to przede wszystkim wiedząc, że żadne proroctwo Pisma nie wyjaśnia się samo przez się,
Возлю́бленнїи, сїѐ пре́жде вѣ́дꙋще, ꙗ҆́кѡ всѧ́ко проро́чество кни́жное, по своемꙋ̀ сказа́нїю не быва́етъ.
nigdy z woli bowiem człowieka proroctwo nie było przynoszone, lecz Duchem Świętym wiedzeni mówili ludzie od Boga.
Ни бо̀ во́лею бы́сть когда̀ человѣ́кѡмъ прⷪ҇ро́чество, но ѿ ст҃а́гѡ дх҃а просвѣща́еми глаго́лаша ст҃і́и бж҃їи человѣ́цы.
Powstali zaś fałszywi prorocy wśród ludu, jak i wśród was będą fałszywi nauczyciele, którzy wprowadzą zgubne herezje i odrzucając Władcę, który ich odkupił, sprowadzą na siebie rychłą zgubę;
Бы́ша же и҆ лжи́вїи проро́цы въ лю́дехъ, ꙗ҆́коже и҆ въ ва́съ бꙋ́дꙋтъ лжи́вїи ᲂу҆чи́телїе, и҆̀же внесꙋ́тъ є҆́рєси поги́бели, и҆ и҆скꙋ́пльшагѡ и҆̀хъ влⷣки ѿмета́ющесѧ, приводѧ́ще себѣ̀ ско́рꙋ поги́бель.
i wielu podąży za ich rozwiązłością, tak że przez nich droga prawdy zostanie zbezczeszczona;
И҆ мно́зи послѣ́дствꙋютъ и҆́хъ нечистота́мъ, и҆́хже ра́ди пꙋ́ть и҆́стинный похꙋ́литсѧ.
i w zachłanności przekupią was obłudnymi słowami. Wyrok na nich od dawna nie zwleka i zguba ich nie drzemie.
И҆ въ преꙋмноже́нїи льсти́выхъ слове́съ {въ лихои́мствѣ льсти́выми словесы̀} ва́съ ᲂу҆ловѧ́тъ: и҆́хже сꙋ́дъ и҆сконѝ не косни́тъ, и҆ поги́бель и҆́хъ не дре́млетъ.
Jeśli bowiem Bóg nie oszczędził aniołów, gdy zgrzeszyli, lecz strącił w ciemne czeluści Tartaru, aby byli zachowani na sąd,
А҆́ще бо бг҃ъ а҆́ггелѡвъ согрѣши́вшихъ не пощадѣ̀, но плени́цами мра́ка свѧза́въ, предадѐ на сꙋ́дъ мꙋ́чимыхъ блюстѝ:
i starego świata nie oszczędził, lecz zachował – jako ósmego – Noego, głosicielem sprawiedliwości, sprowadziwszy potop na świat bezbożnych,
и҆ пе́рвагѡ мі́ра не пощадѣ̀, но ѻ҆сма́го нѡ́а пра́вды проповѣ́дника сохранѝ, пото́пъ мі́рꙋ нече́ствовавшихъ наведѐ:
i w popiół obrócił miasta Sodoma i Gomora, skazując je na katastrofę jako znak tego, co ma spotkać bezbożnych,
и҆ гра́ды содѡ́мскїѧ и҆ гомѡ́ррскїѧ сже́гъ, разоре́нїемъ ѡ҆сꙋдѝ, ѡ҆́бразъ хотѧ́щымъ нече́ствовати положи́въ:
i sprawiedliwego Lota, dręczonego bezwstydnym postępowaniem nieprawych, uratował;
и҆ првⷣнаго лѡ́та, ѡ҆би́дима ѿ беззако́нныхъ въ нечистотѣ̀ сожи́тїѧ, и҆зба́ви:
ten sprawiedliwy bowiem, mieszkając wśród nich, dzień po dniu dręczył swą duszę sprawiedliwą nieprawymi czynami, na które patrzył i o których słyszał,
видѣ́нїемъ бо и҆ слꙋ́хомъ пра́ведный, живы́й въ ни́хъ, де́нь ѿ днѐ дꙋ́шꙋ првⷣнꙋ беззако́нными дѣ́лы мꙋ́чаше:
to wie Pan, jak pobożnych wybawiać z próby, a niesprawiedliwych zachowywać dla ukarania w Dniu Sądu,
вѣ́сть гдⷭ҇ь бл҃гочⷭ҇ти̑выѧ ѿ напа́сти и҆збавлѧ́ти, непра́ведники же на де́нь сꙋ́дный мꙋ̑чимы блюстѝ,
Rzecze Pan swoim uczniom: Uważajcie na siebie samych. Wydadzą was trybunałom, będziecie bici na zgromadzeniach, postawią was przed przywódcami i królami z Mego powodu, byście wobec nich złożyli świadectwo.
Речѐ гдⷭ҇ь свои́мъ ᲂу҆ченикѡ́мъ: блюди́тесѧ вы̀ са́ми: предадѧ́тъ бо вы̀ въ со́нмища, и҆ на собо́рищахъ бїе́ни бꙋ́дете, и҆ пред̾ воево́дами и҆ царѝ веде́ни бꙋ́дете менѐ ра́ди, во свидѣ́тельство и҆̀мъ.
Trzeba jednak najpierw, aby Ewangelia była zwiastowana wszystkim narodom.
И҆ во всѣ́хъ ꙗ҆зы́цѣхъ подоба́етъ пре́жде проповѣ́датисѧ є҆ѵⷢ҇лїю.
Gdy będą was prowadzili, aby wydać, nie martwcie się i nie rozmyślajcie zawczasu, co byście mówili, lecz mówcie to, co w tej godzinie będzie wam dane. Albowiem, nie wy będziecie mówić, ale Duch Święty.
Є҆гда́ же поведꙋ́тъ вы̀ предаю́ще, не пре́жде пецы́тесѧ, что̀ возглаго́лете, ни поꙋча́йтесѧ: но є҆́же а҆́ще да́стсѧ ва́мъ въ то́й ча́съ, сѐ глаго́лите: не вы́ бо бꙋ́дете глаго́лющїи, но дх҃ъ ст҃ы́й.
Brat wyda brata na śmierć, a ojciec dziecko, wystąpią dzieci przeciwko rodzicom i zabiją ich.
Преда́стъ же бра́тъ бра́та на сме́рть, и҆ ѻ҆те́цъ ча́до: и҆ воста́нꙋтъ ча̑да на роди́тєли и҆ ᲂу҆бїю́тъ и҆̀хъ.
Dla imienia Mego będziecie nienawidzeni przez wszystkich, ten zaś, kto wytrwa do końca, będzie zbawiony.
И҆ бꙋ́дете ненави́дими всѣ́ми и҆́мене моегѡ̀ ра́ди: претерпѣ́вый же до конца̀, то́й спасе́нъ бꙋ́детъ.