Zostań przyjacielem cerkiew.pl
MAKARY, ihumen Pińska, męczennik, (Prepodobnomuczenik Makarij, archimandrit Kaniewskij, igumien Pinskij), 13/26 maja (rocznica przeniesienia relikwii w 1688 r.), 7/20 września (rocznica śmierci) i trzecia niedziela po Pięćdziesiątnicy (Sobór świętych białoruskich).
Urodził się w 1605 r. w miejscowości Owrucz na Wołyniu. Zdobywał wykształcenie w tamtejszej szkółce przyklasztornej, a po śmierci rodziców złożył śluby zakonne. Wkrótce jednak z błogosławieństwa przełożonego monasteru wyjechał do Monasteru Kupiacickiego w Pińsku.
Przechodząc kolejno wszystkie szczeble życia zakonnego w 1637 r. został przełożonym Monasteru Kamienieckiego, a później Kupiacickiego i Owruckiego. W trudnych dla prawosławia czasach, z dużymi wpływami Kościoła rzymskokatolickiego oraz najazdami tatarskimi, w 1671 r. Monaster Owrucki został spustoszony. Jego przełożony udał się do Ławry Kijowsko-Pieczerskiej. W Kijowie mianowano go przełożonym Monasteru Kaniewskiego.
Tu zasłynął licznymi cudami i darem przepowiadania przyszłości. Dwa lata wcześniej przewidział też własną śmierć i zniszczenie monasteru przez Tatarów. Stało się to w 1678 r. Za odmowę wydania najeźdźcom kosztowności monasteru archimandrytę rozpięto między dwoma palami. Po dwóch dniach, 7 września 1678 r., odrąbano mu głowę. Jego ciało wierni wnieśli do świątyni. Tatarzy podpalili ją, lecz mimo pożaru ciało pozostało nietknięte. Pogrzebano je pod cerkwią.
W 1688 r. relikwie świętego przeniesiono do Perejesławia. Obecnie znajdują się w cerkwi Narodzenia Matki Bożej w mieście Czerkasy.
Na ikonach święty przedstawiany jest jako stary mężczyzna z dosyć długą, jasnokasztanową, siwiejącą brodą i spadającymi na ramiona kosmykami długich włosów. Dominują dwa typy jego wyobrażeń. Jako przełożony Monasteru Kaniewskiego ma na sobie mantiję archimandryty, mitrę i krzyż na szyi. Jako mnich przedstawiany jest w ciemnym habicie z nakryciem głowy. Zawsze w dłoni trzyma krzyż, niekiedy drugą ręką błogosławi. Jest jedną z postaci znajdujących się na wszystkich ikonach "Soboru świętych białoruskich".
oprac. Jarosław Charkiewicz