Skoro Chrystus doznał cierpienia w ciele, tak i wy uzbrójcie się w to samo rozumienie, bo kto cierpi w ciele, zaniechał grzechu,
Возлю́бленнїи, хрⷭ҇тꙋ̀ ᲂу҆́бѡ пострада́вшꙋ за ны̀ пло́тїю, и҆ вы̀ въ тꙋ́ же мы́сль воѡрꙋжи́тесѧ: занѐ пострада́вый пло́тїю, преста̀ ѿ грѣха̀,
aby już nie w ludzkich pożądliwościach pozostały czas życia w ciele przeżyć, lecz zgodnie z wolą Bożą.
во є҆́же не ктомꙋ̀ человѣ́чєскимъ по́хотемъ, но во́ли бж҃їей про́чее во пло́ти жи́ти вре́мѧ.
Wystarczy, że w przeszłości ulegaliście zachciankom pogan, idąc w ślad za nieczystościami, pożądaniami (mężołóstwem, zwierzęciołóstwem, grzesznymi myślami), opilstwem, hulankami, lichwiarstwem i wstrętnymi Bogu bałwochwalstwami.
Довлѣ́етъ бо ва́мъ мимоше́дшее вре́мѧ житїѧ̀, во́лю ꙗ҆зы́ческꙋю твори́вшымъ, хо́ждшымъ въ нечистота́хъ, въ по́хотехъ, (въ мꙋжело́жствѣ, въ скотоло́жствѣ, въ по́мыслѣхъ,) въ пїѧ́нствѣ, въ козлогласова́нїихъ, въ лихоима́нїи и҆ богоме́рзкихъ і҆дѡлослꙋже́нїихъ:
Przez to są zdziwieni, że już nie biegniecie razem z nimi do tego rozlewu rozwiązłości, i znieważają was.
ѡ҆ не́мже дивѧ́тсѧ, не сходѧ́щымсѧ ва́мъ въ то́же блꙋда̀ разлїѧ́нїе, хꙋ́лѧще:
Oni zdadzą sprawę Temu, który jest gotów sądzić żywych i umarłych.
и҆̀же воздадѧ́тъ сло́во гото́вꙋ сꙋ́щемꙋ сꙋди́ти живы̑мъ и҆ мє́ртвымъ.
Po to bowiem i umarłym została zwiastowana Dobra Nowina, aby osądzeni zostali po ludzku w ciele, a żyli po Bożemu w Duchu.
На се́ бо и҆ мє́ртвымъ бл҃говѣсти́сѧ, да сꙋ́дъ ᲂу҆́бѡ прїи́мꙋтъ по человѣ́кꙋ пло́тїю, поживꙋ́тъ же по бз҃ѣ дꙋ́хомъ.
Zbliżył się bowiem kres wszystkich. Bądźcie więc rozsądni i trzeźwi w modlitwach.
Всѣ̑мъ же кончи́на прибли́жисѧ. Оу҆цѣломꙋ́дритесѧ ᲂу҆̀бо и҆ трезви́тесѧ въ моли́твахъ.
Przede wszystkim miejcie jedni ku drugim miłość żarliwą, bo miłość zakrywa mnóstwo grzechów.
Пре́жде же всѣ́хъ дрꙋ́гъ ко дрꙋ́гꙋ любо́вь прилѣ́жнꙋ и҆мѣ́йте, занѐ любо́вь покрыва́етъ мно́жество грѣхѡ́въ.
[Bądźcie też] wzajemnie dla siebie gościnni, bez narzekania.
Страннолю́бцы дрꙋ́гъ ко дрꙋ́гꙋ, без̾ ропта́нїи.
Służcie jedni drugim darem, jaki każdy otrzymał, jako dobrzy ekonomowie różnorodnej łaski Bożej.
Кі́йждо ꙗ҆́коже прїѧ́тъ дарова́нїе, междꙋ̀ себє̀ си́мъ слꙋжа́ще, ꙗ҆́кѡ до́брїи строи́телїе разли́чныѧ блгⷣти бж҃їѧ.
Jeśli ktoś przemawia, to niech to będzie jak Słowo Boże; jeśli ktoś służy, to niech to czyni z mocy, której udziela Bóg, aby we wszystkim otaczany był chwałą Bóg przez Jezusa Chrystusa, któremu [należna] jest chwała i moc na wieki wieków. Amen.
А҆́ще кто̀ глаго́летъ, ꙗ҆́кѡ словеса̀ бж҃їѧ: а҆́ще кто̀ слꙋ́житъ, ꙗ҆́кѡ ѿ крѣ́пости, ю҆́же подае́тъ бг҃ъ: да ѡ҆ все́мъ сла́витсѧ бг҃ъ і҆и҃съ хрⷭ҇то́мъ, є҆мꙋ́же є҆́сть сла́ва и҆ держа́ва во вѣ́ки вѣкѡ́въ. А҆ми́нь.
W owym czasie, podszedł do Jezusa jeden ze znawców Ksiąg, który przysłuchiwał się Jego dyskusji z saduceuszami. Widząc, że Jezus trafnie im odpowiedział, zapytał Go: – Jakie przykazanie jest najważniejsze?
