Zostań przyjacielem cerkiew.pl
JOACHIM, sprawiedliwy boży rodziciel (Prawiednyj Bogootiec Ioakim), 9/22 września, a jego małżonki - św. Anny również 25 lipca/7 sierpnia (zaśnięcie św. Anny) i 9/22 grudnia (poczęcie Matki Bożej).
Pochodził z Galilei, prawdopodobnie z zamożnej i znanej rodziny. Wraz z małżonką sprawiedliwą Anną, mieszkał w żydowskim mieście Nazaret. Małżeństwo prowadzące bogobojne życie nie miało dzieci. W ówczesnych czasach było to oczywiste świadectwo, że związek pozbawiony jest Bożego błogosławieństwa. Ludzie uważali to za wielkie nieszczęście. Zgodnie z prawem Joachim mógł zostawić bezpłodną małżonkę i ożenić się powtórnie. Nie uczynił tego jednak, żyjąc wiarą w otrzymanie potomstwa.
Pewnego dnia, gdy Joachim był już starym człowiekiem, podczas jednego z wielkich świąt Izraela, przyniósł do Świątyni jerozolimskiej ofiarę Bogu. Jednak arcykapłan odmówił jej przyjęcia, mówiąc, że bezdzietność małżonków jest znakiem ich niegodności. W głębokim smutku mężczyzna udał się na pustkowie i tam przez czterdzieści dni postem i modlitwą błagał Boga o miłosierdzie. Wtedy zjawił mu się anioł i zwiastował, że modły zostały wysłuchane, gdyż jego małżonka Anna, da mu dziecię, które będzie radością ziemi. Tak się stało.
Wymodlone i wypłakane dziecko po trzech latach pobytu w rodzinnym domu, zgodnie z daną wcześniej obietnicą, rodzice oddali do Świątyni jerozolimskiej, by tam służyło Bogu.
Św. Joachim zmarł kilka lat po tym wydarzeniu mając osiemdziesiąt lat. Relikwie obojga małżonków widziano jeszcze w XII w. w niewielkiej cerkiewce przy sadzawce Betsaida. Obecnie uważa się je za zaginione.
Święto rodziców Matki Bożej obchodzono najpierw tylko na Wschodzie. Na Zachodzie wprowadzono je dopiero w X w. Czcząc ich pamięć, Cerkiew prosi o wstawiennictwo przed Bogiem w czasie każdego z odpustów, którymi kapłan kończy nabożeństwo.
Na ikonach św. Joachim przedstawiany jest jako starszy, brodaty mężczyzna w długim płaszczu. Niekiedy można go spotkać w stroju pasterza z nakryciem głowy podobnym do turbanu. W ikonografii spotykany jest w scenach z życia Bogarodzicy: Narodzenie Matki Bożej (siedzi nie opodal łoża, na którym leży św. Anna, która dopiero co powiła Bogarodzicę) i Wprowadzenie Matki Bożej do Świątyni. Prawosławna tradycja, w przeciwieństwie do zachodniej, rzadko ukazuje sceny spotkania Joachima i Anny u Złotej Bramy czy też przedstawienia Rodziny Matki Bożej.
W sztuce zachodniej atrybutami św. Joachima są: księga, zwój, anioł, Dzieciątko Jezus na ramionach, dwa gołąbki w dłoni, na zamkniętej księdze lub w małym koszyku, jagnię u stóp, pasterski kij.
Imię Joachmi pochodzi z języka hebrajskiego od słów: Jeho - "Bóg" oraz jaqim - "podnieść" i oznacza "Bóg wzmocni, pokrzepi, pocieszy, podniesie".