Zostań przyjacielem cerkiew.pl
Wspomnienie świętego Filipa z Agiry na Sycylii*
(12/25 maja)
Za panowania cesarza Arkadiusza (395-408) w Tracji żył bogaty właściciel ziemski, z pochodzenia Syryjczyk, z żoną wywodzącą się z rzymskiego rodu. Mieli trzech synów, którzy cały rok jeździli po Wschodzie, zajmując się sprawami rodziny. Pewnego razu w drodze do domu utonęli. Bóg nie pozostawił rodziców w żałobie i na starość dał im syna, któremu dali imię Filip.
Od dzieciństwa chłopiec wyróżniał się mądrością. Studiował święte księgi w języku syryjskim. Mając dwadzieścia jeden lat został diakonem. Gorąco chciał zobaczyć ojczyznę matki i liczne kościoły, więc udał się do Rzymu w towarzystwie mnicha Euzebiusza[1], który był jego tłumaczem i towarzyszem w wysiłkach ascetycznych.
W drodze dopadła ich burza, ale wszyscy pasażerowie zostali uratowani dzięki modlitwie Filipa[2]. W Rzymie diakon został przyjęty przez papieża i po jego błogosławieństwie mógł odmawiać po łacinie liturgiczne modlitwy. Gdy papież jeszcze raz pomodlił się do Boga w intencji Filipa, to zaczął on biegle mówić po łacinie. Następnie Filip został wyświęcony na kapłana.
Papież posłał go na Sycylię, do rejonu Agira, żeby głosił mieszkańcom Ewangelię i wyzwalał ich od demonów, które ukryły się na Etnie po zajęciu Jerozolimy przez Nabuchodonozora. Filip wspiął się na górę, skąd mógł widzieć szczyt wulkanu. Wzywając imię Chrystusa i prosząc apostoła Piotra o wstawiennictwo, przepędził biesy, które opuściły to miejsce z głośnym narzekaniem.
Później przez nałożenie rąk uzdrowił ponad czterystu opętanych i wsławił się tym w kraju jako egzorcysta. Filip zbudował wiele kościołów i walczył z zabobonnym zwyczajem, który nakazywał krewnym zmarłych przynosić ofiary na cmentarze, żeby zabezpieczyć zmarłym spokój. Nowy apostoł, św. Filip, dokonał wielu uzdrowień i prowadził owieczki Chrystusowe na pastwiska pełne łaski, broniąc je przed wilkami i dzikimi zwierzętami – duchami ciemności.
Zmarł w pokoju w wieku sześćdziesięciu trzech lat. Nad jego grobem zbudowano klasztor św. Filipa z Agiry, który stał się jednym z najbardziej znanych centrów bizantyjskiego monastycyzmu na Sycylii.
* Jest on wymieniony jedynie w kilku synaksarionach z południowej Italii.
[1] Właśnie Euzebiusz napisał Żywot św. Filipa.
[2] Wypadek z burzą jest opowiedziany tylko w synaksarionie znajdującym się w kolekcji Vat. Barberini gr. 500.
Za: Synaksarion. Maj, Wydawnictwo „Bratczyk”, Hajnówka 2014, s. 173-174.