Zostań przyjacielem cerkiew.pl
MENAS, wielki męczennik (Wielikomuczenik Mina), 11/24 listopada.
Pochodził z Egiptu. Początkowo był żołnierzem w armii rzymskiej, odbywającym służbę wojskową we Frygii. Później, podczas prześladowań chrześcijan przez Dioklecjana, nie chcąc jak inni złożyć ofiary pogańskim bożkom, porzucił służbę i zamieszkał w pustelni, gdzie żył w poście i modlitwie.
Pewnego razu w 304 r., podczas jednego z pogańskich świąt, Menas przybył do miasta Cotyaeum i zaczął odważnie demaskować fałszywość wiary heretyków. Pojmano go wówczas i poddano różnym torturom: biczowanie wołowymi żyłami i ołowianymi prętami, przypalanie ogniem, kaleczenie ciała metalowymi narzędziami, rozcieranie ran przy pomocy wykonanej z włosów chusty. W końcu został ścięty mieczem. Jego ciało umieszczono na stosie drewna i podpalono. Gdy obecni przy tym poganie rozeszli się, chrześcijanie zebrali ocalałe od ognia części ciała, namaścili aromatami, przewieźli do Egiptu i tam pochowali.
W uwagi na ciężar i mnogość tortur zadanych świętemu przed śmiercią Cerkiew nazwała go wielkim męczennikiem. Jego sława, jako tzw. świętego żołnierza, z czasem zaczęła wzrastać. Poświęcono mu wiele świątyń, a buteleczki na wodę z jednej z nich, przewożone przez pielgrzymów, odnajdywano we wszystkich krajach basenu Morza Śródziemnego. Do dziś uważany jest na największego świętego Egiptu.
Menas jest orędownikiem przy wielu chorobach. Wierni modlą się do niego o przywrócenie wzroku i przy innych dolegliwościach oczu. Męczennik czczony jest jako patron karawan. Dlatego też niekiedy w ikonografii jego atrybutem są dwa wielbłądy.
Na ikonach święty przedstawiany jest jako mężczyzna w sile wieku z krótką, siwą brodą. Ubrany jest w rycerską zbroję i czerwony płaszcz. Zwykle w prawej dłoni trzyma pikę skierowaną ostrzem do góry, w lewej miecz u nogi.
oprac. Jarosław Charkiewicz