I ponieważ nie uznali za słuszne, żeby poznać Boga, wydał ich Bóg na pastwę ułomnego rozumu, by czynili to, co niegodne.
Бра́тїе, ꙗ҆́коже не и҆скꙋси́ша и҆мѣ́ти бг҃а въ ра́зꙋмѣ, сегѡ̀ ра́ди предадѐ ѧ҆̀ бг҃ъ въ неискꙋ́сенъ ᲂу҆́мъ, твори́ти неподѡ́бнаѧ:
Tych przepełnionych wszelką nieprawością, wszeteczeństwem, fałszem, zachłannością, złością, przepełnionych zawiścią, zabójstwami, kłótliwością, podstępem, złośliwościami,
и҆спо́лненыхъ всѧ́кїѧ непра́вды, блꙋже́нїѧ, лꙋка́вства, лихоима́нїѧ, ѕло́бы: и҆спо́лненыхъ за́висти, ᲂу҆бі́йства, рве́нїѧ, льстѝ, ѕлонра́вїѧ:
potwarców, oszczerców, nienawidzących Boga, pieniaczy, pyszałków, pysznych, wynalazców zła, nieposłusznych rodzicom,
шепотникѝ, клеветникѝ, богомє́рзки, досади́тєли, велича̑вы, гѡ́рды, ѡ҆брѣта́тєли ѕлы́хъ, роди́телємъ непокори̑вы,
nierozumnych, nieprzejednanych, nieludzkich, niechroniących tajemnicy, bezlitosnych;
неразꙋ̑мны, непримири́тєльны, нелюбѡ́вны, неклѧтвохрани́тєльны, неми́лѡстивны.
a spośród nich niektórzy, choć poznali wyroki Boże [i wiedzą], że ci, co tak czynią, godni są śmierci, i nie tylko sami to czynią, ale i razem z tak postępującymi, to znajdują w tym upodobanie.
Нѣ́цыи же и҆ ѡ҆правда́нїе бж҃їе разꙋмѣ́вше, ꙗ҆́кѡ такѡва́ѧ творѧ́щїи досто́йни сме́рти сꙋ́ть, не то́чїю са́ми творѧ́тъ, но и҆ соизволѧ́ютъ творѧ́щымъ.
Dlatego nie masz nic na swoją obronę ty, wszelki człowiecze, który sądzisz. Przez to bowiem, że osądzasz drugiego, sam siebie potępiasz, bo osądzając, czynisz to samo.
Сегѡ̀ ра́ди без̾ѿвѣ́тенъ є҆сѝ, ѽ, человѣ́че всѧ́къ сꙋдѧ́й: и҆́мже бо сꙋдо́мъ сꙋ́диши дрꙋ́га, себѐ ѡ҆сꙋжда́еши, та̑ѧжде бо твори́ши сꙋдѧ́й.
A wiemy, że zgodny z prawdą jest osąd Boży względem tych, którzy tak postępują.
Вѣ́мы же, ꙗ҆́кѡ сꙋ́дъ бж҃їй є҆́сть пои́стиннѣ на творѧ́щихъ такова́ѧ.
Czy liczysz na to, o człowieku, który osądzasz tak postępujących, a to samo czynisz, że ujdziesz osądowi Bożemu?
Помышлѧ́еши ли же сїѐ, ѽ, человѣ́че, сꙋдѧ́й такова́ѧ творѧ́щымъ и҆ творѧ̀ са́мъ та̑ѧжде, ꙗ҆́кѡ ты̀ и҆збѣжи́ши ли сꙋда̀ бж҃їѧ;
Lub też lekceważysz bogactwo Jego dobroci, cierpliwości i wielkoduszności, nie wiedząc, że dobroć Boża prowadzi cię do nawrócenia?
И҆лѝ ѡ҆ бога́тствѣ бл҃гости є҆гѡ̀ и҆ кро́тости и҆ долготерпѣ́нїи неради́ши, не вѣ́дый, ꙗ҆́кѡ бл҃гость бж҃їѧ на покаѧ́нїе тѧ̀ веде́тъ;
A wskutek zatwardziałości twojej i nieskruszonego serca gromadzisz sobie gniew na Dzień gniewu i objawienia sprawiedliwego sądu Bożego,
По же́стокости же твое́й и҆ непока́ѧнномꙋ се́рдцꙋ, собира́еши себѣ̀ гнѣ́въ въ де́нь гнѣ́ва и҆ ѿкрове́нїѧ првⷣнагѡ сꙋда̀ бж҃їѧ,
który odda każdemu wedle jego czynów:
и҆́же возда́стъ коемꙋ́ждо по дѣлѡ́мъ є҆гѡ̀:
tym, którzy wytrwale czyniąc dobro, szukają chwały, czci i niezniszczalności – życie wieczne;
ѡ҆́вымъ ᲂу҆́бѡ, по терпѣ́нїю дѣ́ла бл҃га́гѡ, сла́вы и҆ че́сти и҆ нетлѣ́нїѧ и҆́щꙋщымъ, живо́тъ вѣ́чный:
a tym, którzy są podstępnie uparci i sprzeciwiają się prawdzie, a posłuszni są nieprawości – gniew i pomstę.
