Zostań przyjacielem cerkiew.pl
MARCIN, papież rzymski, wyznawca (Swiatitiel Martin ispowiednik, papa Rimskij), 14/27 kwietnia.
Urodził się w Todi w Umbrii. Po otrzymaniu w rodzinnym mieście podstawowego wykształcenia, udał się do Rzymu, aby kontynuować naukę. Tam wyświęcono go na kapłana, a w nagrodę za bogobojne życie i gorliwość w głoszeniu Słowa Bożego w 649 r. mianowano biskupem rzymskim.
Marcin położył znaczne zasługi w walce z monoteletyzmem. Potępił też popierające herezję dwa dekrety cesarza bizantyjskiego Konstansa II. Władca nakazał sprowadzić starca do Konstantynopola, aby przekonać go do słuszności wspieranej przez niego herezji. Jednak nie zdołał tego uczynić. Biskup został uwięziony na wyspie Nakosos na Cykladach. Po roku przybył do stolicy cesarstwa, gdzie za poglądy skazano go na śmierć. W więzieniu przebywał dziewięćdziesiąt trzy dni. Po dalszych torturach i obelgach karę śmierci zamieniono na dożywotnią zsyłkę do Chersonesu na Krymie. Tam 16 września 655 r. zmarł z biedy i udręczenia. Został uznany za męczennika.
W okresie późniejszym ciało świetego sprowadzono do Konstantynopola i otoczono należną czcią. Jego grób stał się celem pielgrzymek. Gdy w 1453 r. Konstantynopol zajęli Turcy, relikwie zaginęły.
Kościół rzymskokatolicki oddaje cześć św. Marcinowi jako ostatniemu męczennikowi spośród biskupów rzymskich. W Cerkwi prawosławnej jest dosyć słabo znany.
Na ikonach święty przedstawiany jest w liturgicznych biskupich szatach koloru czerwonego. Jest starym człowiekiem z dużą łysiną czołową i niedługą, siwą brodą. W dłoni (lub obu) trzyma zwinięty zwój. Sztuka zachodnia ukazuje go w papieskim stroju pontyfikalnym, z księgą w dłoni.
oprac. Jarosław Charkiewicz