Takie rzeczy niestety zdarzają i w ukazaniach dla duchownych są podane instrukcje w jaki sposób należy postępować w takich sytuacjach. Na Grabarce mogło to mieć miejsce na podwórzu poza świątynią i wówczas to miejsce było odgrodzone. Z pewnością później wybrano ziemię z tego obszaru i przeniesiono tam gdzie ludzkie stopy nie depczą ziemi. Mogło też być z pomocą spirytusu wypalone. W cerkwi gdzie jest posadzka raczej nie wyjmuje się ułożonej podłogi, ale z wszelka starannością wyciera się to miejsce i wskazanym jest wypalić np. spirytusem. W obu przypadkach miejsca te powracają do użytku.