Albowiem, kto chce życie miłować i oglądać dobre dni, niech język swój od zła powstrzyma i wargi swoje, by nie mówiły podstępnie.
Возлю́бленнїи, хотѧ́й живо́тъ люби́ти, и҆ ви́дѣти днѝ бла́ги, да ᲂу҆держи́тъ ѧ҆зы́къ сво́й ѿ ѕла̀, и҆ ᲂу҆стнѣ̀ своѝ є҆́же не глаго́лати льстѝ:
Niech odwróci się od zła i czyni dobro, niech poszuka pokoju i podąża za nim.
Да ᲂу҆клони́тсѧ ѿ ѕла̀, и҆ да сотвори́тъ бл҃го, да взы́щетъ ми́ра и҆ да держи́тсѧ є҆гѡ̀:
Bo oczy Pana są zwrócone ku sprawiedliwym, a uszy Jego ku ich błaganiu, a oblicze Pana przeciw czyniącym zło, aby ich zetrzeć z oblicza ziemi.
занѐ ѻ҆́чи гдⷭ҇ни на првⷣныѧ, и҆ ᲂу҆́шы є҆гѡ̀ въ моли́твꙋ и҆́хъ, лице́ же гдⷭ҇не на творѧ́щыѧ ѕла̑ѧ, є҆́же потреби́ти и҆̀хъ ѿ землѝ.
I któż może wam wyrządzić zło, jeśli będziecie naśladowcami dobra?
И҆ кто̀ ѡ҆ѕло́битъ ва́съ, а҆́ще бл҃го́мꙋ подо́бницы бꙋ́дете;
Ale nawet jeśli cierpicie dla sprawiedliwości, to błogosławieni jesteście; a gróźb ich się nie lękajcie ani się nie trwóżcie,
Но а҆́ще и҆ стра́ждете пра́вды ра́ди, бл҃же́ни є҆стѐ: стра́ха же и҆́хъ не ᲂу҆бо́йтесѧ, нижѐ смꙋща́йтесѧ.
Pana zaś Boga uświęćcie w sercach waszych, zawsze gotowi do odpowiedzi każdemu, kto zażąda od was słowa o nadziei, która jest w was.
Гдⷭ҇а же бг҃а ѡ҆свѧти́те въ сердца́хъ ва́шихъ: гото́ви же прⷭ҇нѡ ко ѿвѣ́тꙋ всѧ́комꙋ вопроша́ющемꙋ вы̀ словесѐ ѡ҆ ва́шемъ ᲂу҆пова́нїи, съ кро́тостїю и҆ стра́хомъ:
Ale z łagodnością i bojaźnią, mając czyste sumienie, aby w tym, o co was oskarżają jak złoczyńców, zawstydzeni zostali ci, którzy zniesławiają wasze dobre życie w Chrystusie.
со́вѣсть и҆мꙋ́ще бл҃гꙋ, да ѡ҆ не́мже клеве́щꙋтъ ва́съ а҆́ки ѕлодѣ́євъ, постыдѧ́тсѧ ѕлосло́вѧщїи ва́ше бл҃го́е ѡ҆ хрⷭ҇тѣ̀ житїѐ.
Lepiej bowiem czyniąc dobro, jeśli taka jest wola Boża, cierpieć, niż zło czyniąc.
Лꙋ́чше бо є҆́сть бл҃го́е творѧ́щымъ, а҆́ще хо́щетъ во́лѧ бж҃їѧ, пострада́ти, не́жели ѕло̀ творѧ́щымъ:
Gdyż i Chrystus raz cierpiał za grzechy, Sprawiedliwy za niesprawiedliwych, aby przyprowadzić nas do Boga; zabity był bowiem wedle ciała, a ożywiony wedle Ducha,
занѐ и҆ хрⷭ҇то́съ є҆ди́ною ѡ҆ грѣсѣ́хъ на́шихъ пострада̀, првⷣникъ за непра́ведники, да приведе́тъ ны̀ бг҃ови, ᲂу҆мерщвле́нъ ᲂу҆́бѡ бы́въ пл҃тїю, ѡ҆жи́въ же дх҃омъ:
dzięki Któremu i duchom przebywającym w ciemnicy poszedł zwiastować,
ѡ҆ не́мже и҆ сꙋ́щымъ въ темни́цѣ дꙋховѡ́мъ соше́дъ проповѣ́да,
tym, które niegdyś były nieposłuszne, kiedy wyczekiwała Boża wielkoduszność w dniach Noego, gdy budowano arkę, w której niewiele, to jest osiem dusz, zostało uratowanych przez wodę.
проти́вльшымсѧ и҆ногда̀, є҆гда̀ ѡ҆жида́ше бж҃їе долготерпѣ́нїе, во дни̑ нѡ́євы, дѣ́лаемꙋ ковче́гꙋ, въ не́мже ма́лѡ, си́рѣчь ѻ҆́смь дꙋ́шъ, спасо́шасѧ ѿ воды̀.
