Zostań przyjacielem cerkiew.pl
TEODOZY z Antiochii, mnich i asceta (Prepodobnyj Fieodosij Antiochijskij), 11/24 stycznia, zm. 412
W młodym wieku pozostawił bogactwo domu swoich znaczących w okolicy rodziców, wstępując na ciasną i bolesną drogę ascezy. Znalazł się w małej celi na brzegu zatoki Issos (dzisiej İskenderun), w okolicach miasta Ossos. Swoje ciało umęczał pokłonami i spaniem na gołej ziemi, a także noszeniem włosiennicy i ciężkich żelaznych kajdan.
Nie ścinał włosów, które okryły mu nogi. Bezustannie trwając w poście i modlitwie zwyciężał zmysłowe i duchowe namiętności, poskramiał gniew, przepędzał nieczyste myśli. Dużo pracował, uprawiając ogród warzywny i zajmując się wiązaniem sznurów.
W swojej ojczyźnie świętych mnich założył klasztor (Skupela). Zaszczepił swoim uczniom miłość do pracy fizycznej i duchowej ascezy. Święty Teodozy szczególną opieką obejmował wędrowców. Duchowe życie świętego było znane daleko poza granicami monasteru. Znali go chrześcijanie i poganie. Żeglarze w momencie niebezpieczeństwa wzywali o pomoc Teodozego, by wstawił się za nich przed Bogiem. Bywało, że imieniem świętego dawały się poskromić fale morskie.
Bali się go i szanowali rozbójnicy, prosząc go o modlitwy. Uciekając od ludzkiej sławy, święty przeniósł się niedaleko osiedla Maraton, gdzie założył cenobię. W niej wielki pokutnik zakończył w pokoju swe podobającego się Bogu życie. Było to w 412 r.
Teodozy (Teodozjusz) to imię pochodzenia greckiego, oznacza "dany od Boga".
opr. Tomasz Sulima