Zostań przyjacielem cerkiew.pl
ROMAN, książę uglicki (Błagowiernyj kniaź Roman Ugliczskij), 3/16 lutego i 23 maja/5 czerwca (Sobór świętych rostowsko-jarosławskich).
Żył w XIII w., w okresie najazdów tatarskich na ziemie ruskie. Gdy miał dwadzieścia trzy lata, Batu-Chan zbliżył się do Uglicza, przez co książę wraz ze swym ojcem Włodzimierzem i starszym bratem Andrzejem przenieśli się do Nowogrodu. Po trzech latach, gdy barbarzyńcy opuścili ziemie ruskie, wrócił do Uglicza i po śmierci ojca przejął rządy w księstwie.
Roman był prawdziwym ojcem wszystkich swoich poddanych. Budował przytułki, które w znacznej mierze utrzymywał z własnych środków. Wzniósł blisko piętnaście cerkwi. Sam codziennie uczestniczył w Świętej Liturgii. Często prowadził rozmowy z mnichami, lubił czytać religijne książki. Gdy zmarła jego małżonka, jeszcze bardziej poświęcił się postowi, modlitwie i działalności dobroczynnej.
Zmarł w 1285 r. Został pochowany w cerkwi Przemienienia Pańskiego w Ugliczu. Około 1485 r. jego nietknięte upływem czasu relikwie przeniesiono do nowej cerkwi. Wtedy też na jego cześć ustanowiono lokalne święto. W 1609 r., podczas najazdu polskich wojsk, spłonęła cerkiew i znajdujące się w niej świętości, z których zachowały się jedynie cząsteczki.
Na ikonach święty przedstawiany jest w ozdobnych książęcych szatach i koronie. Jest to starszy człowiek z krótką, siwą brodą. W dłoni zazwyczaj trzyma makietę cerkwi, którą w modlitewnym geście kieruje ku "Chrystusowi w obłoku".
oprac. Jarosław Charkiewicz