Zostań przyjacielem cerkiew.pl
CYRIAK, mnich (Prepodobnyj Kiriak otszelnik), 29 września/12 października.
Urodził się w Koryncie w 449 r. i był synem kapłana. Krewny młodzieńca, biskup Koryntu Piotr, uczynił chłopca lektorem w cerkwi katedralnej. Po pewnym czasie w jego sercu zrodziło się postanowienie porzucenia świeckiego świata i służenia tylko Bogu. Miał osiemnaście lat, gdy udał się do Palestyny i złożył śluby zakonne przed św. Eutymiuszem Wielkim. Następnie przez dziewięć lat był uczniem św. Gerasima Jordańskiego w monasterze położonym nad Morzem Martwym.
W czasie swojego niezwykle długiego życia Cyriak przebywał w wielu monasterach i pustelniach Ziemi Świętej. Przez około trzydzieści lat poświęcał swe życie Bogu w założonym przez św. Charytona Wyznawcę monasterze w Souka na pustyni Tekoa, na południowy-wschód od Betlejem. Sprawował tu funkcję kantora. Jego ulubionym miejscem pobytu, a równocześnie miejscem śmierci była położona nie opodal monasteru grota św. Charytona. Była to bardzo wilgotna i zimna, ogromnych rozmiarów jaskinia z wewnętrznymi pieczarami na różnych poziomach.
Cyriak był człowiekiem o niezwykle łagodnym usposobieniu, obdarzonym duchem proroczym, bardzo przywiązanym do codziennego śpiewania psalmów. Jak sam stwierdził, będąc mnichem nigdy nie spożył posiłku przed zapadnięciem zmroku i nie uległ pokusie gniewu. Czuwając i modląc się, walczył też z innymi pokusami cielesnymi oraz pokusą mędrkowania. Zmarł w 556 r. mając sto siedem lat. Żywot św. Cyriaka spisał współczesny mu Cyryl ze Scytopolis.
Na ikonach święty przedstawiany jest jako sędziwy starzec w stroju mnicha, z rozdwajającą się u dołu brodą. Prawą rękę w geście modlitewnym trzyma na piersi, w lewej ma zwinięty bądź rozwinięty zwój.
oprac. Jarosław Charkiewicz