Zostań przyjacielem cerkiew.pl
BARNABA ZNAD WIETŁUGI, mnich i asceta (Prepodobnyj Warnawa Wietłużskij), 11/24 czerwca, zm. 1445.
Święty urodził się w Ustiugu Wielkim, z którego musiał uciekać przed najazdami dzikich Czeremisów. Zanim odszedł do pustelni był kapłanem jednej z miejskich parafii. W 1417 roku jako mnich zamieszkał na brzegu rzeki Wietługi na Pięknej górze, gdzie w odosobnieniu ćwiczył się w ascezie przez 28 lat, "Bogu pracując w psalmodiach i modlitwach, odżywiając się zieleniną i pędami dębu". Według autora żywotu świętego, do Barnaby przychodziły "dzikie zwierzęta, wiele niedźwiedzi mieszkało blisko jego celi". Święty przechadzał się między nimi, obserwując je i radując się. Dziękując Bogu, ponieważ zwierzęta były mu oddane.
W okolicach góry Pięknej, nawet do 50 wiorst nie było żadnej osady zamieszkałej przez ludzi. Rzadko eremitę odwiedzali pielgrzymi, pragnący uzyskać od mnicha błogosławieństwo. Święty przepowiedział im, iż po jego odejściu, na brzegu rzeki Wietługi "Bóg pomnoży żywot ludziom, a na miejscu jego zamieszkania, pojawią się pustelnicy".
Według podania, w 1439 roku, przed zamieszkaniem nad rzeką Unżą (dopływ Wołgi), w to miejsce przychodził z nauczaniem święty Makary. Barnaba odszedł do Pana w głębokiej starości 11 czerwca 1445 roku. Po śmierci do miejsca życia świętego ascety zaczęli przybywać liczni mnisi z różnych krajów, również rolnicy, a cały brzeg został zaludniony tak obficie jak wielką jest rzeka Wołga.
Na górze Pięknęj mnisi zbudowali dwie świątynie - jedną na część Przenajświętszej Trójcy, a drugą, nad grobem świętego założyciela - w imię św. Mikołaja Cudotwórcy. Założyli tam klasztor cenobityczny, który otrzymał nazwę "barnabowskiego eremu".
Żywot św. Barnaby został napisany w 1639 roku przez mnicha eremu barnabowskiego "czcigodnego hieromnicha Józefa (Diadkina), który był w carskim grodzie Moskwie wydawniczego urzędu głównym kierownikiem". Dla zaświadczenia o prawdziwości cudów mających miejsce przy grobie świętego, w tym samym roku 1639 decyzją patriarchy Joasafa zostały szczegółowo zbadane jego relikwie.
Z biegiem czasu w miejscu klasztoru św. Barnaby powstało powiatowe miasto Warnawin, a główna świątynia monasteru stała się miejską katedrą pw. św. apostoła Barnaby.
opr. Tomasz Sulima