W wydanym spisie imion (https://www.wbc.poznan.pl/dlibra/doccontent?id=52014) brak jest imion Oliwier i Oliwia.Jeżeli poszukamy świętych o tych imionach, to znajdujemy:
męcz. Oliwia (Oliwa) z Brescii (II w.),prepodobna Oliwa z Anagni (V w.),męcz. Oliwa z Palermo (V w./IX w.).Są to święte sprzed podziału chrześcijaństwa, więc pozwala to nadać te imię przy chrzcie.Z okresu pierwszego tysiąclecia nie znalazłem świętego o imieniu Oliwier.Teodor oczywiście jest (w wersji słowiańskiej: Fieodor).Margaret to angielski odpowiednik imienia Małgorzata (słowiańskie: Margarita) (święta wielka męczennica Maryna (Margarita) – 17/30 lipca).
Rolą chóru cerkiewnego jest aktywny udział w nabożeństwach i ich upiększanie jak najładniejszym śpiewem, czym wychwalany jest Bóg. Z tego względu dobrze jest, jeśli w chórze znajdują się osoby mające ku temu predyspozycje lub przynajmniej motywację i chęć do nauki. Za chór odpowiada dyrygent, więc to od jego decyzji powinno zależeć, kto uczestniczy w chórze. W każdej grupie zdarzają się sytuacje, które ciężko jest nam zaakceptować. Cerkiew, jako społeczność nie jest wyjątkiem. Jednak w Cerkwi powinniśmy podchodzić do takich sytuacji z większą wyrozumiałością i współczuciem.
Istnieją dwie praktyki sakramentu miropomazania (bierzmowania) osób dorosłych: w obecności świadka sakramentu („chrzestny/chrzestna” – na życzenie osoby miropomazywanej) lub bez niego. Jeżeli nie ma osoby, która wprowadza daną osobę do społeczności Cerkwi, to wspomniane słowa ektenii pomija się.W obu przypadkach chrzestny z misterium chrztu nadal nim pozostaje.
Ku memu zdziwieniu znalazłem akatyst ku czci archanioła Rafała (https://azbyka.ru/molitvoslov/akafist-svjatomu-arhangelu-rafailu.html). Na końcu akatystu znajduje się też modlitwa.Na drugie pytanie odpowiem cytatem: „Święty patron zaś, to osoba (święty), którego imię przyjmujemy w czasie chrztu. Nazywany jest o też naszym świętym orędownikiem.” (https://cerkiew.pl/zapytaj/?p=3447).Wynika z tego, że święty patron to szczególny święty, który jest (powinien być) nam bardzo bliski ze względu na to samo imię. Jego w pierwszej kolejności prosimy o wsparcie (orędownictwo), powinniśmy pamiętać o dniu jego pamięci i starać się naśladować jego bogobojne życie (a przynajmniej czerpać inspirację do własnego życia duchowego).
Przywołane słowa znajdują się w kanonie św. Andrzeja z Krety czytanym podczas powieczerza Soboty Łazarza (4. troparion 7 pieśni).
Zwyczaj czytania i śpiewania psalmów przy ciele zmarłego wywodzi się z czasów wczesnochrześcijańskich. Według tradycji apostołowie spędzili trzy dni przy grobie Matki Bożej śpiewając psalmy. W dziele Postanowieniach Apostolskich można przeczytać: „Niech trzeci dzień po zmarłym będzie sprawowany z psalmami, lekcjami i modlitwami” (Księga VIII, r. 62). Psałterz jest fundamentem prawosławnych nabożeństw i z jednej strony jest formą modlitwy za zmarłego, a z drugiej – pocieszeniem jego bliskich.
Dobę można podzielić albo od północy albo od wieczoru. Obie praktyki mają liturgiczne uzasadnienie. W pierwszym przypadku kanon na piątek należy czytać do północy z piątku na sobotę. W drugim przypadku – wieczorem w piątek czytamy kanon sobotni.
Informacje o drugim przyjściu Chrystusa znajdują się w Nowym Testamencie, na kartach ewangelii, listów i w Księdze Objawienia św. Jana (Księga Apokalipsy). Z zawartych tam informacji nie wynika, że ludzie będą walczyć z szatanem w sposób fizyczny. Walka z szatańskimi pokusami toczy się codziennie, a polem bitwy jest serce człowieka. Do tej walki należy się odpowiednio uzbroić (Ef 6,10-17) i być do niej zawsze przygotowanym (Mt 24,42-44).
- Obrzęd potocznie zwany wocerkowlenijem składa się z dwóch obrzędów. Obrzęd 40. dnia jest sprawowany nad matką po zakończeniu połogu i w modlitwach wyrażana jest prośba, żeby Bóg, po takim okresie nieobecności, uczynił matkę godną przyjęcia św. Ciała i Krwi Zbawiciela. Czytane są także modlitwy nad dzieckiem, w których wspomina się wydarzenie przyniesienia Dzieciątka Jezus do Świątyni Jerozolimskiej przez Najświętszą Bogarodzicę. Jeśli dziecko jest ochrzczone wprowadza się (wwoditsa – stąd popularne „do wwodu”) je do cerkwi. Jeśli nie, wocerkowlenije odbywa się po chrzcie.
- Nie musi.
- Z logiki obrzędu wynika, że matka powinna przystąpić w tym dniu do spowiedzi i św. Eucharystii. Dla dziecka jest to zwykle „pierwsza komunia”, więc bardzo uroczysty moment dla całej rodziny. Najlepiej byłoby gdyby cała rodzina tego dnia przystąpiła do św. Eucharystii.
- W naszej tradycji podczas chrztu nadaje się imiona świętych Cerkwi prawosławnej. Nie znam świętej o imieniu Jagoda. Jeżeli przyjąć, że jest to zniekształcona forma imienia Agata (Jagata), to pod takim imieniem (Agata) można ochrzcić córkę.
Wierni w naszej Cerkwi, zarówno młodsi jak i starsi raczej wiedzą o tym, że przed Eucharystią obowiązuje ścisły post, tj. nic nie pijemy i niczego nie jemy. Spotkałem kilka razy osoby, które piły wodę, ale wynikało to z tego, że po prostu zapomniały o tym, że przystępują do Eucharystii. Oczywiście w takich przypadkach należy przypominać tym osobom. Na lekcjach religii dzieci też otrzymują wiedzę jak należy przystępować do Eucharystii. Jeśli w parafii występuje nieświadomość tradycji i wymogów związanych z przystępowaniem do Priczastia to oczywiście duchowny powinien przypomnieć. Duchowni na Ukrainie czy w Rosji oczywiście mocno napominają o dyscyplinie eucharystycznej, ale to wynika raczej z wielkiej masy ludzi gdzie ta świadomość dyscypliny eucharystycznej posiada dużo wyjątków.