W Nim mamy odkupienie przez Jego krew i odpuszczenie przewinień według bogactwa Jego łaski,
Бра́тїе, и҆́мамы и҆збавле́нїе кро́вїю хрⷭ҇то́вою, и҆ ѡ҆ставле́нїе прегрѣше́нїй, по бога́тствꙋ бл҃года́ти є҆гѡ̀:
którą obficie wylał na nas we wszelkiej mądrości i rozumieniu,
ю҆́же преꙋмно́жилъ є҆́сть въ на́съ во всѧ́цѣй премꙋ́дрости и҆ ра́зꙋмѣ,
gdy dał nam poznać tajemnicę woli swojej według łaskawego zamysłu swego, który wcześniej w Nim powziął,
сказа́въ на́мъ та́йнꙋ во́ли своеѧ̀ по бл҃говоле́нїю своемꙋ̀, є҆́же пре́жде положѝ въ не́мъ,
dla dokonania pełni czasów, aby złączyć w jedną całość w Chrystusie wszystko to, co na niebie, i to, co na ziemi – w Nim.
въ смотре́нїе и҆сполне́нїѧ време́нъ, возглави́ти всѧ́чєскаѧ ѡ҆ хрⷭ҇тѣ̀, ꙗ҆̀же на нб҃сѣ́хъ и҆ ꙗ҆̀же на землѝ въ не́мъ:
W Nim także zostaliśmy dziedzicami, będąc wcześniej przeznaczeni według zamysłu Bożego, który wszystko sprawia zgodnie z postanowieniem swojej woli,
въ не́мже и҆ наслѣ̑дницы сотвори́хомсѧ, пре́жде нарече́ни бы́вше по прозрѣ́нїю бж҃їю всѧ̑ дѣ́йствꙋющагѡ по совѣ́тꙋ во́ли своеѧ̀,
abyśmy się stali piewcami Jego chwały, my, którzy już uprzednio złożyliśmy nadzieję w Chrystusie.
ꙗ҆́кѡ бы́ти на́мъ въ похвале́нїе сла́вы є҆гѡ̀, пре́жде ᲂу҆пова́вшымъ во хрⷭ҇та̀:
W Nim także i wy, którzy usłyszeliście słowo prawdy, Dobrą Nowinę naszego zbawienia, i w którą też uwierzyliście, zostaliście zapieczętowani Duchem Świętym obietnicy.
въ не́мже и҆ вы̀, слы́шавше сло́во и҆́стины, бл҃говѣствова́нїе спⷭ҇нїѧ на́шегѡ, въ не́мже и҆ вѣ́ровавше зна́менастесѧ дх҃омъ ѡ҆бѣтова́нїѧ ст҃ы́мъ,
On też jest zadatkiem dziedzictwa naszego, ku odkupieniu własności, dla opiewania Jego chwały.
и҆́же є҆́сть ѡ҆брꙋче́нїе наслѣ́дїѧ на́шегѡ, во и҆збавле́нїе снабдѣ́нїѧ, въ похвалꙋ̀ сла́вы є҆гѡ̀.
Dlatego i ja, słysząc o waszej wierze w Chrystusie Jezusie i o miłości do wszystkich świętych,
Сегѡ̀ ра́ди и҆ а҆́зъ слы́шавъ ва́шꙋ вѣ́рꙋ ѡ҆ хрⷭ҇тѣ̀ і҆и҃сѣ и҆ любо́вь, ꙗ҆́же ко всѣ̑мъ ст҃ы̑мъ,
nie przestaję składać dziękczynienia za was, pamiętając o was w moich modlitwach,
не престаю̀ благодарѧ̀ ѡ҆ ва́съ, помина́нїе ѡ҆ ва́съ творѧ̀ въ моли́твахъ мои́хъ,
aby Bóg Pana naszego, Jezusa Chrystusa, Ojciec chwały, dał wam Ducha mądrości i objawienia dla poznawania Go,
да бг҃ъ гдⷭ҇а на́шегѡ і҆и҃са хрⷭ҇та̀, ѻ҆ц҃ъ сла́вы, да́стъ ва́мъ дх҃а премꙋ́дрости и҆ ѿкрове́нїѧ, въ позна́нїе є҆гѡ̀,
Wszystko mi wolno, lecz nie wszystko pożyteczne; wszystko mi wolno, lecz nie wszystko buduje.
Бра́тїе, всѧ́ ми лѣ́ть сꙋ́ть, но не всѧ̑ на по́льзꙋ: всѧ̑ мѝ лѣ́ть сꙋ́ть, но не всѧ̀ назида́ютъ.
Niech nikt nie szuka swojego, lecz tego, co dobre dla bliźniego.
Никто́же своегѡ́ си да и҆́щетъ, но є҆́же бли́жнѧгѡ кі́йждо.
Wszystko, co sprzedaje się na targu mięsnym, jedzcie, o nic nie pytając dla spokoju sumienia.
