Zostań przyjacielem cerkiew.pl
JÓZEF ZAONIKIJOWSKI, mnich, błogosławiony (Prepodobnyj Iosif Zaonikijewskij, Christa radi jurodiwyj), 21 września/4 października.
Pochodził ze wsi Obuchowo z rodziny chłopskiej. Hilarion (świeckie imię mnicha) był młodzieńcem bogobojnym, jednak bardzo cierpiał z powodu postępującej choroby oczu. Z każdym rokiem widział coraz gorzej. Pokładając jedyną nadzieję w Bogu, wielokrotnie gorliwie modlił się prosząc o wyzdrowienie.
23 lipca 1588 r. Hilarion znalazł się w głuchym lesie, dwanaście wiorst od Wołogdy. Tam dostąpił widzenia Włodzimierskiej ikony Matki Bożej i całkowicie odzyskał wzrok. Przepełniony radością i wdzięcznością, złożył śluby zakonne i otrzymał imię Józef. W miejscu cudownego objawienia założył monaster dedykowany Włodzimierskiej ikonie Matki Bożej. Została ona nazwana Zaonikijowską od nazwiska mieszkającego nie opodal rozbójnika imieniem Anika. Przez pewien czas Józef kierował wspólnotą, następnie przekazał władzę innemu bratu, a sam wybrał trudną drogę szaleńca Bożego. Będąc nim przez dwadzieścia pięć lat, zasnął snem wiecznym w 1612 r. Pochowano go w założonym przez świętego monasterze.
Święty przedstawiany jest w tradycyjnym typie świętego mnicha. W ikonografii jest siwobrodym, starym człowiekiem w czarnym habicie. Prawą dłoń unosi w błogosławieństwie, w lewej trzyma zwinięty zwój.
Imię Józef pochodzi z hebrajskiego i oznacza "(niech) Bóg pomnoży" (patrz także Rdz 30,24).
oprac. Jarosław Charkiewicz