Zostań przyjacielem cerkiew.pl
NEOFIT, męczennik (Muczenik Nieofit Nikiejskij), 21 stycznia/3 lutego, zm. ok. 303-305
Pochodził z miasta Nicea w Bityni (pn-zach Azja Mniejsza), z chrześcijańskiej rodziny. Za dobroć, wstrzemięźliwość i nieustanną modlitwę do Boga otrzymał, jeszcze w dzieciństwie, dar cudotwórstwa. Święty, tak jak prorok Mojżesz, potrafił uderzeniem ręki spowodować, że z miejskich murów wypływała woda i gasiła pragnienie.
Matka świętego, prosząc Boga o wyjawienie woli Bożej dotyczącej jej syna, otrzymała widzenie białego gołębia, który jej to objawił. Ten sam ptak wyprowadził świętego z domu rodziców i skierował na górę, do jaskini lwa. Święty wygnał zwierzę i sam zamieszkał w pieczarze. Miał wtedy dziewięć lat. W jaskini św. Neofit przebywał przez sześć lat, wychodząc z niej tylko po to, żeby pochować rodziców i rozdać ich majątek biednym.
W czasie prześladowań, które wybuchły za panowania cesarza Dioklecjana (284-305), święty dobrowolnie przyszedł do miasta i odważnie zaczął wskazywać na niegodziwość pogańskiej wiary. Zdenerwowani prześladowcy powiesili Neofita na drzewie, bili wołowymi żyłami i żelaznymi szponami.
Następnie wrzucili go do rozpalonego pieca. Męczennik jednak nie odniósł żadnej szkody, będąc w piecu przez trzy dni i trzy noce. Prześladowcy, nie wiedząc, co jeszcze mogą zrobić, postanowili zabić świętego. Jeden z pogan wziął miecz (wg innych żywotów - włócznię) i przebił pierś męczennika.
Św. Neofit odszedł do Pana w wieku szesnastu lat w Nicei. Było to ok. 303-305 r.
Imię Neofit pochodzi z greki od słów: neo - "nowy" i phytos - "sadzić, rodzić".
opr. Piotr Makal