A skoro im się nie spodobało zachowanie poznania Boga, wydał ich Bóg na pastwę wypaczonego umysłu, aby robili to, co nie wypada;
Бра́тїе, ꙗ҆́коже не и҆скꙋси́ша и҆мѣ́ти бг҃а въ ра́зꙋмѣ, сегѡ̀ ра́ди предадѐ ѧ҆̀ бг҃ъ въ неискꙋ́сенъ ᲂу҆́мъ, твори́ти неподѡ́бнаѧ:
Będąc napełnieni wszelką nieprawością, nierządem, przewrotnością, chciwością, złośliwością; pełni zazdrości, morderstwa, sporu, podstępu, złych obyczajów;
и҆спо́лненыхъ всѧ́кїѧ непра́вды, блꙋже́нїѧ, лꙋка́вства, лихоима́нїѧ, ѕло́бы: и҆спо́лненыхъ за́висти, ᲂу҆бі́йства, рве́нїѧ, льстѝ, ѕлонра́вїѧ:
Plotkarze, oszczercy, nienawidzący Boga, zuchwali, pyszni, chełpliwi, wynalazcy złych rzeczy, nieposłuszni rodzicom;
шепотникѝ, клеветникѝ, богомє́рзки, досади́тєли, велича̑вы, гѡ́рды, ѡ҆брѣта́тєли ѕлы́хъ, роди́телємъ непокори̑вы,
Bezrozumni, niedotrzymujący słowa, bez naturalnej miłości, nieprzejednani i bez miłosierdzia.
неразꙋ̑мны, непримири́тєльны, нелюбѡ́вны, неклѧтвохрани́тєльны, неми́лѡстивны.
Oni to, poznawszy wyrok Boga, że ci, którzy robią takie rzeczy, są godni śmierci, nie tylko sami je robią, ale też pochwalają tych, którzy tak postępują.
Нѣ́цыи же и҆ ѡ҆правда́нїе бж҃їе разꙋмѣ́вше, ꙗ҆́кѡ такѡва́ѧ творѧ́щїи досто́йни сме́рти сꙋ́ть, не то́чїю са́ми творѧ́тъ, но и҆ соизволѧ́ютъ творѧ́щымъ.
Dlatego jesteś bez wymówki, człowieku, kimkolwiek jesteś, który osądzasz. W czym bowiem osądzasz drugiego, osądzasz samego siebie, ponieważ ty, który osądzasz drugiego, robisz to samo.
Сегѡ̀ ра́ди без̾ѿвѣ́тенъ є҆сѝ, ѽ, человѣ́че всѧ́къ сꙋдѧ́й: и҆́мже бо сꙋдо́мъ сꙋ́диши дрꙋ́га, себѐ ѡ҆сꙋжда́еши, та̑ѧжде бо твори́ши сꙋдѧ́й.
Lecz wiemy, że sąd Boży jest według prawdy przeciwko tym, którzy robią takie rzeczy.
Вѣ́мы же, ꙗ҆́кѡ сꙋ́дъ бж҃їй є҆́сть пои́стиннѣ на творѧ́щихъ такова́ѧ.
Czy myślisz, człowieku, który osądzasz tych, którzy robią takie rzeczy, a sam je robisz, że ty unikniesz sądu Bożego?
Помышлѧ́еши ли же сїѐ, ѽ, человѣ́че, сꙋдѧ́й такова́ѧ творѧ́щымъ и҆ творѧ̀ са́мъ та̑ѧжде, ꙗ҆́кѡ ты̀ и҆збѣжи́ши ли сꙋда̀ бж҃їѧ;
Czy gardzisz bogactwem jego dobroci, cierpliwości i nieskwapliwości, nie wiedząc, że dobroć Boga prowadzi cię do pokuty?
И҆лѝ ѡ҆ бога́тствѣ бл҃гости є҆гѡ̀ и҆ кро́тости и҆ долготерпѣ́нїи неради́ши, не вѣ́дый, ꙗ҆́кѡ бл҃гость бж҃їѧ на покаѧ́нїе тѧ̀ веде́тъ;
Ty jednak przez swoją zatwardziałość i niepokutujące serce gromadzisz sobie samemu gniew na dzień gniewu i objawienia sprawiedliwego sądu Boga;
По же́стокости же твое́й и҆ непока́ѧнномꙋ се́рдцꙋ, собира́еши себѣ̀ гнѣ́въ въ де́нь гнѣ́ва и҆ ѿкрове́нїѧ првⷣнагѡ сꙋда̀ бж҃їѧ,
Który odda każdemu według jego uczynków:
и҆́же возда́стъ коемꙋ́ждо по дѣлѡ́мъ є҆гѡ̀:
Tym, którzy przez wytrwanie w dobrym uczynku szukają chwały, czci i nieśmiertelności, odda życie wieczne;
ѡ҆́вымъ ᲂу҆́бѡ, по терпѣ́нїю дѣ́ла бл҃га́гѡ, сла́вы и҆ че́сти и҆ нетлѣ́нїѧ и҆́щꙋщымъ, живо́тъ вѣ́чный:
Natomiast swarliwym i nieposłusznym prawdzie, lecz posłusznym niesprawiedliwości, odda zapalczywość i gniew.
