Nie istnieje coś takiego jak tłumaczenia akceptowane lub nieakceptowane przez Cerkiew. Przekładów Pisma Świętego na język polski, a więc i Księgi Psalmów jest co najmniej kilkanaście, oczywiście jedne są lepsze niż inne, ale nie ma jakiegoś jednego „dozwolonego”. Co do samego Psałterza to istnieje tłumaczenie dokonane przez prawosławnego duchownego – o. Henryka Paprockiego https://wydawnictwowam.pl/prod.psalterz-grecki.9897.htm?sku=78076 . Ja osobiście korzystam z przekładu Towarzystwa Świętego Pawła https://www.edycja.pl/produkty/biblia-i-biblistyka/pismo-swiete/pismo-swiete-st-i-nt-format-standardowy-oprawa-twarda?zenid=75c0449de235d3b098338d85c9ecf34f .
Dużo pytań wśród, których wiele jest zaskakujących. Osobiście nie spotkałem się, z ukazaniami jak należy ustawiać łóżko i w jaki sposób należy spać, tak by odpowiadało to wymogom religijnym. Wydaje mi się, że są to rzeczy mało istotne i w duchowym życiu człowieka nie mają znaczenia. Nie należy doszukiwać się jakichś symboli duchowo-religijnych tam gdzie ich nie ma. Natomiast absolutnie ważnym jest aby czynić modlitwę przed udaniem się na spoczynek. Ojcowie rzeczywiście zalecają aby przeżegnać nasze miejsce odpoczynku przed snem, jak też można uczynić znak Krzyża na cztery strony w naszym pokoju. Take zalecenia nie występują jednak w naszych modlitewnikach, lecz absolutnie mogą mieć miejsce.
Czytaj dalej
Stosunek Cerkwi do tarota i wszelkich innych przejawów magii, wróżbiarstwa, czarodziejstwa itp. jest ZDECYDOWANIE NEGATYWNY. Cerkiew idąc za nauką wynikającą z Biblii oraz pism Ojców surowo i stanowczo potępia wszelkie praktyki magiczne, poczynając od horoskopów, przez różnej maści wróżbiarstwo jak np. karty tarota, czy także popularne na Podlasiu wizyty u szeptuchy. Zgodnie z nauką i doświadczeniem Cerkwi są to praktyki jednoznacznie związane z siłami demonicznymi przez co są szalenie niebezpieczne dla człowieka. Obcowanie z magią jest grzechem z którego należy się jak najszybciej wyspowiadać i nigdy więcej do niego nie wracać, gdyż grozi to bardzo poważnymi konsekwencjami w życiu duchowym.
Czytaj dalej
Witam
Istnieją kanony w Prawosławiu, które określają innych chrześcijan mianem „heretyków” lub „schizmatyków” (tymi samymi kanonami posługują się również katolicy). W niektórych środowiskach prawosławnych właśnie w kategoriach „heretyków i schizmatyków” podchodzi się do wszelkich kontaktów z innymi chrześcijanami. Wydaje mi się, że jest to interpretacja wypaczona i nie właściwa. Nasze rodziny w większym stopniu lub mniejszym są mieszane wyznaniowo i w wielu przypadkach w naturalny sposób rozdzielamy duchową radość z naszymi bliskimi. Problem, który widziałbym polega na tym, że święta prawosławne wypadają kilka lub kilkanaście dni później po świętach katolickich. Tzn. kiedy u katolików są święta u prawosławnych trwa post. To jest chyba dla nas problem zasadniczy, a nie samo obcowanie i spotykanie się z inaczej wierzącymi.
Szczęść Boże,
Pani Aleksandro, małżeństwo mieszane wyznaniowo jest dość trudnym zagadnieniem. Na Waszej drodze spotkacie jeszcze wiele problemów. Nie wiem, czy ksiądz w Pani parafii, gdzie zamierzacie wstąpić w związek małżeński nie informował Panią i narzeczonego, że zostanie wam udzielony sakrament pod warunkiem, że złoży on deklarację (lub podpisze), że dzieci z tego małżeństwa będą ochrzczone w Kościele rzymskokatolickim? Jeśli pójdziecie do Kościoła prawosławnego, taka deklaracja również będzie wymagana.
Czytaj dalej
Na wieki wieków
Ze strony Kościoła prawosławnego nie ma problemu, aby osoba innego wyznania modliła się do świętego prawosławnego. Ostatni bardzo często katolicy oddawali cześć i prosili o pomoc przed relikwiami, które niedawno były przywożone do Polski z Grecji.
W wielu miejscach Starego Testamentu spotykamy fragmenty, gdzie jest mowa o tym, że Pan Bóg będzie karał za grzech potomków osoby, która zgrzeszyła do trzeciego lub czwartego pokolenia (Zob. Wj 20,5; Wj 34,7; Lb 14,18). W Nowym Testamencie spotykamy słowa, gdzie Pan Jezus Chrystus raczej odcina się od interpretacji o „mściwości” Ojca (J 9, 1-3). Ojcowie Kościoła raczej interpretują sprawę grzechu jako indywidualnego postępku. Grzech i przebaczenie związany jest z osobą a nie z dziedzicznością. W Kościele prawosławnym również podchodzi się do tej kwestii indywidualnie i rozpatruje się grzech jak i przebaczenie indywidualnie. Nic natomiast nie stoi na przeszkodzie abyśmy się modlili za grzechy naszych przodków, którzy odeszli, wręcz istnieje taka potrzeba. Natomiast nie powinniśmy uważać, że nasze ewentualne problemy są konsekwencją dziedziczenia kary bożej. Niemniej jednak w sytuacji kiedy wydaje się nam, że ciąży na nas pewne „fatum” powinniśmy przyjrzeć się własnemu życiu, czy my nie tkwimy w pewnym grzechu, którego sobie nie uświadamiamy. Życząc pomocy Bożej. Ks. AK
Pytanie o różnice między Kościołami rzymskokatolickim i prawosławnym wymaga dość obszernej odpowiedzi, dlatego postaram się wyłącznie wymienić to, co najistotniejsze. Różnice można podzielić na dogmatyczne i praktyczne. Dla teologów „dogmatyków” najważniejsze są te pierwsze, a dla prostego człowieka te drugie, bowiem pierwsze nie są do końca zrozumiałe, a te drugie pojawiają się w najzwyczajniejszej codzienności.
Czytaj dalej
Sława na wieki
Wstąpienie do Kościoła prawosławnego powinno być głęboko przemyślane i dokonać się w sposób szczery i rzeczywisty. Jeśli osoba została ochrzczona w Kościele rzymskokatolickim to nie dokonuje się ponownego chrztu.
Czytaj dalej
Sława na wieki
Grzech spędzenia płodu jest w tradycji kanonicznej traktowany bardzo rygorystycznie. Sprawę tę porusza w kanonach św. Bazyli i św. Jan Postnik. Sankcje nie są jednak identyczne. Kobieta, która dopuściła się usunięcia płodu według kanonów powinna być odsunięta od Eucharystii na 25 lat lub na 15 lat.
Czytaj dalej