Zostań przyjacielem cerkiew.pl
NILUS (NIL) Z ATOSU, mnich (Prepodobnyj Nił Mirotocziwyj, Afonskij), 12/25 listopada.
Żył w XVI-XVII w. Urodził się w Grecji, w głęboko wierzącej rodzinie. Jeszcze w dzieciństwie utracił rodziców. Znalazł sobie wówczas ojca duchowego w osobie mnicha Makarego i oddał się jego woli.
Nil złożył śluby zakonne i wraz z Makarym udał się na Świętą Górę Atos, gdzie osiedlili się i zbudowali cerkiew. Wkrótce Makary zmarł, a uczeń wybrał sobie nowe miejsce życia - niedostępną jaskinię. Wzniósł tam cerkiewkę Spotkania Pańskiego i po długich latach ascetycznego życia, zmarł. Odchodząc z tego świata prosił, by wbrew tradycji przyjętej na Atosie, nie otwierano jego grobu. Tak też uczyniono, grzebiąc ciało mnicha w maleńkiej grocie położonej pod jaskinią, w której mieszkał.
Po pewnym czasie dostrzeżono tam, że przez niewielki otwór spływa po skale mirra. Okazało się, że jej źródłem jest ciało świętego i że posiada ona właściwości uzdrawiające.
Wiadomość o cudzie szybko obiegła okoliczne, prawosławne kraje. Do jaskini św. Nilusa zaczęło przybywać coraz więcej pielgrzymów, pragnących namaszczenia cudowną mirrą. Przypadki uleczeń od różnych chorób były niezliczone. Jednak po pewnym czasie znacznie zaczęła wzrastać liczba pielgrzymów. Zarówno to, jak i przypadki handlowania mirrą zaczęły naruszać spokój Świętej Góry. Wówczas zamieszkującemu naprzeciw celi świętego mnich Akakiusz zaczął modlitewnie prosić Nilusa, aby zaprzestał wydzielania mirry, co też się stało.
W 1815 r. tuż obok jaskini zbudowano cerkiew. Wtedy też wydobyto jego relikwie. Nilus jest jednym z bardziej znanych świętych Atosu ostatnich wieków.
Na ikonach Nilus przedstawiany jest jako starzec z długą, zakończoną kosmykami, siwą brodą. Ubrany jest w mnisze szaty. W dłoniach trzyma rozwinięty zwój, na którym najczęściej czytamy: "Bądźcie czujni, bracia, abyście nie grzeszyli".
Imię Nilus (Nil) pochodzi od greckiego wyrazuneilos- "rzeka".
opr. Jarosław Charkiewicz