а҆ и҆̀же по рве́нїю противлѧ́ютсѧ ᲂу҆́бѡ и҆́стинѣ, повинꙋ́ютсѧ же непра́вдѣ, ꙗ҆́рость и҆ гнѣ́въ.
Utrapienie i ucisk odda duszy każdego człowieka, który popełnia zło, najpierw Żyda, potem i Greka;
Ско́рбь и҆ тѣснота̀ на всѧ́кꙋ дꙋ́шꙋ человѣ́ка творѧ́щагѡ ѕло́е, і҆ꙋде́а же пре́жде и҆ є҆́ллина.
Rzecze Pan: Słyszeliście, że powiedziano przodkom: – Nie cudzołóż.
Речѐ гдⷭ҇ь: Слы́шасте, ꙗ҆́кѡ рече́но бы́сть дрє́внимъ: не прелюбы̀ сотвори́ши.
Ja natomiast mówię wam: Każdy spoglądający na kobietę z pożądliwością już cudzołoży z nią w sercu swoim.
А҆́зъ же гл҃ю ва́мъ, ꙗ҆́кѡ всѧ́къ, и҆́же воззри́тъ на женꙋ̀ ко є҆́же вожделѣ́ти є҆ѧ̀, ᲂу҆жѐ любодѣ́йствова съ не́ю въ се́рдцы свое́мъ:
Jeśli zaś oko twoje prawe gorszy cię, wyrwij je i odrzuć od siebie, lepiej bowiem jest dla ciebie, aby zginął jeden z członków twoich, a całe ciało twoje nie zostało wrzucone do ognistej gehenny.
а҆́ще же ѻ҆́ко твоѐ десно́е соблажнѧ́етъ тѧ̀, и҆змѝ є҆̀ и҆ ве́рзи ѿ себє̀: ᲂу҆́не бо тѝ є҆́сть, да поги́бнетъ є҆ди́нъ ѿ ᲂу҆́дъ твои́хъ, а҆ не всѐ тѣ́ло твоѐ вве́ржено бꙋ́детъ въ гее́ннꙋ (ѻ҆́гненнꙋю):
I jeśli twoja prawa ręka gorszy cię, odetnij ją i odrzuć od siebie, lepiej bowiem jest dla ciebie, aby zginął jeden z członków twoich, a całe ciało twoje nie pogrążyło się w gehennie.
и҆ а҆́ще десна́ѧ твоѧ̀ рꙋка̀ соблажнѧ́етъ тѧ̀, ᲂу҆сѣцы̀ ю҆̀ и҆ ве́рзи ѿ себє̀: ᲂу҆́не бо тѝ є҆́сть, да поги́бнетъ є҆ди́нъ ѿ ᲂу҆́дъ твои́хъ, а҆ не всѐ тѣ́ло твоѐ вве́ржено бꙋ́детъ въ гее́ннꙋ.
Powiedziano: – Kto odsyła żonę swoją, niech da jej list rozwodowy.
Рече́но же бы́сть, ꙗ҆́кѡ и҆́же а҆́ще пꙋ́ститъ женꙋ̀ свою̀, да да́стъ є҆́й кни́гꙋ распꙋ́стнꙋю.
Ja natomiast mówię wam: Kto odsyła żonę swoją, oprócz przypadku rozpusty, popycha ją do cudzołóstwa, a kto rozwiedzioną poślubia, cudzołoży
А҆́зъ же гл҃ю ва́мъ, ꙗ҆́кѡ всѧ́къ ѿпꙋща́ѧй женꙋ̀ свою̀, ра́звѣ словесѐ любодѣ́йнагѡ, твори́тъ ю҆̀ прелюбодѣ́йствовати: и҆ и҆́же пꙋщени́цꙋ по́йметъ, прелюбодѣ́йствꙋетъ.