Czytania liturgiczne na 20 czerwca 2022

Na Liturgii

Dnia:
Ap. Rz 2,28 - 3,18
Rz 2, 28

Albowiem nie jest się Żydem przez to, co zewnętrzne, ani obrzezanie nie jest tym, co widoczne na ciele.

Бра́тїе, не и҆́же ꙗ҆́вѣ і҆ꙋде́й є҆́сть, ни є҆́же ꙗ҆́вѣ во пло́ти, ѡ҆брѣ́занїе:

29

Ale przez to, co wewnętrzne, jest się Żydem i obrzezanie jest obrzezaniem serca w duchu, nie w literze; a jego pochwała nie od ludzi, lecz od Boga.

но и҆́же въ та́йнѣ і҆ꙋде́й, и҆ ѡ҆брѣ́занїе се́рдца дꙋ́хомъ, (а҆) не писа́нїемъ: є҆мꙋ́же похвала̀ не ѿ человѣ̑къ, но ѿ бг҃а.

Rz 3, 1

Jakaż więc przewaga Żyda albo jakiż pożytek z obrzezania?

Что̀ ᲂу҆̀бо ли́шшее і҆ꙋде́ю {ко́е ᲂу҆̀бо преимꙋ́щество і҆ꙋде́а}; и҆лѝ ка́ѧ по́льза ѡ҆брѣ́занїѧ;

2

Wielkie ze wszech miar. Przede wszystkim dlatego, że zostały im powierzone Słowa Boga.

Мно́гѡ, по всѧ́комꙋ ѡ҆́бразꙋ: пе́рвѣе {наипа́че} бо, ꙗ҆́кѡ ввѣ́рєна бы́ша и҆̀мъ словеса̀ бж҃їѧ.

3

Cóż bowiem z tego, że niektórzy nie uwierzyli? Czy ich niewierność zniweczy wierność Boga?

Что́ бо, а҆́ще не вѣ́роваша нѣ́цыи; є҆да̀ (ᲂу҆̀бо) невѣ́рствїе и҆́хъ вѣ́рꙋ бж҃їю ᲂу҆праздни́тъ;

4

Przenigdy! Niech się okaże, że Bóg jest wierny, a każdy człowiek kłamcą, jak jest napisane: Abyś się okazał sprawiedliwy w słowach twoich i zwyciężył, gdy będziesz sądzony.

Да не бꙋ́детъ: да бꙋ́детъ же бг҃ъ и҆́стиненъ, всѧ́къ же человѣ́къ ло́жь, ꙗ҆́коже є҆́сть пи́сано: ꙗ҆́кѡ да ѡ҆правди́шисѧ во словесѣ́хъ твои́хъ, и҆ побѣди́ши, внегда̀ сꙋди́ти тѝ.

5

Jeśli więc nasza niesprawiedliwość Bożą sprawiedliwość ukazuje, to cóż powiemy? Czy niesprawiedliwy jest Bóg, gdy grozi gniewem? Po ludzku mówię.

А҆́ще ли непра́вда на́ша бж҃їю пра́вдꙋ составлѧ́етъ, что̀ рече́мъ; є҆да́ ли непрвⷣнъ бг҃ъ наносѧ́й гнѣ́въ; по человѣ́кꙋ глаго́лю.

6

Przenigdy! Jak zatem Bóg będzie sądził świat?

Да не бꙋ́детъ: поне́же ка́кѡ сꙋди́ти и҆́мать бг҃ъ мі́рꙋ;

7

A jeśli prawda Boża przez moją kłamliwość powiększa chwałę Jego, to dlaczego jeszcze ja jako grzesznik jestem sądzony?

А҆́ще бо и҆́стина бж҃їѧ въ мое́й лжѝ и҆збы́точествова въ сла́вꙋ є҆гѡ̀, что̀ є҆щѐ и҆ а҆́зъ ꙗ҆́кѡ грѣ́шникъ ѡ҆сꙋжда́юсѧ;

8

I czy jest tak, jak jesteśmy oczerniani i jak niektórzy głoszą, że my mówimy: „Uczyńmy to, co złe, aby mogło przyjść to, co dobre”? Sprawiedliwy jest wyrok na nich.

И҆ не ꙗ҆́коже хꙋ́лимсѧ, и҆ ꙗ҆́коже глаго́лютъ нѣ́цыи на́съ глаго́лати, ꙗ҆́кѡ сотвори́мъ ѕла̑ѧ, да прїи́дꙋтъ бл҃га̑ѧ: и҆́хже сꙋ́дъ првⷣнъ є҆́сть.

9

Cóż więc? Mamy przewagę? Bynajmniej. Uprzednio bowiem wykazaliśmy, że zarówno Żydzi, jak i Grecy, wszyscy są pod grzechem.

