Anatol z Optiny, młodszy (1922)

ANATOL MŁODSZY Z OPTINY, mnich (Prepodobnyj Anatolij mładszij Optinskij), 30 lipca/12 sierpnia i 11/24 października (Sobór starców z Optiny).

Należy do starców Pustelni Optińskiej, którzy zakończyli swe życie w czasach władzy radzieckiej.

Aleksander (świeckie imię Anatola) Potapow urodził się w 1855 r. i od dzieciństwa pragnął zostać mnichem. Jednak matka zdecydowanie sprzeciwiała się temu. Dlatego też dopiero po jej śmierci młodzieniec udał się do Pustelni Optińskiej, gdzie spędził wiele lat będąc bratem posługującym starca Ambrożego. W tym czasie poznawał ciężar ogromnej odpowiedzialności jaki spoczywa na ojcu duchowym. Nie uląkł się go i sam zaczął udzielać porad duchowych przychodzącym do niego ludziom.

Starzec Anatol przyjmował wszystkich bez wyjątku, zazwyczaj kończąc rozmowy dopiero późno w nocy. Mawiano, iż w ogóle nie kładł się spać, pozostały czas poświęcając modlitwie. Z charakteru był łagodny i serdeczny, gotowy odwiedzającym oddać wszystko co posiada. Dzięki bijącej od niego wewnętrznej radości i pokory, porównywany był do św. Serafina z Sarowa.

Na początku lat dwudziestych czerwonoarmiści znęcali się nad starcem m.in. goląc mu brodę. Pomimo cierpień Anatol w dalszym ciągu przyjmował odwiedzających aż do 29 lipca 1922 r., kiedy do jego celi weszli żołnierze, aby aresztować starca. Ten poprosił o dzień zwłoki na przygotowanie się. Kiedy następnego dnia czerwonoarmiści weszli do celi, zastali nieżyjącego starca leżącego w trumnie, gotowego do ostatniej drogi. Starzec Anatol został kanonizowany przez Rosyjską Cerkiew Prawosławną 26 lipca 1996 r. Jest świętym czczonym lokalnie.

Święty przedstawiany jest jako siwobrody mnich z ostrym nosem, o srogim wyrazie twarzy. Ma na sobie ciemne szaty mnisze, w prawej ręce krzyż, a w lewej żezł. Najczęściej spotykany jest na ikonach "Soboru starców z Optiny".

Imię Anatol wywodzi się od greckiego słowa anatole - "wschód" i oznacza "człowieka ze wschodu".

oprac. Jarosław Charkiewicz