Всѐ, є҆́же на то́ржищи продае́мое, ꙗ҆ди́те, ничто́же сꙋмнѧ́щесѧ, за со́вѣсть:
Pańska bowiem jest ziemia i to, co ją napełnia.
гдⷭ҇нѧ бо землѧ̀ и҆ и҆сполне́нїе є҆ѧ̀.
Jeśli zaprosi was ktoś z tych, co nie uwierzyli, i chcecie tam pójść, to jedzcie wszystko, co wam podadzą, o nic nie pytając dla spokoju sumienia.
А҆́ще ли кто̀ ѿ невѣ́рныхъ призыва́етъ вы̀, и҆ хо́щете и҆тѝ, всѐ предлага́емое ва́мъ ꙗ҆ди́те, ничто́же сꙋмнѧ́щесѧ, за со́вѣсть.
A jeśliby k toś wam powiedział, że to jest mięso z ofiar pogańskich, to nie jedzcie ze względu na tego, który wam to przypomniał, i ze względu na sumienie. Pańska bowiem jest ziemia i to, co ją napełnia.
А҆́ще ли же кто̀ ва́мъ рече́тъ: сїѐ і҆дѡложе́ртвенно є҆́сть: не ꙗ҆ди́те за ѻ҆́ного повѣ́давшаго, и҆ со́вѣсть: гдⷭ҇нѧ бо землѧ̀ и҆ и҆сполне́нїе є҆ѧ̀.
W owym czasie, stanął Jezus na równinie i [był tam] tłum wielki uczniów Jego i wielkie mnóstwo ludu z całej Judei i z Jeruzalem, i z przymorza [koło] Tyru i Sydonu,
Во вре́мѧ ѻ҆́но, ста̀ і҆и҃съ на мѣ́стѣ ра́внѣ, и҆ наро́дъ ᲂу҆чєни́къ є҆гѡ̀, и҆ мно́жество мно́го люде́й ѿ всеѧ̀ і҆ꙋде́и, и҆ і҆ерꙋсали́ма, и҆ помо́рїѧ тѵ́рска и҆ сїдѡ́нска:
którzy przyszli, aby Go usłyszeć i uleczyć się ze swych chorób. Także dręczeni przez duchy nieczyste byli uzdrawiani.
и҆̀же прїидо́ша послꙋ́шати є҆гѡ̀ и҆ и҆сцѣли́тисѧ ѿ недꙋ̑гъ свои́хъ, и҆ стра́ждꙋщїи ѿ дꙋ̑хъ нечи́стыхъ: и҆ и҆сцѣлѧ́хꙋсѧ.
A cały tłum próbował Go dotknąć, moc bowiem z Niego wychodziła i leczyła wszystkich.
И҆ ве́сь наро́дъ и҆ска́ше прикаса́тисѧ є҆мꙋ̀: ꙗ҆́кѡ си́ла ѿ негѡ̀ и҆схожда́ше и҆ и҆сцѣлѧ́ше всѧ̑.
On zaś, podniósłszy oczy na swych uczniów, mówił: Błogosławieni ubodzy, albowiem wasze jest Królestwo Boże.
И҆ то́й возве́дъ ѻ҆́чи своѝ на ᲂу҆чн҃кѝ своѧ̑, гл҃аше: бл҃же́ни ни́щїи дꙋ́хомъ: ꙗ҆́кѡ ва́ше є҆́сть црⷭ҇твїе бж҃їе.
Błogosławieni głodni teraz, albowiem nasyceni będziecie. Błogosławieni płaczący teraz, albowiem roześmiejecie się.
Бл҃же́ни, а҆́лчꙋщїи нн҃ѣ: ꙗ҆́кѡ насы́титесѧ. Бл҃же́ни, пла́чꙋщїи нн҃ѣ: ꙗ҆́кѡ возсмѣе́тесѧ.
Błogosławieni jesteście, gdy ludzie was znienawidzą i kiedy was wyrzucą, i zelżą, i wymażą imię wasze jako niegodziwe ze względu na Syna Człowieczego.
Бл҃же́ни бꙋ́дете, є҆гда̀ возненави́дѧтъ ва́съ человѣ́цы, и҆ є҆гда̀ разлꙋча́тъ вы̀ и҆ поно́сѧтъ, и҆ пронесꙋ́тъ и҆́мѧ ва́ше ꙗ҆́кѡ ѕло̀, сн҃а чл҃вѣ́ческагѡ ра́ди.
Weselcie się w ów dzień i radujcie. Oto bowiem nagroda wasza wielka jest w niebiosach. Tak samo bowiem czynili prorokom ojcowie ich.
Возра́дꙋйтесѧ въ то́й де́нь и҆ взыгра́йте: се́ бо, мзда̀ ва́ша мно́га на нб҃сѝ. По си̑мъ бо творѧ́хꙋ прⷪ҇ро́кѡмъ ѻ҆тцы̀ и҆́хъ.
