Zostań przyjacielem cerkiew.pl
TEKLA, pierwsza męczennica, równa apostołom (Pierwomuczenica rawnoapostolnaja Fiekła), 24 września/7 października.
Pochodziła z Ikonium w Azji Mniejszej. Była córką znanych i bogatych rodziców. Wyróżniała się niezwykłą urodą. Kiedy została zaręczona ze szlechetnie urodzonym młodzieńcem, do miasta gdzie mieszkała przybyli apostołowie patrz Paweł i patrz Barnaba. Ich nauka tak głęboko zapadła w sercu męczennicy, że zdecydowała się pozostawić narzeczonego i stać się służebnicą Chrystusa. Rozgniewani rodzice próbowali wymusić zmianę decyzji córki, ona jednak, mimo fizycznych cierpień, nie ustępowała.
Apostoł Paweł został uwięziony, oskarżony o zasianie ziaren wiary chrześcijańskiej w sercu Tekli. Dziewczyna przekupiła strażników, dotarła do niego i słuchając nauk apostoła spędziła w więzieniu całą noc. Następnego ranka Pawła przyprowadzono do władcy miasta, i skazano na chłostę oraz wygnanie. Po pewnym czasie również Teklę, głoszącą wśród okolicznej ludności Słowo Boże, wezwano przed oblicze pana. Kiedy nie zgodziła się wyjść za mąż ani nie wyrzekła się swej wiary, skazano ją na spalenie na stosie. Jednak w tej chwili lunęła ulewa, wszyscy rozbiegli się, a Tekla wymknęła się z miasta. Dołączyła wówczas do apostołów Pawła i Barnaby i udała się do Antiochii.
Niejednokrotnie skazywana za głoszenie Dobrej Nowiny i poddawana mękom Tekla zawsze w cudowny sposób unikała śmierci. Otrzymała też od Boga dar uzdrawiania chorych. Ostatnie lata życia spędziła na pustyni, gdzie w I w. mając ponad osiemdziesiąt lat zasnęła w Panu.
Cerkiew tytułuje św. Teklę „pierwszą męczennicą”. Jest ona bowiem najprawdopodobniej pierwszą znaną z imienia kobietą, która poniosła śmierć w imię Chrystusa. Jest adresatką modlitw o uchronienie od śmierci podczas wojny. Kult świętej ma charakter powszechny.
W ikonografii Tekla przedstawiana jest jako kobieta o długich, prostych, spadających na ramiona włosach, które zazwyczaj przykrywa chusta. W większości ujęć ma bose nogi. W jej szatach dominuje jasna czerwień, a w oczy rzucają się bardzo szerokie rękawy. W dłoni trzyma (niekiedy dużych rozmiarów) krzyż lub księgę.
oprac. Jarosław Charkiewicz