Zostań przyjacielem cerkiew.pl
EFREM PEREKOMSKI, mnich (Prepodobnyj Jefrem Pierekomskij, Nowgorodskij), 16/29 maja (rocznica przeniesienia relikwii w 1545 r.) i 26 września/9 października (rocznica śmierci).
W życiu świeckim nosił imię Eustachy. Urodził się w 1412 r. w mieście Kaszyn Guberni Twerskiej. Mając zamiłowanie do życia w samotności, już w młodości odszedł do Kalazińskiego Monasteru Świętej Trójcy. Mieszkał w nim jeszcze wówczas założyciel wspólnoty patrz św. Makary Kalaziński. Rodzice pragnęli, aby ich syn powrócił do domu, lecz nie udało im się go do tego skłonić. Wręcz przeciwnie, Eustachy przekonał ich do życia mniszego. Oboje złożyli śluby zakonne i zmarli jako pustelnicy.
Po trzech latach Eustachy przeszedł do Monasteru św. Sawy Wiszerskiego. Tam w 1437 r. złożył śluby zakonne i otrzymał imię Efrem. Wkrótce opuścił i tę wspólnotę. Z błogosławieństwa przełożonego odszedł w odludne miejsce na brzeg jeziora Ilmień i zbudował celę. Po niedługim czasie wokół zaczęli osiedlać się inni mnisi pragnący podobnego życia. W ten sposób powstała wspólnota zakonna. Na jej przełożonego wybrano Efrema, którego w 1450 r. wyświęcono na kapłana. Mnich wraz z braćmi własnoręcznie przekopał kanał łączący klasztor z jeziorem, aby w ten sposób ułatwić dostarczanie do monasteru wody pitnej. Od słowa "przekopać", powstał przydomek świętego - Perekomski.
Święty Efrem zmarł 26 września 1492 r. Relikwie spoczęły w założonej przez niego wspólnocie. W 1545 r. przeniesiono je wraz z monasterem na nowe, położone nie opodal miejsce i umieszczono w cerkwi św. Mikołaja. Kult świętego posiada charakter lokalny.
Na ikonach święty przedstawiany jest jako mnich wielkiej schimy z nakryciem głowy. Ma krótką, zaokrągloną, siwą brodę. Zwykle prawą dłonią błogosławi, w lewej trzyma zwinięty zwój pisma.
Imię Efrem wywodzi się z hebrajskiego słowa Ephrayim oznaczającego "przynoszący dobry owoc".
oprac. Jarosław Charkiewicz