Zostań przyjacielem cerkiew.pl
KOLUMB Z IONY, mnich (Prepodobnyj Kołumba, igumien Ionskij), 9/22 czerwca.
Urodził się około 521 r. w Donegal na północy Irlandii. Uważany jest za dalekiego potomka mitycznego króla Nialla. Od wczesnych lat przeznaczony był do kapłaństwa. Najpierw oddano go pod opiekę duchownego, następnie studiował pod kierunkiem wielkich nauczycieli swej epoki.
Po otrzymaniu święceń kapłańskich Kolumb nauczał i głosił Słowo Boże w Irlandii, gdzie założył monastery w Derry i Durrow. Prawdopodobnie w 563 r., z bliżej nie wyjaśnionych przyczyn, opuścił ojczyznę. Niektórzy biografowie mówią o wygnaniu (prawdopodobnie wskutek konfliktu z władzą świecką, dla której nie do zaakceptowania była jego pozycja duchowego przywódcy narodu), inni o dobrowolnym wyjeździe z pragnieniem szerzenia wiary chrześcijańskiej. Święty wziął ze sobą dwunastu towarzyszy, osiedlił się na wyspie Iona u południowo-zachodniego wybrzeża Szkocji i założył monaster.
Św. Kolumb wraz z braćmi prowadzili szeroką działalność misyjną wśród Piktów (mieszkańców dzisiejszej Szkocji). Pod wrażeniem dokonywanych przez niego cudów (m.in. wygnania znakiem krzyża potwora wodnego z jeziora Ness) na chrześcijaństwo został nawrócony król Brude i jego lud. Niejednokrotnie Kolumb wyprawiał się też na stały ląd, gdzie założył kilka kolejnych wspólnot zakonnych. Ogółem na Ionie spędził trzydzieści cztery lata aż do śmierci w 597 r. Tam też został pochowany.
Irlandczycy uważają św. Kolumba za swego ulubionego świętego oraz symbol chrześcijaństwa w Irlandii. Istnieje o nim szereg legend, w których realność często splata się w fikcją. Opierają się one głównie na żywocie spisanym przez Adamnana niemal sto lat po śmierci świętego. W Cerkwi prawosławnej wciąż nie cieszy się zbyt dużym kultem.
Imię Kolumb pochodzi od łacińskiego słowa columba - "gołąb".
opr. Jarosław Charkiewicz