W owym czasie, Jezus nauczał i siedzieli faryzeusze i nauczyciele Prawa, którzy przybyli ze wszystkich miejscowości Galilei, Judei i z Jeruzalem. A moc Pana była uzdrawiająca ich.
Во вре́мѧ ѻ҆́но, бѣ̀ ᲂу҆чѧ̀ і҆и҃съ и҆ бѣ́хꙋ сѣдѧ́ще фарїсе́є и҆ законоꙋчи́телїе, и҆̀же бѣ́хꙋ пришлѝ ѿ всѧ́кїѧ ве́си галїле́йскїѧ, и҆ і҆ꙋде́йскїѧ, и҆ і҆ерꙋсали́мскїѧ: и҆ си́ла гдⷭ҇нѧ бѣ̀ и҆сцѣлѧ́ющи и҆̀хъ.
A oto mężczyźni, którzy nieśli na łożu człowieka sparaliżowanego i próbowali wnieść go, i położyć przed Nim,
и҆ сѐ, мꙋ́жїе носѧ́ще на ѻ҆дрѣ̀ человѣ́ка, и҆́же бѣ̀ разсла́бленъ, и҆ и҆ска́хꙋ внестѝ є҆го̀ и҆ положи́ти пред̾ ни́мъ:
nie znajdując [sposobu], jak by go wnieść, z powodu tłumu, wszedłszy na wierzch domu, spuścili go z łożem do środka, przed Jezusa.
и҆ не ѡ҆брѣ́тше кꙋдѣ̀ внестѝ є҆го̀ наро́да ра́ди, взлѣ́зше на хра́мъ, сквозѣ̀ скꙋде́лы {кро́въ скꙋде́льный} низвѣ́сиша є҆го̀ со ѻ҆дро́мъ на средꙋ̀ пред̾ і҆и҃са.
Widząc wiarę ich, rzekł mu: – Człowiecze, odpuszczone są ci grzechy twoje.
И҆ ви́дѣвъ вѣ́рꙋ и҆́хъ, речѐ є҆мꙋ̀: человѣ́че, ѡ҆ставлѧ́юттисѧ грѣсѝ твоѝ.
A znawcy Ksiąg i faryzeusze poczęli rozmyślać, mówiąc: – Któż to jest ten, co bluźnierstwa wypowiada? Któż może grzechy odpuszczać, jeśli nie sam Bóg?
И҆ нача́ша помышлѧ́ти кни́жницы и҆ фарїсе́є, глаго́люще: кто̀ є҆́сть се́й, и҆́же гл҃етъ хꙋлы̑; кто̀ мо́жетъ ѡ҆ставлѧ́ти грѣхѝ, то́кмѡ є҆ди́нъ бг҃ъ;
A Jezus czytając w ich myślach, odpowiadając, rzekł do nich: – Co rozmyślacie w sercach waszych?
Разꙋмѣ́въ же і҆и҃съ помышлє́нїѧ и҆́хъ, ѿвѣща́въ речѐ къ ни̑мъ: что̀ помышлѧ́ете въ сердца́хъ ва́шихъ;
Co jest łatwiejsze, powiedzieć: – Odpuszczone są ci grzechy twoje, czy powiedzieć: – Wstań i chodź?
что̀ є҆́сть ᲂу҆до́бѣе рещѝ: ѡ҆ставлѧ́юттисѧ грѣсѝ твоѝ; и҆лѝ рещѝ: воста́ни и҆ ходѝ;
Abyście zaś wiedzieli, że Syn Człowieczy ma na ziemi władzę odpuszczania grzechów, rzekł do sparaliżowanego: – Mówię ci, wstań, weź łoże swoje i idź do domu swego.
но да ᲂу҆вѣ́сте, ꙗ҆́кѡ вла́сть и҆́мать сн҃ъ чл҃вѣ́ческїй на землѝ ѿпꙋща́ти грѣхѝ, речѐ разсла́бленномꙋ: тебѣ̀ гл҃ю: воста́ни, и҆ возмѝ ѻ҆́дръ тво́й, и҆ и҆дѝ въ до́мъ тво́й.
I natychmiast wstał wobec nich, wziął to, na czym leżał, i odszedł do swego domu, wysławiając Boga.
И҆ а҆́бїе воста́въ пред̾ ни́ми, взе́мъ, на не́мже лежа́ше, и҆́де въ до́мъ сво́й, сла́вѧ бг҃а.
Zdumienie ogarnęło wszystkich i wysławiali Boga, i napełnieni bojaźnią mówili: – Przedziwne rzeczy ujrzeliśmy dzisiaj.
И҆ ᲂу҆́жасъ прїѧ́тъ всѣ́хъ, и҆ сла́влѧхꙋ бг҃а: и҆ и҆спо́лнишасѧ стра́ха, глаго́люще, ꙗ҆́кѡ ви́дѣхомъ пресла̑внаѧ дне́сь.