Zostań przyjacielem cerkiew.pl
KORNELIUSZ KOMELSKI, mnich (Prepodobnyj Kornilij Komielskij), 19 maja/1 czerwca.
Urodził się w 1455 r. w Rostowie w rodzinie bojarów Krukowych. Początkowo służył przy dworze wielkiego księcia Wasyla Ciemnego. Później zamieszkał w Monasterze Kiryło-Biełozierskim, gdzie złożył śluby zakonne. Doskonaląc się w rozlicznych cnotach, wiele czasu poświęcał na przepisywanie świętych ksiąg. Aby bardziej doskonalić swe życie, często podróżował po innych monasterach i pustelniach, gdzie przez pewne okresy czasu mieszkał, doskonaląc cnotę milczenia.
W 1497 r. Korneliusz przybył do Lasów Komelskich (stąd jego przydomek) i założył wspólnotę zakonną. Kierując nią nauczał braci zasad posłuszeństwa, modlitwy i nieustannej pracy. Był wyjątkowo szczodry w stosunku do biednych, a podczas nawiedzających okolicę klęsk głodu, dzielił się z okolicznymi mieszkańcami własnymi zapasami. Wspólnota szybko stała się ośrodkiem, z którego pochodzili znani ze swej ascezy mnisi i założyciele innych klasztorów.
Pewnego razu Korneliusz pozostawił kierowanie monasterem radzie dwunastu starców, a sam wraz z uczniem patrz św. Genadiuszem Kostromskim udał się w okolice Jeziora Surskiego, gdzie założył nową wspólnotę. Po powrocie stamtąd jeszcze przez pewien czas zarządzał, jednak przeczuwając zbliżającą się śmierć odszedł do Monasteru Kiryło-Biełozierskiego i samotnie zamknął się w celi. Przed samą śmiercią, na prośby braci, powrócił do założonej przez siebie wspólnoty, gdzie zmarł w 1537 r. Czczony jest lokalnie.
Na ikonach święty przedstawiany jest w sposób bardzo tradycyjny. Jest starym mężczyzną w mniszym habicie i rękoma modlitewnie złożonymi na piersi. Ma ciemne, kędzierzawe włosy i przyprószoną siwizną, ciemną brodę.
oprac. Jarosław Charkiewicz