Czytania liturgiczne na 3 października 2022

Na Liturgii

Dnia:
Ap. Ef 1,22 - 2,3
Ef 1, 22

I wszystko poddał pod Jego nogi, a Jego samego ustanowił Cerkwi Głową ponad wszystko,

Бра́тїе, бг҃ъ и҆ ѻ҆ц҃ъ гдⷭ҇а на́шегѡ і҆и҃са хрⷭ҇та̀, всѧ̑ покорѝ под̾ но́зѣ є҆гѡ̀: и҆ того̀ дадѐ главꙋ̀ вы́ше всѣ́хъ цр҃кви,

23

która jest Ciałem Jego, wypełnieniem Tego, który wszystko we wszystkim wypełnia.

ꙗ҆́же є҆́сть тѣ́ло є҆гѡ̀, и҆сполне́нїе и҆сполнѧ́ющагѡ всѧ́чєскаѧ во всѣ́хъ.

Ef 2, 1

I wy byliście martwi z powodu przewinień i grzechów waszych,

И҆ ва́съ сꙋ́щихъ прегрѣше́ньми ме́ртвыхъ и҆ грѣхи̑ ва́шими,

2

w których niegdyś postępowaliście według zasad świata tego, wzorując się na księciu mocy przestworzy, duchu, który teraz działa w synach nieposłuszeństwa.

въ ни́хже и҆ногда̀ ходи́сте по вѣ́кꙋ мі́ра сегѡ̀, по кнѧ́зю вла́сти воздꙋ́шныѧ, дꙋ́ха, и҆́же нн҃ѣ дѣ́йствꙋетъ въ сынѣ́хъ противле́нїѧ,

3

Wśród nich i my wszyscy żyliśmy niegdyś w pożądliwościach ciała naszego, spełniając pragnienia ciała i zmysłów, i byliśmy z natury dziećmi gniewu podobnie jak i pozostali.

въ ни́хже и҆ мы̀ всѝ жи́хомъ и҆ногда̀ въ по́хотехъ пло́ти на́шеѧ, творѧ́ще во́лю пло́ти и҆ помышле́нїй, и҆ бѣ́хомъ є҆стество́мъ ча̑да гнѣ́ва, ꙗ҆́коже и҆ про́чїи:

Ew. Łk 3,19-22
Łk 3, 19

W owym czasie, Herod tetrarcha był upominany przez Jana z powodu Herodiady, żony brata swego, i całego zła, jakie uczynił,

Во вре́мѧ ѻ҆́но, и҆́рѡдъ четвертовла́стникъ ѡ҆блича́емь ѿ і҆ѡа́нна ѡ҆ и҆рѡдїа́дѣ женѣ̀ бра́та своегѡ̀, и҆ ѡ҆ всѣ́хъ, ꙗ҆̀же сотворѝ ѕла̑ѧ и҆́рѡдъ:

20

dodał do tego wszystkiego jeszcze i to, że zamknął Jana w więzieniu.

приложѝ и҆ сїѐ над̾ всѣ́ми, и҆ затворѝ і҆ѡа́нна въ темни́цѣ.

21

Stało się, że kiedy cały lud był chrzczony, i Jezus został ochrzczony, i modlił się, otwarte zostały niebiosa,

Бы́сть же є҆гда̀ крⷭ҇ти́шасѧ всѝ лю́дїе, и҆ і҆и҃сꙋ кр҃щшꙋсѧ и҆ молѧ́щꙋсѧ, ѿве́рзесѧ не́бо,

22

i Duch Święty zstąpił na Niego cieleśnie w postaci jakby gołębia, i był głos z niebios: – Ty jesteś Moim Synem umiłowanym, w Tobie znalazłem upodobanie.

и҆ сни́де дх҃ъ ст҃ы́й тѣле́снымъ ѡ҆́бразомъ, ꙗ҆́кѡ го́лꙋбь, на́нь: и҆ гла́съ съ небесѐ бы́сть, гл҃ѧ: ты̀ є҆сѝ сн҃ъ мо́й возлю́бленный, ѡ҆ тебѣ̀ бл҃говоли́хъ.