Piotr, królewicz z Ordy (1290)

PIOTR, królewicz z ordy (Prepodobnyj Pietr carewicz Ordynskij), 23 maja/5 czerwca (Sobór świętych rostowsko-jarosławskich) i 30 czerwca/13 lipca.

Żył w XIII w. Był krewnym chana Złotej Ordy Berki.

W 1253 r. w ordzie chana Berki przebywał biskup rostowski Cyryl. W bardzo barwny sposób opowiadał Tatarom o chrzcie Rusi i chrześcijańskich cudach. Wśród słuchaczy był młody bratanek chana, któremu opowieści szczególnie głęboko zapadły w sercu. Gdy w następnym roku Cyryl po raz kolejny gościł w ordzie i za pomocą modlitwy uzdrowił chorego syna chana, młodzieniec postanowił w tajemnicy przed innymi dołączyć do niego.

Obaj przybyli do Rostowa. Królewicz zaczął brać udział w nabożeństwach, słuchać cerkiewnego śpiewu i wszystko to bardzo mu się spodobało. Wkrótce, pomimo obaw zemsty ze strony Tatarów, królewicza ochrzczono. Nowy chrześcijanin, mieszkając przy kolejnych biskupach, nauczył się języka ruskiego, czytał cerkiewne księgi i brał udział w nabożeństwach. Pewnego razu, gdy podczas polowania zmęczony położył się nad brzegiem jeziora, aby odpocząć, objawili mu się apostołowie Piotr i Paweł i polecili, by w miejscu tym wzniósł poświęconą im świątynię. Królewicz uczynił to i wkrótce powstała tam wspólnota zakonna.

Mieszkając w Rostowie Piotr ożenił się i doczekał potomstwa. Niedługo przed śmiercią zmarła mu małżonka. Wówczas złożył śluby zakonne i w 1290 r. , będąc już sędziwym starcem zmarł. Został pochowany pod cerkwią założonej przez siebie wspólnoty.

Imię Piotr pochodzi od greckiego słowa petros - "kamień" (lub petra - "skała, opoka").

opr. Jarosław Charkiewicz