Zostań przyjacielem cerkiew.pl
MARTYNIAN z Jeziora Białego, mnich (Prepodobnyj Martinian Biełozierskij), 12/25 stycznia (rocznica śmierci) i 7/20 października (rocznica otwarcia relikwii w 1514 r.), zm. 1483
Urodził się w 1398 r. we wsi Bierezniki w biednej, chłopskiej rodzinie. Na chrzcie otrzymał imię Michał. Mając dwanaście lat odszedł z domu i udał się do oddalonego o trzydzieści kilometrów monasteru Kiryło-Biełozierskiego. Tam padł do stóp św. Cyryla znad Jeziora Białego, prosząc by przyjął go na ucznia i nauczył czytania i rozumienia świętych ksiąg.
Zdolny młodzieniec szybko poznał tajniki literatury i zajął się przepisywaniem dzieł. Jednocześnie we wszystkim naśladował nauczyciela, który był dla niego najlepszym przykładem świętego życia. Wkrótce złożył śluby zakonne otrzymując imię Martynian. Gdy w 1429 r. zmarł Cyryl, mnich odszedł na pustkowie nad jezioro Woża, założył niewielką wspólnotę i został jej ihumenem. Na prośby braci Monasteru Terapontowego (Fierapontskij) przez pewien czas kierował tamtejszym zakonem. W 1447 r. wielki książę Wasyl II uczynił go swym spowiednikiem i mianował przełożonym Monasteru Troicko-Siergijewskiego koło Moskwy. Funkcję tę sprawował do 1455 r., gdy z powodu podeszłego wieku postanowił w spokoju zamieszkać w Monasterze Terapontowym. Tam jednak uproszono go, aby pokierował wspólnotą. Czynił to aż do śmierci w 1483 r. Jego ciało spoczęło w tym monasterze.
W 1514 r., podczas kopania grobu dla arcybiskupa rostowskiego Jozafata, okazało się że ciało Martyniana nie uległo rozkładowi. Umieszczono je pod cerkwią, którą zadedykowano samemu świętemu. Jego kult ma charakter lokalny.
Wizerunek św. Martyniana w ikonografii należy do typowych przedstawień świętych mnichów. Ukazywany jest jako stary mężczyzna w habicie mniszym z niedługą, zaokrągloną, siwą brodą. Ręce w modlitwie kieruje ku "Chrystusowi w obłoku".
Martynian to imię pochodzenia łacińskiego.
oprac. Jarosław Charkiewicz