а҆ и҆̀же по рве́нїю противлѧ́ютсѧ ᲂу҆́бѡ и҆́стинѣ, повинꙋ́ютсѧ же непра́вдѣ, ꙗ҆́рость и҆ гнѣ́въ.
Utrapienie i ucisk na każdą duszę człowieka czyniącego zło, Żyda najpierw, ale i Greka,
Ско́рбь и҆ тѣснота̀ на всѧ́кꙋ дꙋ́шꙋ человѣ́ка творѧ́щагѡ ѕло́е, і҆ꙋде́а же пре́жде и҆ є҆́ллина.
Rzecze Pan: Słyszeliście, że powiedziano przodkom: – Nie cudzołóż.
Речѐ гдⷭ҇ь: Слы́шасте, ꙗ҆́кѡ рече́но бы́сть дрє́внимъ: не прелюбы̀ сотвори́ши.
Ja natomiast mówię wam: Każdy spoglądający na kobietę z pożądliwością już cudzołoży z nią w sercu swoim.
А҆́зъ же гл҃ю ва́мъ, ꙗ҆́кѡ всѧ́къ, и҆́же воззри́тъ на женꙋ̀ ко є҆́же вожделѣ́ти є҆ѧ̀, ᲂу҆жѐ любодѣ́йствова съ не́ю въ се́рдцы свое́мъ:
Jeśli zaś oko twoje prawe gorszy cię, wyrwij je i odrzuć od siebie, lepiej bowiem jest dla ciebie, aby zginął jeden z członków twoich, a całe ciało twoje nie zostało wrzucone do ognistej gehenny.
а҆́ще же ѻ҆́ко твоѐ десно́е соблажнѧ́етъ тѧ̀, и҆змѝ є҆̀ и҆ ве́рзи ѿ себє̀: ᲂу҆́не бо тѝ є҆́сть, да поги́бнетъ є҆ди́нъ ѿ ᲂу҆́дъ твои́хъ, а҆ не всѐ тѣ́ло твоѐ вве́ржено бꙋ́детъ въ гее́ннꙋ (ѻ҆́гненнꙋю):
I jeśli twoja prawa ręka gorszy cię, odetnij ją i odrzuć od siebie, lepiej bowiem jest dla ciebie, aby zginął jeden z członków twoich, a całe ciało twoje nie pogrążyło się w gehennie.
и҆ а҆́ще десна́ѧ твоѧ̀ рꙋка̀ соблажнѧ́етъ тѧ̀, ᲂу҆сѣцы̀ ю҆̀ и҆ ве́рзи ѿ себє̀: ᲂу҆́не бо тѝ є҆́сть, да поги́бнетъ є҆ди́нъ ѿ ᲂу҆́дъ твои́хъ, а҆ не всѐ тѣ́ло твоѐ вве́ржено бꙋ́детъ въ гее́ннꙋ.
Powiedziano: – Kto odsyła żonę swoją, niech da jej list rozwodowy.
Рече́но же бы́сть, ꙗ҆́кѡ и҆́же а҆́ще пꙋ́ститъ женꙋ̀ свою̀, да да́стъ є҆́й кни́гꙋ распꙋ́стнꙋю.
Ja natomiast mówię wam: Kto odsyła żonę swoją, oprócz przypadku rozpusty, popycha ją do cudzołóstwa, a kto rozwiedzioną poślubia, cudzołoży
А҆́зъ же гл҃ю ва́мъ, ꙗ҆́кѡ всѧ́къ ѿпꙋща́ѧй женꙋ̀ свою̀, ра́звѣ словесѐ любодѣ́йнагѡ, твори́тъ ю҆̀ прелюбодѣ́йствовати: и҆ и҆́же пꙋщени́цꙋ по́йметъ, прелюбодѣ́йствꙋетъ.