Zostań przyjacielem cerkiew.pl
MAKARY Z KOLAZYNU, mnich, cudotwórca (Prepodobnyj Makarij, igumien Kalazinskij, czudotworec), 17/30 marca (rocznica śmierci) i 26 maja/8 czerwca (rocznica otwarcia relikwii w 1521 r.).
Urodził się w 1400 r. we wsi Gribkowo koło miasta Kaszyn. Na chrzcie otrzymał imię Mateusz. Był synem bojara Wasyla Koży. Gdy w wieku siedmiu lat nauczył się czytać i pisać, szczególnie zainteresowała go literatura duchowa.
Po osiągnięciu pełnoletności, rodzice ożenili go z Heleną Jachont. Młodzi małżonkowie od razu zdecydowali, że jeśli którekolwiek z nich umrze, drugie wstąpi do monasteru. Stało się tak po trzech latach, kiedy Helena odeszła. Mający dwadzieścia pięć lat wdowiec zamieszkał w Monasterze Kłobukowskim, gdzie złożył śluby zakonne i otrzymał imię Makary.
Kontynuując studiowanie ksiąg duchowych, po pewnym czasie odczuł potrzebę życia w samotności. Wraz z siedmioma innymi braćmi znalazł pięknie położone miejsce nad Wołgą, osiemnaście wiorst od Kaszyna. Tam założyli oni monaster, który otrzymał nazwę Kolazińskiego od nazwiska bojara (Iwana Kolagi), właściciela ziemi. Makary został jego pierwszym ihumenem. Szybko zasłynął z daru uzdrawiania i przepowiadania przyszłości. Zmarł 17 marca 1483 r. Pochowano go w pobliżu wzniesionej przez niego drewnianej cerkwi. Nad mogiłą wybudowano kapliczkę. Gdy w 1521 r. kopano wykopy pod nową cerkiew okazało się, że ciało Makarego nie uległo rozkładowi i wydziela przyjemny zapach. Wówczas uroczyście wydobyto je. W 1547 r. zaliczono mnicha do grona świętych. Jego kult ma zasięg lokalny.
Na ikonach święty jest siwobrodym, starym mężczyzną w czarnym mniszym habicie. Zazwyczaj w modlitewnym geście kieruje dłonie ku "Chrystusowi w obłoku".
oprac. Jarosław Charkiewicz