Что̀ ᲂу҆̀бо; преимѣ́емъ ли; Ника́коже: пред̾ꙋкори́хомъ бо {пре́жде бо ѡ҆бвине́ни є҆смы̀} і҆ꙋдє́и же и҆ є҆́ллины всѧ̑ {всѝ} под̾ грѣхо́мъ бы́ти,

10

Jak jest bowiem napisane: Nie ma ani jednego sprawiedliwego.

ꙗ҆́коже є҆́сть пи́сано, ꙗ҆́кѡ нѣ́сть првⷣнъ никто́же:

11

Nie ma, kto by rozumiał ani kto by szukał Boga.

нѣ́сть разꙋмѣва́ѧй и҆ нѣ́сть взыска́ѧй бг҃а:

12

Wszyscy zeszli na manowce, razem stali się nieużyteczni. Nie ma, kto by czynił dobro. [Nie ma] nawet ani jednego.

всѝ ᲂу҆клони́шасѧ, вкꙋ́пѣ непотре́бни бы́ша: нѣ́сть творѧ́й бл҃госты́ню, нѣ́сть да́же до є҆ди́нагѡ.

13

Grobem otwartym gardło ich, językami swoimi podstępnie zwodzą. Jad żmij pod wargami ich,

Гро́бъ ѿве́рстъ горта́нь и҆́хъ, ѧ҆зы̑ки свои́ми льща́хꙋ: ꙗ҆́дъ а҆́спїдѡвъ под̾ ᲂу҆стна́ми и҆́хъ:

14

a ich usta pełne są przekleństwa i złości,

и҆́хже ᲂу҆ста̀ клѧ́твы и҆ го́рести пѡ́лна сꙋ́ть.

15

szybkie nogi ich, aby krew przelać.

Скѡ́ры но́ги и҆́хъ пролїѧ́ти кро́вь:

16

Spustoszenie i nieszczęście na drogach ich,

сокрꙋше́нїе и҆ ѡ҆ѕлобле́нїе на пꙋте́хъ и҆́хъ,

17

a drogi pokoju nie poznali.

и҆ пꙋтѝ ми́рнагѡ не позна́ша.

18

Nie ma przed ich oczami bojaźni Bożej.

Нѣ́сть стра́ха бж҃їѧ пред̾ ѻ҆чи́ма и҆́хъ.

Ew. Mt 6,31-34;7,9-11
Mt 6, 31

Rzecze Pan: Nie martwcie się, mówiąc: Co będziemy jedli lub co pili, lub w co się przyodziejemy?

Речѐ гдⷭ҇ь: не пецы́тесѧ, глаго́люще, что̀ ꙗ҆́мы, и҆лѝ что̀ пїе́мъ, и҆лѝ чи́мъ ѡ҆де́ждемсѧ;

32

Tego wszystkiego bowiem poganie poszukują. A przecież Ojciec wasz niebiański wie, że potrzebujecie tego wszystkiego.

Всѣ́хъ бо си́хъ ꙗ҆зы́цы и҆́щꙋтъ: вѣ́сть бо ѻ҆ц҃ъ ва́шъ нбⷭ҇ный, ꙗ҆́кѡ тре́бꙋете си́хъ всѣ́хъ.

33

Szukajcie nade wszystko Królestwa Bożego i sprawiedliwości jego, a to wszystko będzie wam przydane.

И҆щи́те же пре́жде црⷭ҇твїѧ бж҃їѧ и҆ пра́вды є҆гѡ̀, и҆ сїѧ̑ всѧ̑ приложа́тсѧ ва́мъ.

34

Nie martwcie się więc o jutro, jutro bowiem samo o siebie martwić się będzie, starcza bowiem dniowi utrapienia jego.

Не пецы́тесѧ ᲂу҆̀бо на ᲂу҆́трей, ᲂу҆́треннїй бо собо́ю пече́тсѧ: довлѣ́етъ дне́ви ѕло́ба {попече́нїе} є҆гѡ̀.

Mt 7, 9

Czy jest wśród was człowiek, który, gdy syn poprosi go o chleb, da mu kamień?

И҆лѝ кто̀ є҆́сть ѿ ва́съ человѣ́къ, є҆го́же а҆́ще воспро́ситъ сы́нъ є҆гѡ̀ хлѣ́ба, є҆да̀ ка́мень пода́стъ є҆мꙋ̀;

10

I gdy o rybę poprosi, czy da mu węża?

И҆лѝ а҆́ще ры́бы про́ситъ, є҆да̀ ѕмїю̀ пода́стъ є҆мꙋ̀;

11

Jeśli więc wy, którzy źli jesteście, umiecie dobre dary dawać dzieciom waszym, to tym bardziej Ojciec wasz niebiański da, co dobre, tym, którzy Go proszą.

А҆́ще ᲂу҆̀бо вы̀, лꙋка́ви сꙋ́ще, ᲂу҆мѣ́ете даѧ̑нїѧ бла̑га даѧ́ти ча́дѡмъ ва́шымъ, кольмѝ па́че ѻ҆ц҃ъ ва́шъ нбⷭ҇ный да́стъ бла̑га просѧ́щымъ ᲂу҆ негѡ̀.