwi ludzie próbowali okraść Grzegorza. Jednak on za każdym razem z wyprzedzeniem poznawał ich zamiary i zapobiegał rozbojom. Wymagał, by niegodziwcy w ramach pokuty pracowali na rzecz monasteru. W ten sposób święty kierował ich na drogę cnoty i zbawienia.
Pewnego razu, będąc już sędziwym starcem, Grzegorz zmywał naczynia nad brzegiem Dniepru. W tym czasie w pobliżu przejeżdżali książęta Rościsław Wsiewołodowicz i Włodzimierz Monomach wraz ze swymi drużynami. Udając się na bój z Połowcami, pragnęli zajechać do monasteru po błogosławieństwo. Grzegorz przepowiedział, że książę Rościsław i jego drużyna zostaną rozgromieni i utopią się. Gdy władca usłyszał te słowa, rozkazał utopić mnicha, przywiązując mu do szyi kamień.
Przepowiednia starca spełniła się, a jego ciało w cudowny sposób po trzech dniach znalazło się w jego własnej celi. Wydarzenie to miało miejsce w 1093 r.
Grzegorz Pieczerski jest jednym ze świętych, do których swe modlitwy kierują osoby uczące się pisania ikon.
Na ikonach święty jest starcem odzianym w czarne mnisze szaty. Ma dosyć długą, siwą brodą. Zazwyczaj ma obie ręce uniesione w geście błogosławieństwa.
Imię Grzegorz wywodzi się z greki i oznacza "czuwający; czujny".
oprac. Jarosław Charkiewicz