Zostań przyjacielem cerkiew.pl
ELIZEUSZ, prorok (Prorok Jelisiej), 14/27 czerwca, zm. IX w. przed Chrystusem.
Był uczniem proroka Eliasza, synem rolnika o imieniu Safat. O jego życiu opowiada "II Księga Królewska".
Elizeusz otrzymał dar proroctwa od Eliasza, poprzez płaszcz, który spadł do jego stóp, gdy Eliasz na ognistym wozie unosił się do nieba. Poza tym posiadał zdolność czynienia cudów. Cechowało go również wyjątkowe miłosierdzie.
Pewnego razu za pomocą płaszcza Elizeusz rozdzielił wody rzeki Jordan i przeszedł po suchym na drugi brzeg. Innym razem w cudowny sposób odkaził wodę w mieście Jerycho i uczynił ją zdrową i zdatną do picia. Znana jest też opowieść o tym, jak prorok pomógł biednej wdowie, której za długi chciano odebrać dzieci. Cudownie rozmnożony olej sprzedany przez kobietę pozwolił jej na spłacenie długu. Tradycja mówi również o kilku przypadkach wskrzeszania zmarłych oraz uzdrowienia ciężko chorych. Tak uczynił m.in. z synem bogatej kobiety z miasta Sunem oraz chorym na trąd Naamanem, wodzem wojsk króla syryjskiego.
Prorok zmarł w głębokiej starości w IX w. przed Chrystusem. Cudowna siła Boża nie opuściła go nawet po śmierci. Pewnego razu obok jaskini, w której spoczywały prochy Elizeusza niesiono zmarłego. Zobaczywszy nieprzyjaciół ludzie ukryli ciało w grocie. Gdy ciało zmarłego dotknęło kości proroka - zmartwychwstało.
Prorok Elizeusz, tak jak i jego nauczyciel, prorok Eliasz nie pozostawili po sobie ksiąg.
Prorok Elizeusz w ikonografii przedstawiany jest jako strzec z siwą, niedługą brodą. W ręce często trzyma rozwinięty zwój, na którym widnieją słowa opisujące jeden z jego cudów. Występuje także na ikonie wniebowzięcia proroka Eliasza.
W sztuce zachodniej za atrybuty służą mu niedźwiedzie, siekiera lub dwugłowy orzeł (symbol podwójnej mocy proroczej).
Imię Elizeusz pochodzi od hebrajskiego imienia Elisha, co oznacza "Bóg wybawił; Bóg jest wybawieniem".
opr. Jarosław Charkiewicz