Zostań przyjacielem cerkiew.pl
HERMAN, biskup Paryża (Swiatitiel Gierman, jepiskop Pariżskij), 28 maja/10 czerwca.
Św. German urodził się pod koniec V w. w mieście Autun. Po ukończeniu nauki udał się do jednego ze swoich krewnych, kapłana, i razem z nim piętnaście lat wiódł pobożne życie w ascezie i modlitwie. Biskup Autun wyświęcił go na kapłana i mianował opatem klasztoru św. Symforiana.
Surowość Germana była taka, że niekiedy wywoływała niezadowolenie biskupa, a raz spowodowała nawet jego aresztowanie. Drzwi celi same otworzyły się przed nim, dając możliwość wyjścia z więzienia, święty jednak przestąpił ich próg dopiero wtedy, gdy otrzymał na to pozwolenie.
Około 555 r. został wezwany przez króla Childeberta na katedrę paryską. Pełniąc tę wysoką funkcję German nie zmienił surowości stylu życia ani też swoich szat. Do końca swych dni był mnichem i ascetą, dążącym do doskonałego życia anielskiego.
Święty nieustannie troszczył się o zbawienie swego ludu. Jego kazania wspaniale potwierdzały dar czynienia cudów, którym Pan w obfitości obdarzył swego sługę. Biskup modlitwą uzdrawiał kalekich i chorych, uleczał opętanych, których potem na kilka dni pozostawiał przy sobie, modląc się za nich.
Sława cudotwórcy szerzyła się wszędzie. Dowolny przedmiot, którego dotknął, ludzie wysyłali cierpiącym, a ci zostawali uzdrowieni łaską Bożą. Nie przestawał rozdawać jałmużny, tracąc na to większą część środków swojej diecezji. Jeśli ich nie starczyło, biskup zwracał się o pomoc do króla Childeberta, który szanował świętego po tym, jak uleczył go z ciężkiej choroby. Miłosierdzie św. Germana dotyczyło wszystkich, dobrych i złych. Gdy mógł, to wypuszał na wolność więźniów i wyzwalał jeńców każdej narodowości. W jego osobie chrześcijanie Paryża widzieli swego odrodzonego patrona, św. Dionizego (9 października).
Św. German przy poparciu króla założył klasztor Świętego Krzyża i św. Wincentego, znany pod nazwą Saint-Germain-des-Prés. Wezwał mnichów tego klasztoru do przestrzegania reguły pochodzącej z klasztoru Lérins. Będąc doskonałym znawcą tradycji, św. German doskonale strzegł jedności i pokoju Kościoła Galii. Jego głos był decydujący na synodzie w Tours (566), sam także dwukrotnie zwołał synod w Paryżu (557 i 573).
Po śmierci Childeberta (558) Paryż stał się stolicą zjednoczonego królestwa Chlotara. Król, jak i jego brat, szanował świętego biskupa dzięki wpływowi swojej żony św. Radegundy (13 sierpnia). Gdy królowa postanowiła wstąpić do klasztoru Świętego Krzyża, założonego przez nią w Poitiers, św. German przekonał króla, żeby nie przeszkadzał w realizacji jej zamiaru, a później podtrzymywał Radegundę swoimi pasterskimi pouczeniami.
Po krótkim panowaniu Chlotara (561) królestwo znowu zostało podzielone pomiędzy jego czterech synów i krewnych: Chariberta, Guntrama, Sigeberta i Chilperika. Król Paryża Charibert był bezbożnym i niegodziwym człowiekiem, grabił kościoły i ożenił się z dwiema siostrami. Króla pogardził odłączeniem go od Kościoła, dokonanym przez biskupa, lecz wkrótce Bóg poraził śmiercią jego i jedną z żon.
Św. German daremnie starał się pogodzić żonę Sigeberta Brunhildę z żoną Chilperika Fredegundą. Po zabójstwie siostry Brunhildy z namowy Fredegundy (575) Sigebert zaczął wojnę z Chilperikiem. Po wkroczeniu do Paryża spotkał się ze świętym biskupem, który próbował przekonać go, żeby się nie mścił, i powiedział: „Kto kopie dół swemu bratu, sam w niego wpadnie”. Sigebert pogardził tą radą i został zabity. Będąc przez wiele lat twórcą pokoju i wzorowym pasterzem, św. German zmarł 28 mja 576 r. i został pochowany w kościele swego klasztoru w Paryżu. W czasie silnego pożaru, który spustoszył Paryż w 585 r. biskup objawił się, żeby uwolnić więźniów, którzy natychmiast ukryli się przy jego grobowcu. Do dzisiaj jest on jednym z najbardziej czczonych świętych nie tylko w Paryżu, ale także w całej Europie Zachodniej.
Za: Synaksarion. Maj, Wydawnictwo „Bratczyk”, Hajnówka 2014, s. 284-286.
opr. Jarosław Charkiewicz