Zostań przyjacielem cerkiew.pl
SYLWAN Z ATOSU, mnich (Prepodobnyj Siłuan Afonskij), 11/24 września.
W życiu świeckim Symeon Iwanowicz Antonow urodził się w 1866 r. we wsi Szowski Guberni Tambowskiej. Młodość spędził na wsi pracując na gospodarstwie i nie stroniąc od rozrywek. Był to dla niego okres zwątpień w istnienie Boga, przeplatany z potrzebą częstszego przebywania w odosobnieniu, w którym mógłby spokojnie się modlić.
Symeon zmienił się nie do poznania tuż przed pójściem do wojska, po śnie, w którym ujrzał jak ohydna, straszna żmija wpełzła przez usta do jego wnętrzności. Usłyszał też głos Matki Bożej, litującej się nad ginącym w grzechu stworzeniem Bożym i oczekującej jego poprawy. Poświęcił się wówczas pracy nad sobą, przygotowując się w ten sposób do życia w klasztorze. Po służbie w batalionie saperskim pojechał na Kronsztad, by poprosić o modlitwy i błogosławieństwo patrz św. Jana z Kronsztadu. Następnie wyruszył w daleką podróż na Atos. Na Świętą Górę przybył jesienią 1892 r. i zamieszkał w rosyjskim Monasterze św. Pantelejmona. Tam prowadził swe zmagania duchowe, które zawiodły go do doskonałości. Nie przyjmując pożądliwych myśli, duszę kształtował regularnym postem, czuwaniem, nieustanną modlitwą i pracą fizyczną.
W 1896 r. Symeona postrzyżono w małą schimę i nadano imię Sylwan, a w 1911 r. przyjęto od niego śluby zakonne wielkiej schimy. W okresie trwającego czterdzieści sześć lat życia na Atosie Sylwan jeszcze jako nowicjusz pracował w młynie, potem został ekonomem monasteru i ojcem duchowym wielu mnichów. Zasnął snem wiecznym w sobotę 11 września 1938 r.
Prawie nieznaną szerszemu gronu osobę starca odkrył światu jego najbliższy uczeń Sofroniusz. Rozpoczął się proces kanonizacyjny, który w 1988 r. doprowadził do zaliczenia Sylwana przez Patriarchat Konstantynopolitański do grona świętych. Cerkiew rosyjska wpisała jego imię go swych kalendarzy w 1992 r. Obecnie jest jednym z bardziej znanych współczesnych świętych mnichów.
W ikonografii święty przedstawiany jest jako starszy mężczyzna z bujną, siwiejącą brodą, w ciemnych, mniszych szatach i czarnym kłobuku na głowie. Najczęściej ukazywany jest gdy w modlitwie kieruje swe dłonie do Boga. Lewą ręką trzyma też zwój z napisem: "Błagam Cię, Święty Panie, aby Świętym Duchem poznały Ciebie wszystkie narody ziemi".
oprac. Jarosław Charkiewicz