Во вре́мѧ ѻ҆́но, пристꙋ́пль ко і҆и҃сꙋ є҆ди́нъ ѿ кни̑жникъ, и҆ слы́шавъ саддꙋке́и стѧза́ющѧсѧ съ ни́мъ, и҆ ви́дѣвъ, ꙗ҆́кѡ до́брѣ ѿвѣща̀ и҆̀мъ, вопросѝ є҆го̀: ка́ѧ є҆́сть пе́рваѧ всѣ́хъ за́повѣдїй;
Jezus odpowiedział, że najważniejszym z przykazań jest: Słuchaj, Izraelu! Pan, nasz Bóg, Panem jest jedynym.
І҆и҃съ же ѿвѣща̀ є҆мꙋ̀: ꙗ҆́кѡ пе́рвѣйши всѣ́хъ за́повѣдїй: слы́ши, і҆и҃лю, гдⷭ҇ь бг҃ъ ва́шъ гдⷭ҇ь є҆ди́нъ є҆́сть:
I będziesz miłował Pana, twego Boga, z całego serca twego, i z całej duszy twojej, i z całej myśli twojej, i ze wszystkich sił twoich. To jest pierwsze przykazanie.
и҆ возлю́биши гдⷭ҇а бг҃а твоего̀ всѣ́мъ се́рдцемъ твои́мъ, и҆ все́ю дꙋше́ю твое́ю, и҆ всѣ́мъ ᲂу҆мо́мъ твои́мъ, и҆ все́ю крѣ́постїю твое́ю: сїѧ̀ є҆́сть пе́рваѧ за́повѣдь.
A drugie, podobne do niego: Będziesz miłował bliźniego twego jak siebie samego. Nie ma przykazania ważniejszego od tych.
И҆ втора́ѧ подо́бна є҆́й: возлю́биши бли́жнѧго своего̀ ꙗ҆́кѡ са́мъ себѐ. Бо́льшаѧ сею̀ и҆́на за́повѣдь нѣ́сть.
Powiedział Mu znawca Ksiąg: – Dobrze, Nauczycielu, prawdziwie powiedziałeś: Jeden jest Bóg, poza Nim nie ma innego.
И҆ речѐ є҆мꙋ̀ кни́жникъ: до́брѣ, ᲂу҆чт҃лю, вои́стиннꙋ ре́клъ є҆сѝ, ꙗ҆́кѡ є҆ди́нъ є҆́сть бг҃ъ, и҆ нѣ́сть и҆́нъ ра́звѣ є҆гѡ̀:
A miłować Go z całego serca i z całej myśli, i z całej duszy, i ze wszystkich sił oraz miłować bliźniego jak siebie samego – o wiele ważniejsze jest niż wszystkie całopalenia i inne ofiary.
и҆ є҆́же люби́ти є҆го̀ всѣ́мъ се́рдцемъ, и҆ всѣ́мъ ра́зꙋмомъ, и҆ все́ю дꙋше́ю, и҆ все́ю крѣ́постїю: и҆ є҆́же люби́ти бли́жнѧго ꙗ҆́кѡ себѐ, бо́лѣ є҆́сть всѣ́хъ всесожже́нїй и҆ же́ртвъ.
Jezus widząc, że mądrze odpowiedział, rzekł mu: – Niedaleko jesteś od Królestwa Bożego. I nikt już więcej nie śmiał stawiać Mu pytań.
І҆и҃съ же ви́дѣвъ, ꙗ҆́кѡ смы́сленнѡ ѿвѣща̀, речѐ є҆мꙋ̀: не дале́че є҆сѝ ѿ црⷭ҇твїѧ бж҃їѧ. И҆ никто́же смѣ́ѧше ктомꙋ̀ є҆го̀ вопроси́ти.
Nauczając dalej w świątyni, Jezus mówił: – Jak mogą twierdzić znawcy Ksiąg, że Mesjasz jest synem Dawida?
И҆ ѿвѣща́въ і҆и҃съ гл҃аше, ᲂу҆чѧ̀ въ це́ркви: ка́кѡ глаго́лютъ кни́жницы, ꙗ҆́кѡ хрⷭ҇то́съ сн҃ъ є҆́сть дв҃довъ;
Przecież sam Dawid powiedział w Duchu Świętym: Rzekł Pan Panu memu: Zasiądź po prawicy mojej, póki nie rzucę ci pod stopy nieprzyjaciół twoich.
То́й бо дв҃дъ речѐ дх҃омъ ст҃ы́мъ: гл҃а гдⷭ҇ь гдⷭ҇еви моемꙋ̀: сѣдѝ ѡ҆деснꙋ́ю менє̀, до́ндеже положꙋ̀ врагѝ твоѧ̑ подно́жїе нога́ма твои́ма.
Sam Dawid nazywa Go Panem, jakżeż więc może być Jego synem? Niezliczone tłumy słuchały Go z przyjemnością.
Са́мъ ᲂу҆̀бо дв҃дъ глаго́летъ є҆го̀ гдⷭ҇а: и҆ ѿкꙋ́дꙋ сн҃ъ є҆мꙋ̀ є҆́сть; И҆ мно́гъ наро́дъ послꙋ́шаше є҆го̀ въ сла́дость.