To jest obraz chrztu, który nas teraz zbawia; nie jest on pozbyciem się brudu cielesnego, lecz prośbą dobrego sumienia względem Boga przez zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa,
Є҆гѡ́же воѡбраже́нїе нн҃ѣ и҆ на́съ сп҃са́етъ кр҃ще́нїе, не плотскі́ѧ ѿложе́нїе скве́рны, но со́вѣсти бл҃ги вопроше́нїе ᲂу҆ бг҃а, воскрⷭ҇нїемъ і҆и҃съ хрⷭ҇то́вымъ,
Który jest po prawicy Boga, wstąpiwszy do nieba, kiedy zostali Mu poddani aniołowie, władze i moce.
и҆́же є҆́сть ѡ҆деснꙋ́ю бг҃а, возше́дъ на нб҃о, поко́ршымсѧ є҆мꙋ̀ а҆́гг҃лѡмъ и҆ власте́мъ и҆ си́ламъ.
W owym czasie, przychodzą do Jezusa saduceusze – ci, co twierdzą, że nie ma zmartwychwstania – i zadali Mu pytanie:
Во вре́мѧ ѻ҆́но, прїидо́ша саддꙋке́є ко і҆и҃сꙋ, и҆̀же глаго́лютъ воскресе́нїю не бы́ти, и҆ вопроси́ша є҆го̀, глаго́люще:
– Nauczycielu, Mojżesz napisał nam, że jeśli ktoś umrze i pozostawi żonę, a nie zostawi potomstwa, niech jego brat poślubi żonę i da życie potomstwu brata swego.
ᲂу҆чт҃лю, мѡѷсе́й написа̀ на́мъ, ꙗ҆́кѡ а҆́ще комꙋ̀ бра́тъ ᲂу҆́мретъ и҆ ѡ҆ста́витъ женꙋ̀, а҆ ча̑дъ не ѡ҆ста́витъ: да по́йметъ бра́тъ є҆гѡ̀ женꙋ̀ є҆гѡ̀ и҆ воскреси́тъ сѣ́мѧ бра́тꙋ своемꙋ̀.
Otóż było siedmiu braci. Pierwszy pojął żonę i umarł, nie zostawiwszy potomstwa.
Се́дмь бра́тїй бѣ̀: и҆ пе́рвый поѧ́тъ женꙋ̀ и҆ ᲂу҆мира́ѧ не ѡ҆ста́ви сѣ́мене:
Drugi ją pojął i umarł, nie zostawiwszy potomstwa. Tak samo trzeci.
и҆ вторы́й поѧ́тъ ю҆̀ и҆ ᲂу҆́мре, и҆ ни то́й ѡ҆ста́ви сѣ́мене: и҆ тре́тїй та́кожде:
Siedmiu ją pojęło i nie zostawiło potomstwa. Jako ostatnia umarła i żona.
и҆ поѧ́ша ю҆̀ се́дмь и҆ не ѡ҆ста́виша сѣ́мене: послѣди́ же всѣ́хъ ᲂу҆́мре и҆ жена̀.
Podczas zmartwychwstania, gdy zmartwychwstaną, którego z nich będzie żoną? Przecież była żoną siedmiu.
Въ воскрⷭ҇нїе ᲂу҆̀бо, є҆гда̀ воскре́снꙋтъ, кото́ромꙋ и҆́хъ бꙋ́детъ жена̀: се́дмь бо и҆мѣ́ша ю҆̀ женꙋ̀.
Odparł im Jezus: – Czyż nie dlatego błądzicie, że nie znacie Pism, ani mocy Boga?
И҆ ѿвѣща́въ і҆и҃съ речѐ и҆̀мъ: не сегѡ́ ли ра́ди прельща́етесѧ, не вѣ́дꙋще писа́нїѧ, ни си́лы бж҃їѧ;
Gdy bowiem powstaną z martwych, nie żenią się ani za mąż wychodzą, ale są jak aniołowie w niebiosach.
є҆гда́ бо и҆з̾ ме́ртвыхъ воскре́снꙋтъ, ни же́нѧтсѧ, ни посѧга́ютъ, но сꙋ́ть ꙗ҆́кѡ а҆́гг҃ли на нб҃сѣ́хъ:
Co zaś do zmartwychwstania umarłych, czyż nie czytacie w Księdze Mojżesza, co Bóg mu powiedział tam, gdzie mowa o krzaku ognistym: Jam Bóg Abrahama, Bóg Izaaka i Bóg Jakuba.
ѡ҆ ме́ртвыхъ же, ꙗ҆́кѡ востаю́тъ, нѣ́сте ли члѝ въ кни́гахъ мѡѷсе́овыхъ, при кꙋпинѣ̀ ꙗ҆́кѡ речѐ є҆мꙋ̀ бг҃ъ, гл҃ѧ: а҆́зъ бг҃ъ а҆враа́мовъ и҆ бг҃ъ і҆саа́ковъ и҆ бг҃ъ і҆а́кѡвль;
Bóg nie jest Bogiem umarłych, ale Bogiem żywych! Wy, więc, bardzo błądzicie!
нѣ́сть бг҃ъ ме́ртвыхъ, но бг҃ъ живы́хъ: вы̀ ᲂу҆̀бо мно́гѡ прельща́етесѧ.