Nie jest jednak tak, że Słowo Boże utraciło moc. Nie wszyscy bowiem z Izraela są Izraelem.
Бра́тїе, не та́коже ꙗ҆́кѡ ѿпадѐ сло́во бж҃їе: не вси́ бо сꙋ́щїи ѿ і҆и҃лѧ, сі́и і҆и҃ль:
Ani też nie całe potomstwo Abrahama to jego dzieci, lecz w Izaaku będzie powołane tobie potomstwo.
ни занѐ сꙋ́ть сѣ́мѧ а҆враа́мле, всѝ ча̑да: но во і҆саа́цѣ, речѐ, нарече́тсѧ тѝ сѣ́мѧ.
To znaczy, że nie dzieci cielesne są dziećmi Bożymi, lecz dzieci obietnicy są uznane za potomstwo.
Си́рѣчь, не ча̑да плотска̑ѧ, сїѧ̑ ча̑да бж҃їѧ: но ча̑да ѡ҆бѣтова́нїѧ причита́ютсѧ въ сѣ́мѧ.
A takie jest słowo obietnicy: O tej porze przyjdę i Sara będzie miała syna.
Ѡ҆бѣтова́нїѧ бо сло́во сїѐ: на сїѐ вре́мѧ прїидꙋ̀, и҆ бꙋ́детъ са́ррѣ сы́нъ.
Jednak nie tylko ona, ale i Rebeka, raz brzemienna, gdy poczęła z Izaaka, ojca naszego.
Не то́чїю же, но и҆ реве́кка ѿ є҆ди́нагѡ ло́жа і҆саа́ка ѻ҆тца̀ на́шегѡ и҆мꙋ́щи:
Zanim bowiem zostali zrodzeni i nie uczynili czegokolwiek dobrego lub złego – aby pozostało w mocy uprzednie, co do wybrania, postanowienie Boże –
є҆ще́ бо не ро́ждшымсѧ, ни сотвори́вшымъ что̀ бл҃го и҆лѝ ѕло̀, да по и҆збра́нїю предложе́нїе бж҃їе пребꙋ́детъ
nie na podstawie uczynków, ale dzięki Temu, który powołuje, zostało jej powiedziane: Starszy będzie służył młodszemu;
не ѿ дѣ́лъ, но ѿ призыва́ющагѡ, рече́сѧ є҆́й, ꙗ҆́кѡ бо́лїй порабо́таетъ ме́ньшемꙋ,
bo jak jest napisane: Jakuba umiłowałem, a Ezawa znienawidziłem.
ꙗ҆́коже є҆́сть пи́сано: і҆а́кѡва возлюби́хъ, и҆са́ѵа же возненави́дѣхъ.
Cóż więc powiemy? Czy Bóg jest niesprawiedliwy? Przenigdy.
Что̀ ᲂу҆̀бо рече́мъ; Є҆да̀ непра́вда ᲂу҆ бг҃а; Да не бꙋ́детъ.
Mówi bowiem Mojżeszowi: Zmiłuję się nad tym, jeśli będę miał się zmiłować, i zlituję się nad tym, jeśli będę miał się zlitować.
Мѡѷсе́ови бо гл҃етъ: поми́лꙋю, є҆го́же а҆́ще поми́лꙋю, и҆ ᲂу҆ще́дрю, є҆го́же а҆́ще ᲂу҆ще́дрю.
Nie zależy więc to od tego, kto chce, ani od tego, kto się ubiega, ale od Boga okazującego miłosierdzie.
Тѣ́мже ᲂу҆̀бо ни хотѧ́щагѡ, ни текꙋ́щагѡ, но ми́лꙋющагѡ бг҃а.
Mówi bowiem Pismo do faraona: Właśnie na to cię wyniosłem, abym na tobie okazał moc moją i aby imię moje zostało rozgłoszone po całej ziemi.
Глаго́летъ бо писа́нїе фараѡ́нови: ꙗ҆́кѡ на и҆́стое сїѐ воздвиго́хъ тѧ̀, ꙗ҆́кѡ да покажꙋ̀ тобо́ю си́лꙋ мою̀, и҆ да возвѣсти́тсѧ и҆́мѧ моѐ по все́й землѝ.
Tak więc zmiłuje się, nad kim chce, a kogo chce, czyni zatwardziałym.
Тѣ́мже ᲂу҆̀бо є҆го́же хо́щетъ, ми́лꙋетъ: а҆ є҆го́же хо́щетъ, ѡ҆жесточа́етъ.
Pewno mi powiesz: dlaczego więc jeszcze zarzuca? Któż bowiem może sprzeciwić się Jego woli?
Рече́ши ᲂу҆̀бо мѝ: чесѡ̀ ра́ди є҆щѐ ᲂу҆корѧ́етъ, во́ли бо є҆гѡ̀ кто̀ проти́витисѧ мо́жетъ;
Rzecze Pan swoim uczniom: Każdego kto wyzna Mnie przed ludźmi, wyznam go i Ja przed Ojcem Moim, Który jest w niebiosach.
Речѐ гдⷭ҇ь свои́мъ ᲂу҆ченикѡ́мъ: всѧ́къ и҆́же и҆сповѣ́сть мѧ̀ пред̾ человѣ́ки, и҆сповѣ́мъ є҆го̀ и҆ а҆́зъ пред̾ ѻ҆ц҃е́мъ мои́мъ, и҆́же на нб҃сѣ́хъ.
Każdego zaś, kto wyprze się Mnie przed ludźmi, wyprę się i Ja przed Ojcem Moim, Który jest w niebiosach.
а҆ и҆́же ѿве́ржетсѧ менє̀ пред̾ человѣ̑ки, ѿве́ргꙋсѧ є҆гѡ̀ и҆ а҆́зъ пред̾ ѻ҆ц҃е́мъ мои́мъ, и҆́же на нб҃сѣ́хъ.
Nie mniemajcie, że przyszedłem rzucić pokój na ziemię; nie przyszedłem rzucić pokoju, ale miecz.
Не мни́те, ꙗ҆́кѡ прїидо́хъ воврещѝ ми́ръ на зе́млю: не прїидо́хъ воврещѝ ми́ръ, но ме́чь:
Przyszedłem bowiem zwrócić człowieka przeciwko ojcu jego i córkę przeciw matce jej i synową przeciw jej teściowej;
прїидо́хъ бо разлꙋчи́ти человѣ́ка на ѻ҆тца̀ своего̀, и҆ дще́рь на ма́терь свою̀, и҆ невѣ́стꙋ на свекро́вь свою̀.
i tak wrogami człowieka są domownicy jego.
И҆ вразѝ человѣ́кꙋ дома́шнїи є҆гѡ̀.
I stało się, że gdy Jezus skończył polecenia dla dwunastu swoich uczniów, odszedł stamtąd, by nauczać i zwiastować w ich miastach.
И҆ бы́сть, є҆гда̀ совершѝ і҆и҃съ заповѣ́даѧ ѻ҆бѣмана́десѧте ᲂу҆чн҃ко́ма свои́ма, пре́йде ѿтꙋ́дꙋ ᲂу҆чи́ти и҆ проповѣ́дати во градѣ́хъ и҆́хъ.