Teofan, wyznawca (818)

TEOFAN WYZNAWCA SIGRIAŃSKI, mnich (Prepodobnyj Fieofan, ispowiednik Sigrianskij, naczertannyj), 12/25 marca.

Urodził się w Konstantynopolu w 760 r. w znanej i bogatej rodzinie. Będąc dzieckiem został osierocony, przygarnięty przez samego cesarza Konstantyna zaręczony z córką senatora. Po osiągnięciu pełnoletności pod naciskiem opiekuna ożenił się. Nie żył jednak z nią jak z małżonką, lecz jak brat z siostrą. Oboje bowiem już pierwszego dnia po ślubie złożyli obietnicę zachowania dziewictwa. W ten sposób przygotowywali się do przyszłego mniszego życia.

W 780 r. Teofan darował wolność swym niewolnikom, majątek przeznaczył na cele dobroczynne, a sam złożył śluby zakonne i założył monaster. Pierwszy z nich powstał na wyspie Kalonim na Morzy Marmara, a drugi w górach Sigrianskich, gdzie zamieszkał i którym kierował przez dwadzieścia siedem lat. Również jego małżonka odeszła do żeńskiej wspólnoty zakonnej, mieszczącej się na jednej z wysp Morza Marmara.

Św. Teofan zajmował się głównie modlitwą i przepisywaniem ksiąg. Osiągnął przy tym taką doskonałość duchową, że Bóg obdarzył go zdolnością uzdrawiania, wypędzania złych mocy i przepowiadania przyszłości. Będąc gorliwym obrońcą kultu ikon, za cesarza Leona został wezwany do Konstantynopola, gdzie dwa lata spędził w lochach. Tam też zmarł w 818 r. Jego relikwie stały się źródłem licznych cudownych uzdrowień. Wierni uważają go za opiekuna koni.

W ikonografii święty przedstawiany jest w ciemnych mniszych szatach. Ma dosyć długą lub średniej długości, siwą brodę. Zależnie od ujęcia w dłoniach trzyma ikonę Chrystusa lub zwój ze słowami różnej treści, a najczęściej: "Kto wyzna mnie przed ludźmi, tego i ja wyznam przed aniołami Pańskimi".

oprac. Jarosław Charkiewicz