Zostań przyjacielem cerkiew.pl
MANUEL Z PERSJI, męczennik pasyjny (Muczenik Manuił Piersianin, Chałkidonskij, strastotierpiec), 17/30 czerwca, zm. 362.
Z urodzenia był Persem. Pochodził z wybitnego rodu, ojciec był poganinem, ale matka chrześcijanka ochrzciła dzieci w wierze w Chrystusa. Kiedy podrósł wraz z dwoma rodzonymi braćmi - Sabelem i Izmaelem, został wysłany na służbę wojskową. Byli wysłani jako posłowie przez perskiego władcę Alamundara do rzymskiego cesarza Juliana Apostaty w celu zawarcia porozumienia pokojowego. Cesarz przyjął ich w Chalcedonie jak wypadało, z honorami. Okazywał im przychylność. Ale gdy bracia odmówili wzięcia udziału w pogańskim złożeniu ofiary, rozgniewał się. Łamiąc prawo zamknął posłów wysłanych pokojowo w lochu jak przestępców.
Podczas przesłuchania oznajmił im, że jeżeli gardzą kultem ich bogów, to kraje które reprezentują nie powinni osiągnąć zgody ani podpisywać pokoju. Święci bracia odpowiedzieli, że zostali wysłani przez swojego króla z poleceniem państwowym, a nie po to by rozważać na temat bóstw. Widząc nieugiętość braci, cesarz kazał poddać ich różnym torturom: bicie rzemieniami, struganie ciała ostrymi narzędziami. Świętych męczenników zawieszono przywiązawszy ręce i nogi do drzewa, do głów przybito gwoździe, a pod paznokcie rąk i nóg wbijano ostre druty. W czasie mąk święci wojownicy jakby nie czuli bólu, oddawali chwałę Bogu i modlili się. W końcu odcięto męczennikom głowy mieczami. Miało to miejsce w 362 r.
Ich ciała Julian rozkazał spalić, ale przeszkodziło w tym trzęsienie ziemi - ziemia otworzyła się i przyjęła do siebie ciała świętych. Po dwóch dniach gorliwej modlitwy chrześcijan ziemia zwróciła ciała świętych braci, od których wychodziła przyjemna woń. Liczni poganie będący świadkami tego cudu uwierzyli w Chrystusa i przyjęli chrzest. Chrześcijanie z czcią pogrzebali reliwkie świętych braci Manuela, Sabela i Izmaela. Miało to miejsce w 362 roku. Od tego czasu relikwie świętych męczenników pasyjnych (ros. strastotierpcew) zasłynęły cudami.
Dowiedziawszy się o zabójstwie swoich posłów oraz o tym, że występujący przeciw prawu cesarz Julian z licznymi wojskami idzie przeciw niemu, król Alamundar zebrał armię i rozlokował się na granicy swojego państwa. Podczas dużej bitwy Persowie pokonali Greków. Cesarz Julian został - jak podaje przekaz - zabity przez świętego wlk. męcz. Merkurego. 30 lat później pobożny imperator Teodozjusz Wielki zbudował w Konstantynopolu świątynię ku czci świętych męczenników, a patriarcha św. Herman, będąc jeszcze kapłanem napisał ku ich pamięci hymn pochwalny, śpiewany podczas kanonu jutrzni.
Na ikonach św. Manuel przedstawiany jest zawsze w towarzystwie braci. Wszyscy są młodzi, odziani w szaty w różnych kolorach, przykrywające kolana, lecz nie długie. W rękach trzymają krzyże. Często są w kołpakach na głowie. Mają krótkie, kasztanowe brody.
Imię Manuel jest skróconą wersją imienia Emanuel, które wywodzi się od hebrajskiego 'immanu'el - "Bóg z nami".
opr. Jarosław Charkiewicz