Czytania liturgiczne na 29 września 2022

Na Liturgii

Dnia:
Ap. Ef 1,1-9
Ef 1, 1

Paweł, z woli Bożej apostoł Chrystusa Jezusa, świętym, którzy są w Efezie, i wiernym w Chrystusie Jezusie,

Па́ѵелъ, посла́нникъ і҆и҃съ хрⷭ҇то́въ во́лею бж҃їею, ст҃ы̑мъ сꙋ́щымъ во є҆фе́сѣ и҆ вѣ́рнымъ ѡ҆ хрⷭ҇тѣ̀ і҆и҃сѣ:

2

łaska wam i pokój od Boga, Ojca naszego i Pana, Jezusa Chrystusa.

блгⷣть ва́мъ и҆ ми́ръ ѿ бг҃а ѻ҆ц҃а̀ на́шегѡ и҆ гдⷭ҇а і҆и҃са хрⷭ҇та̀.

3

Błogosławiony Bóg i Ojciec Pana naszego, Jezusa Chrystusa, który na niebiosach pobłogosławił nas w Chrystusie wszelkim błogosławieństwem duchowym.

Блгⷭ҇ве́нъ бг҃ъ и҆ ѻ҆ц҃ъ гдⷭ҇а на́шегѡ і҆и҃са хрⷭ҇та̀, блгⷭ҇ви́вый на́съ всѧ́цѣмъ блгⷭ҇ве́нїемъ дꙋхо́внымъ въ нбⷭ҇ныхъ ѡ҆ хрⷭ҇тѣ̀,

4

Wybrał nas bowiem w Nim przed ustanowieniem świata, abyśmy byli święci i nieskazitelni przed Nim w miłości,

ꙗ҆́коже и҆збра̀ на́съ въ не́мъ пре́жде сложе́нїѧ мі́ра, бы́ти на́мъ ст҃ы̑мъ и҆ непорѡ́чнымъ пред̾ ни́мъ въ любвѝ,

5

przeznaczył nas sobie do usynowienia względem Niego przez Jezusa Chrystusa, według upodobania woli swojej,

пре́жде наре́къ на́съ во ᲂу҆сыновле́нїе і҆и҃съ хрⷭ҇то́мъ въ него̀, по бл҃говоле́нїю хотѣ́нїѧ своегѡ̀,

6

dla opiewania chwały łaski swojej, którą nas szczodrze obdarzył w Umiłowanym.

въ похвалꙋ̀ сла́вы блгⷣти своеѧ̀, є҆́юже ѡ҆бл҃годатѝ на́съ ѡ҆ возлю́бленнѣмъ:

7

W Nim mamy odkupienie przez Jego krew i odpuszczenie przewinień według bogactwa Jego łaski,

ѡ҆ не́мже и҆́мамы и҆збавле́нїе кро́вїю є҆гѡ̀, и҆ ѡ҆ставле́нїе прегрѣше́нїи, по бога́тствꙋ блгⷣти є҆гѡ̀,

8

którą obficie wylał na nas we wszelkiej mądrości i rozumieniu,

ю҆́же преꙋмно́жилъ є҆́сть въ на́съ во всѧ́цѣй премꙋ́дрости и҆ ра́зꙋмѣ,

9

gdy dał nam poznać tajemnicę woli swojej według łaskawego zamysłu swego, który wcześniej w Nim powziął,

сказа́въ на́мъ та́йнꙋ во́ли своеѧ̀ по бл҃говоле́нїю своемꙋ̀, є҆́же пре́жде положѝ въ не́мъ,

Ew. Mk 7,24-30
Mk 7, 24

W owym czasie, przyszedł Jezus w okolice Tyru i Sydonu. Wstąpił do pewnego domu, nie chcąc być rozpoznany, ale nie mógł się ukryć.

Во вре́мѧ ѻ҆́но, прїи́де і҆и҃съ въ предѣ́лы тѵ́рски и҆ сїдѡ́нски: и҆ вше́дъ въ до́мъ, никого́же хотѧ́ше, да бы̀ є҆го̀ чꙋ́лъ: и҆ не мо́же ᲂу҆таи́тисѧ.

25

Natychmiast usłyszała o Nim kobieta, której córeczka miała ducha nieczystego. Przyszedłszy, padła do nóg Jego,

Слы́шавши бо жена̀ ѡ҆ не́мъ, є҆ѧ́же дщѝ и҆мѧ́ше дꙋ́ха нечи́ста, прише́дши припадѐ къ нога́ма є҆гѡ̀:

26

a była to Greczynka, rodem z Syrofenicji: prosiła Go, żeby z jej córki wyrzucił demona.

жена́ же бѣ̀ є҆́ллинска, сѷрофїнїкі́сса ро́домъ: и҆ молѧ́ше є҆го̀, да бѣ́са и҆зжене́тъ и҆з̾ дще́ре є҆ѧ̀.

27

Jezus zaś odrzekł jej: – Daj najpierw najeść się dzieciom, bo nie należy zabierać chleba dzieciom i rzucać psom.

І҆и҃съ же речѐ є҆́й: ѡ҆ста́ви, да пе́рвѣе насы́тѧтсѧ ча̑да: нѣ́сть бо добро̀ ѿѧ́ти хлѣ́бъ ча́дѡмъ и҆ поврещѝ псѡ́мъ.

28

Ona zaś, odpowiadając, mówi Mu: – Tak, Panie, ale i psy zjadają pod stołem okruchy upuszczone przez dzieci.

Ѻ҆на́ же ѿвѣща́вши глаго́ла є҆мꙋ̀: є҆́й, гдⷭ҇и: и҆́бо и҆ псѝ под̾ трапе́зою ꙗ҆дѧ́тъ ѿ крꙋпи́цъ дѣте́й.

29

Na co On rzekł: – Ponieważ tak powiedziałaś, idź, demon wyszedł z twej córki.

И҆ речѐ є҆́й: за сїѐ сло́во, и҆дѝ: и҆зы́де бѣ́съ и҆з̾ дще́ре твоеѧ̀.

30

Powróciwszy do domu, znalazła dziecko leżące na łóżku: demon je opuścił.

И҆ ше́дши въ до́мъ сво́й, ѡ҆брѣ́те бѣ́са и҆зше́дша и҆ дще́рь лежа́щꙋ на ѻ҆дрѣ̀.