Zostań przyjacielem cerkiew.pl
FEBRONIA, mniszka, męczennica (Prepodobnomuczenica Fiewronija diewa), 25 czerwca/8 lipca.
Żyła w II w. w Nisibis w Mezopotamii. Była pobożną, piękną dziewicą. Mieszkała we wspólnocie kierowanej przez jej ciotkę.
Urodziwa Febronia jeszcze bardziej niż inne kobiety dbała o to, by równie piękna była jej dusza. Przestrzegała niezwykle surowego postu, modliła się i zgłębiała Pismo Święte.
Za czasów Dioklecjana, kiedy na chrześcijan została skierowana fala krwawych prześladowań, Febronię wtrącono do więzienia. Prefekt Selen zaproponował jej wolność w zamian za wyrzeczenie się wiary w Chrystusa i poślubienie jego siostrzeńca Lizymacha, podejrzanego o sprzyjanie chrześcijanom. Febronia zdecydowanie odmówiła. Wówczas poddano ją okrutnym torturom: bito, przypalano ogniem, kaleczono ostrymi narzędziami, wyrywano zęby. Mimo tego pozostała nieugięta, gdyż wolała miłość do Chrystusa niż do ziemskiego młodzieńca. W końcu niezwykle okaleczoną (jedna z wersji jej żywota opowiada o tym, że świętej odrąbano ręce i nogi) ścięto mieczem. Miało to miejsce około 304 r. Selen popadł w obłęd i popełnił samobójstwo, a Lizymach i wielu innych świadków kaźni nawróciło się i przyjęło chrzest. W 363 r. relikwie Febronii uroczyście przeniesiono do Konstantynopola.
Święta przedstawiana jest w typowym, czarnym mniszym habicie z nakryciem głowy i krzyżem w ręce.
Imię Febronia pochodzi prawdopodobnie od imienia bóstwa etruskiego Februus. Niektórzy wywodzą je od łacińskiego imienia Febronius, które oznacza "gorączkowy, gwałtowny".
opr. Jarosław Charkiewicz