Napicie się wody eliminuje bycie na czczo. Właściwe przygotowanie do Eucharystii jest sprawą sumienia każdego wiernego i powinniśmy dbać, żeby nasze sumienie „nas nie oskarżało”. Sumienie nie powinno oskarżać innych osób. Wierzę, że wszystkie osoby, które przystąpiły podczas święta Przemienienia Pańskiego na wskazanej liturgii uczyniły wszystko, żeby godnie przyjąć Ciało i Krew naszego Zbawiciela.
Na to pytanie nie ma jednoznacznej odpowiedzi, gdyż w przypadku imion, których nie zawierają spisy świętych Cerkwi prawosławnej duchowni podejmowali (i podejmują) różne decyzje. Mogę podejrzewać, że Paulina została ochrzczona jako Pawła (dni wspomnienia: 10/23 lutego lub 3/16 czerwca).Iwona najczęściej spotyka się jako Joanna (Niedziela świętych Mirofor – 3 Niedziela po Passze oraz 27 czerwca/10 lipca).Na Sylwię nie mam jednoznacznego pomysłu (Zuzanna? Salome?). Święta Sylwia żyła w VI w. (jest matką św. Grzegorza Dialoga). Imiona chrzcielne wnuków powinni pamiętać ich rodzice i chrzestni – może warto podpytać te osoby. Ewentualnie zgłosić się do parafii, w której zostały ochrzczone i tam przedstawić problem.
W PAKP taki ślub jest ważny.
W wielu parafiach coraz częściej jest praktykowane przystępowanie do Eucharystii w noc Paschalną bez odbywania spowiedzi bezpośrednio przed Priczastiem. Nie oznacza to, że takie osoby nie spowiadają się. Najczęściej są to osoby, które w wielkim poście przystępowały dość często do sakramentu spowiedzi. Ogólnie nie za każdym razem Priczastie jest poprzedzone spowiedzią, ale to wcale nie zwalnia nas od spowiadania się. Natomiast za każdym razem obowiązuje nas post eucharystyczny. Nie pościmy przed spowiedzią lecz przed Eucharystią. Naturalnie, że możemy przystępować do spowiedzi w Wielka Sobotę. Ze względu bliskości między Wielka Sobotą i nabożeństwem Paschalnym wielu duchownych wskazuje aby dana osoba przystępowała do Eucharystii w Noc Paschalną. Można też samemu zapytać duchownego o taką możliwość. Są też duchowni, którzy nie koniecznie uznają taką praktykę. W takich przypadkach sugerowałbym zastosować się do wskazówek duchownego danej parafii.
Wszystkie wymienione liturgie biskup rozpoczyna w wielkim omoforionie. Z informacji zawartych w Prawosławnej Encyklopedii (www.pravenc.ru) wynika, że mały omoforion pojawił się nie wcześniej niż w XVII w. (ze względów praktycznych), więc jest to najbardziej prawdopodobna przyczyna tego, że podczas rzadko sprawowanej starożytnej Liturgii ap. Jakuba biskup nosi wielki omoforion.
Cerkiew prawosławna nie posiada uroczystości, która byłaby odpowiednikiem protestanckiego Dziękczynnego Święta Żniw. Posiada natomiast (i stosuje) modlitwy dziękczynne za plony (m.in. zioła, zboża, owoce).
W opisanej sytuacji najlepiej szukać rady bezpośrednio u swojego spowiednika lub duchownego w parafii. Post zależy od stanu zdrowia, dotychczasowej ascezy i uwarunkowań. Proszę pamiętać, że oprócz postu cielesnego mamy także post duchowy i może warto w dniach pobytu w domu rodzinnym położyć większy nacisk na wstrzemięźliwość w słowach, myślach i uczynkach?
Istnieją dwie praktyki sakramentu miropomazania (bierzmowania) osób dorosłych: w obecności świadka sakramentu („chrzestny/chrzestna” – na życzenie osoby miropomazywanej) lub bez niego. Jeżeli nie ma osoby, która wprowadza daną osobę do społeczności Cerkwi, to wspomniane słowa ektenii pomija się.W obu przypadkach chrzestny z misterium chrztu nadal nim pozostaje.
Przywołane słowa znajdują się w kanonie św. Andrzeja z Krety czytanym podczas powieczerza Soboty Łazarza (4. troparion 7 pieśni).
Zwyczaj czytania i śpiewania psalmów przy ciele zmarłego wywodzi się z czasów wczesnochrześcijańskich. Według tradycji apostołowie spędzili trzy dni przy grobie Matki Bożej śpiewając psalmy. W dziele Postanowieniach Apostolskich można przeczytać: „Niech trzeci dzień po zmarłym będzie sprawowany z psalmami, lekcjami i modlitwami” (Księga VIII, r. 62). Psałterz jest fundamentem prawosławnych nabożeństw i z jednej strony jest formą modlitwy za zmarłego, a z drugiej – pocieszeniem jego bliskich.