Zostań przyjacielem cerkiew.pl
ZOZYM PUSTELNIK, mnich, męczennik (Prepodobnomuczenik Zosima pustynnik), 4/17 stycznia i 19 września/2 października.
Żył za czasów cesarza Dioklecjana w Azji Mniejszej. Był pustelnikiem.
Pewnego razu zarządca Cylicja Domecjan ze swą świtą wyruszył na polowanie. Tropiąc zwierzynę w pewnym miejscu ujrzał zwierzęta, wśród których chodził starzec i rozmawiał z nimi jak z ludźmi. Myśliwi rzucili się na zwierzynę, a kiedy zdobycz rozpierzchła się, ujęli starca. Uważając go za czarownika przyprowadzili do księcia. Zozym wyznał przed nim, iż jest mieszkającym w pustelni chrześcijaninem. Na pytanie władcy dlaczego sztuką magiczną omamia dzikie zwierzęta do tego stopnia, że rozumieją jego mowę i są nad wyraz łagodne, odrzekł, iż nie to jest celem jego pobytu w odosobnieniu. "Jako chrześcijanin nie mogę żyć w mieście pośród niewiernych. Wolę przebywać wśród zwierząt, aniżeli pośród złych ludzi, którzy są wrogami Pana mojego, Jezusa Chrystusa...".
Słysząc te słowa książę wzburzył się, kazał zakuć starca w kajdany i wysłać do Nazaretu na męki (bowiem stamtąd pochodził Chrystus). Tam powieszono go głową w dół, do szyi przywiązano ciężki kamień i zaczęto zadawać rany. Na wszystkie pytania o rzekome czary padała tylko jedna odpowiedź: "Bogiem moim jest Jezus Chrystus. To On pocieszył mnie uległością dzikich zwierząt". Zarządzono więc by przywołał jakieś zwierzę. Po gorącej modlitwie starca do miasta wbiegł lew i zaczął podtrzymywać kamień wiszący u szyi świętego. Widząc to Domecjan rozkazał go uwolnić i odesłać do cesarza. Z powodu doznanych ran Zozym zmarł (inna wersja mówi, iż przez jakiś czas mieszkał jeszcze na pustyni wraz ze św. Atanazym). Miało to miejsce na początku IV w.
Na ikonach święty przedstawiany jest jako mężczyzna w średnim wieku, odziany w mnisze szaty. Ma krótką, jasnokasztanową brodę. W prawej dłoni trzyma męczeński krzyż.
Imię Zozym pochodzi od greckiego słowa zosimos - "żywotny".
opr. Jarosław Charkiewicz