Zostań przyjacielem cerkiew.pl
WARSONOFIUSZ, biskup twerski (Swiatitiel Warsonofij, jepiskop Twerskij), 11/24 kwietnia i 4/17 października (rocznica otwarcia relikwii w 1595 r.).
Pochodził z miasta Sierpuchow koło Moskwy. Był synem duchownego. Gdy miał siedemnaście lat pojmali go i zabrali do niewoli Tatarzy Krymscy. Spędził tam trzy lata. W tym czasie jego ojciec zbierał środki niezbędne do wykupienia syna. Będąc w niewoli Warsonofiusz dał się poznać jako człowiek niezwykłej pokory. Dużo modlił się i z pamięci recytował psalmy Dawida. Nauczył się też języka tatarskiego, poznał tamtejszą religię i kulturę.
Po odzyskaniu wolności Warsonofiusz całkowicie poświęcił się Bogu. Złożył śluby zakonne w Monasterze Andronikowskim w Moskwie, a w 1544 r. został mianowany ihumenem Monasteru Piesznoskiego. Jedenaście lat później wraz z arcybiskupem Guriaszem udał się z misją do nowo utworzonej Diecezji Kazańskiej. Był jednym z jego najbliższych współpracowników. Znał język tatarski oraz tamtejsze obyczaje, posiadał też umiejętności lekarskie. Wszystko to pozwoliło mu przyczynić się do nawrócenia na prawosławie znacznej liczby miejscowej ludności. Był również głównym budowniczym Monasteru Przemienienia Pańskiego.
W 1567 r. Warsonofiusza, jako dobrego pasterza troszczącego się o swych poddanych, mianowano biskupem twerskim. Będąc już starcem w 1571 r. odszedł w stan spoczynku i zamieszkał w budowanym Monasterze Przemienienia Pańskiego w Kazaniu. Tam zmarł 11 kwietnia 1576 r., tam też spoczęło jego ciało. W 1595 r. relikwie zostały odsłonięte i zasłynęły wieloma cudami uzdrowień.
Do św. Warsonofiusza wierni kierują modlitwy w intencji wybawienia od różnych chorób, szczególnie dolegliwości wzroku.
Na ikonach święty jest siwobrodym, starszym mężczyzną w liturgicznych biskupich szatach i z mitrą na głowie. W lewej dłoni trzyma Ewangelię, prawą błogosławi lub unosi w modlitewnym geście. Często przedstawiany jest z św. Guriaszem, arcybiskupem kazańskim.
oprac. Jarosław Charkiewicz