A Pismo – przewidziawszy, że Bóg z wiary usprawiedliwia pogan – już wcześniej zwiastowało tę Dobrą Nowinę Abrahamowi: Albowiem w tobie będą błogosławione wszystkie narody.
Бра́тїе, пред̾ꙋви́дѣвше писа́нїе, ꙗ҆́кѡ ѿ вѣ́ры ѡ҆правда́етъ ꙗ҆зы́ки бг҃ъ, пре́жде бл҃говѣствова̀ а҆враа́мꙋ: ꙗ҆́кѡ бл҃гословѧ́тсѧ ѡ҆ тебѣ̀ всѝ ꙗ҆зы́цы.
Ci zatem, którzy są z wiary, będą błogosławieni wraz z wierzącym Abrahamem.
Тѣ́мже сꙋ́щїи ѿ вѣ́ры, блгⷭ҇вѧ́тсѧ съ вѣ́рнымъ а҆враа́момъ:
Ci bowiem z uczynków Prawa są pod przekleństwem, gdyż napisano: Przeklęty każdy, kto nie wytrwa w pełnieniu wszystkiego, co zapisano w zwoju Prawa.
є҆ли́цы бо ѿ дѣ́лъ зако́на сꙋ́ть, под̾ клѧ́твою сꙋ́ть. Пи́сано бо є҆́сть: про́клѧтъ всѧ́къ, и҆́же не пребꙋ́детъ во всѣ́хъ пи́санныхъ въ кни́зѣ зако́ннѣй, ꙗ҆́кѡ твори́ти ѧ҆̀.
Jest zresztą oczywiste, że Prawo nikogo nie usprawiedliwia przed Bogiem, bo wiadomo: Sprawiedliwy z wiary żyć będzie.
А҆ ꙗ҆́кѡ въ зако́нѣ никто́же ѡ҆правда́етсѧ ѿ бг҃а, ꙗ҆́вѣ, ꙗ҆́кѡ пра́ведный ѿ вѣ́ры жи́въ бꙋ́детъ.
A Prawo nie jest z wiary, lecz ten, kto wypełnia jego przepisy, żyć będzie przez nie.
Зако́нъ же нѣ́сть ѿ вѣ́ры: но сотвори́вый та̑ человѣ́къ жи́въ бꙋ́детъ въ ни́хъ.
Rzecze Pan taką przypowieść: – Do czego podobne jest Królestwo Boże i do czego je porównam?
Речѐ гдⷭ҇ь при́тчꙋ сїю̀: комꙋ̀ подо́бно є҆́сть црⷭ҇твїе бж҃їе; и҆ комꙋ̀ ᲂу҆подо́блю є҆̀;
Podobne jest do ziarna gorczycy, które wziąwszy, człowiek zasiał w ogrodzie swoim. I wyrosło, i stało się drzewem, i ptaki niebiańskie zagnieździły się w jego gałęziach.
подо́бно є҆́сть зе́рнꙋ горꙋ́шнꙋ, є҆́же прїе́мь человѣ́къ вве́рже въ вертогра́дъ сво́й: и҆ возрастѐ, и҆ бы́сть дре́во ве́лїе, и҆ пти̑цы небє́сныѧ всели́шасѧ въ вѣ́твїе є҆гѡ̀.
I znowu powiedział: – Do czego porównam Królestwo Boże?
Па́ки речѐ: комꙋ̀ ᲂу҆подо́блю црⷭ҇твїе бж҃їе;
Podobne jest do zaczynu, który kobieta wziąwszy, zmieszała z trzema miarami mąki, aż się wszystko zakwasiło.
подо́бно є҆́сть ква́сꙋ, є҆го́же прїе́мши жена̀, скры̀ въ са́тѣхъ трїе́хъ мꙋкѝ, до́ндеже вски́се всѐ.
I przechodził przez miasta i wsie, nauczając i zmierzając do Jerozolimy.
И҆ прохожда́ше сквозѣ̀ гра́ды и҆ вє́си, ᲂу҆чѧ̀ и҆ ше́ствїе творѧ̀ во і҆ерⷭ҇ли́мъ.
Powiedział ktoś do Niego: – Panie, czy tylko niewielu będzie zbawionych? A On im odrzekł:
Рече́ же нѣ́кїй є҆мꙋ̀: гдⷭ҇и, а҆́ще ма́лѡ є҆́сть спаса́ющихсѧ; Ѻ҆́нъ же речѐ къ ни̑мъ:
– Walczcie, aby wejść przez wąskie drzwi, bo wielu – mówię wam – będzie usiłowało wejść i nie dadzą rady.
подвиза́йтесѧ вни́ти сквозѣ̀ тѣ̑снаѧ врата̀: ꙗ҆́кѡ мно́зи, гл҃ю ва́мъ, взы́щꙋтъ вни́ти, и҆ не возмо́гꙋтъ.
Gdy pan domu wstanie i zamknie drzwi, a wy stojąc na zewnątrz, zaczniecie pukać, mówiąc: – Panie, Panie, otwórz nam, on odpowiadając, powie wam: – Nie znam was, nie wiem, skąd jesteście.
Ѿне́лѣже воста́нетъ до́мꙋ влады́ка и҆ затвори́тъ двє́ри, и҆ на́чнете внѣ̀ стоѧ́ти и҆ ᲂу҆дарѧ́ти въ двє́ри, глаго́люще: гдⷭ҇и, гдⷭ҇и, ѿве́рзи на́мъ. И҆ ѿвѣща́въ рече́тъ ва́мъ: не вѣ́мъ ва́съ, ѿкꙋ́дꙋ є҆стѐ.
Wtenczas zaczniecie mówić: – Przed tobą jadaliśmy i piliśmy, i na naszych ulicach nauczałeś.
Тогда̀ на́чнете глаго́лати: ꙗ҆до́хомъ пред̾ тобо́ю и҆ пи́хомъ, и҆ на распꙋ́тїихъ на́шихъ ᲂу҆чи́лъ є҆сѝ.
I powie wam, mówiąc: – Nie znam was, nie wiem, skąd jesteście. Odejdźcie ode mnie, wy wszyscy, którzy czynicie nieprawość!
И҆ рече́тъ: гл҃ю ва́мъ, не вѣ́мъ ва́съ, ѿкꙋ́дꙋ є҆стѐ: ѿстꙋпи́те ѿ менє̀, всѝ дѣ́лателїе непра́вды.
Będzie tam płacz i zgrzytanie zębów, kiedy ujrzycie Abrahama, Izaaka i Jakuba, i wszystkich proroków w Królestwie Bożym, siebie zaś precz wyrzuconych.
Тꙋ̀ бꙋ́детъ пла́чь и҆ скре́жетъ зꙋбѡ́мъ, є҆гда̀ ᲂу҆́зрите а҆враа́ма и҆ і҆саа́ка и҆ і҆а́кѡва и҆ всѧ̑ прⷪ҇ро́ки во црⷭ҇твїи бж҃їи, ва́съ же и҆згони́мыхъ во́нъ.
I przyjdą od wschodu i zachodu, od północy i południa, i spoczną w Królestwie Bożym.
И҆ прїи́дꙋтъ ѿ востѡ́къ и҆ за̑падъ и҆ сѣ́вера и҆ ю҆́га, и҆ возлѧ́гꙋтъ въ црⷭ҇твїи бж҃їи.